Podzol

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Perfil do podzol

O podzol (do ruso под/pod=debaixo, зола/zola=cinzas, que significa “debaixo das cinzas”) é un tipo de solo característico de climas fríos e húmidos (Canadá, Escandinavia e Rusia setentrional) ou temperado frío (vertente atlántica de Europa), con abundantes precipitacións, que se caracteriza por unha alta lixiviación, que propicia que unha gran cantidade de substancias superficiais migren a niveis inferiores. O horizonte B caracterízase por un alto depósito de óxidos, que confiren a esta capa unhas tonalidades avermelladas características. O podzol é un grupo de solo na Base de Referencia Mundial para os Recursos do Solo.

Formación[editar | editar a fonte]

O frío provoca unha descomposición lenta da materia orgánica, principalmente de árbores resinosos e brezos, que dan lugar á formación dun humus ácido (pH superficial de 3,5 a 4,5) que, de ser filtrante a rocha nai subxacente (como é o caso da area e da areísca) ataca á arxila e a degrada. As augas infiltradas lixivian ese solo e fan descender máis ou menos profundamente o seu ferro e a súa alúmina. A parte inferior do primeiro horizonte consta esencialmente de finos grans de cuarzo e adquire o aspecto e a cor da cinza. O horizonte B, no cal acumúlase o ferro, pode ser cementado por este ata formar un estrato concrecionado.

Capas[editar | editar a fonte]

Nun podzol distínguense de arriba a abaixo as seguintes capas:

  • un horizonte superficial negro, fibroso, de materia orgánica parcialmente descomposta,
  • unha capa delgada de grans silíceos mesturados con humus,
  • un horizonte eluvial (ou sexa, lixiviado polas augas), pulverulento como a cinza e da súa mesma cor gris clara,
  • un horizonte de acumulación iluvial, subdividido nunha delgada capa con ata un 10% de humus, e
  • un estrato pardo avermellado, rico en ferro e alúmina.

Existen variantes nas cales pode faltar algunha das capas anteriormente mencionadas, salvo a gris, pois é característica do podzol.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • IUSS Working Group WRB: World Reference Base for Soil Resources, fourth edition. International Union of Soil Sciences, Vienna 2022, ISBN 979-8-9862451-1-9. ([1]).
  • IUSS Working Group WRB: Base referencial mundial del recurso suelo 2014, Actualización 2015. Informes sobre recursos mundiales de suelos 106, FAO, Roma 2016. ISBN 978-92-5-308369-5. (PDF 2,8 MB).