Ciencia dos materiais

A ciencia dos materiais é a rama da ciencia relativa ao estudo dos materiais e á relación entre as súas propiedades, estrutura, prestacións, formas de caracterización e procesamento.

Cada procesamento modifica a estrutura do material, alterando as súas propiedades, que á súa vez delimitan o seu emprego.

Historia[editar | editar a fonte]

As civilizacións antigas foron designadas de acordo co dominio dos materiais: Idade da Pedra, Idade de Ferro etc. No inicio o home só tiña acceso aos materiais naturais, tales como pedras, madeira, ósos e peles. A noción inicial baseábase na dureza: as tribos con lanzas de madeira tiñan máis dificultade en abater unha presa que tribos utilizando puntas de pedra nas súas lanzas. Após o dominio do fogo, tomouse noción dos materiais inflamábeis e non inflamábeis, así como outras transformacións dependentes da temperatura.

Co pasar do tempo foise descubrindo a posibilidade de creación de novos materiais, como cerámica e outros metais. A creación de olas e vasos nos formatos desexados deu inicio a unha arte secular alén de facilitar o almacenamento e o transporte de obxectos, especialmente comida e grans. O descubrimento casual de fragmentos metálicos (en moitos casos provenientes de meteoritos), de gran valor e utilidade, cedeu o paso a procedementos metalúrxicos que foron descubertos tamén en parte por casualidade, dando lugar á Idade de Bronce e despois á Idade de Ferro.

Obxectivo da ciencia dos materias[editar | editar a fonte]

Esta disciplina busca estudar as propiedades xerais dos materiais en función da súa estrutura e os procedementos aos que poden ser sometidos para mellorar estas propiedades.