Bert Schneider
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 5 de maio de 1933  Nova York, Estados Unidos de América |
| Morte | 12 de decembro de 2011 (78 anos) Os Ánxeles, Estados Unidos de América |
| Causa da morte | Doenza |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Estados Unidos de América |
| Educación | Universidade Cornell |
| Actividade | |
| Ocupación | produtor de cinema , produtor de televisión |
Premios
| |
    | |
Berton Schneider, nado o 5 de maio de 1933 en Nova York e finado o 12 de decembro de 2011 nos Ánxeles,[1] coñecido como Bert Schneider, foi un produtor estadounidense de cinema e televisión estadounidense.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Foi responsábel dalgún dos filmes máis importantes e significativos de finais da década de 1960 e principios da de 1970. Fillo do que fora no seu momento presidente da Columbia Pictures, Abraham Schneider, de mozo amosouse ligado ás correntes políticas máis rebeldes do seu tempo e así foi expulsado da Universidade Cornell e o exército rexeitouno polas súas actividades radicais.
Nos primeiros anos da década de 1960 traballou para Screen Gems, a división de televisión da Columbia. En 1965, Schneider fundou Raybert Productions xunto co director Bob Rafelson. Schneider e Rafelson levaron á televisión en 1966 a serie The Monkees, unha comedia de situación sobre unha banda de rock ficticia (que despois faríase real para cumprir as demandas do público e as súas propias aspiracións),
O éxito dos Monkees permitiu a Schneider e Rafelson introducirse na realización de filmes, primeiro co filme contracultural Head (1968), protagonizado por The Monkees e cun guión co-escrito por Jack Nicholson. O seu primeiro grande éxito foi con Easy Rider (1969), que os situou na era do Novo Hollywood, e despois chegaría Five Easy Pieces (1970), con Rafelson na dirección. A Schneider e Rafelson sumóuselles un terceiro socio, Stephen Blauner, e Raybert converteuse en BBS Productions. De seguido fixeron varios filmes de interese, incluídos A derradeira película (1971), de Peter Bogdanovich e The King of Marvin Gardens (1972), de Rafelson. En 1975 Schneider acadou un Oscar ao Mellor Documental como produtor de Hearts and Minds (1974).
Peter Fonda baseou parcialmente en Schneider a súa personaxe en de The Limey, Terry Valentine, segundo a entrevista a Fonda incluída no DVD.
Vida privada e morte[editar | editar a fonte]
Estivo casado con Judy Feinberg, de quen máis tarde se divorciaría, e con quen tivo dous fillos, Jeff e Audrey.
Morreu de morte natural aos 78 anos de idade.[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Belinchón, Gregorio (2011-12-22). "Bert Schneider, productor rebelde". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. Consultado o 2022-06-03.
- ↑ Bert Schneider, producer of counterculture classics, died at 78
