Vireo caribaeus
 | Este artigo é orfo, xa que carece doutros artigos que apunten cara a el. Por favor, engade ligazóns a esta páxina desde outros artigos relacionados con este. |
 | As referencias deste artigo non teñen un formato correcto. Podes colaborar editándoas como se indica nesta páxina. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes. |
| Vireo de San Andrés | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg)
| |||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||
 Vulnerable[1][2] | |||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
O Vireo caribaeus é unha especie de ave paseriforme pertencente ao numeroso xénero Vireo da familia Vireonidae. É endémico da illa colombiana de San Andrés, no mar Caribe (fronte á costa oriental de Nicaragua). Atópase na maioría da illa, pero a perda de diversos hábitats limita a poboación agora á parte sur.
Descrición[editar | editar a fonte]
É unha ave pequena que acada ata 12,5 cm de lonxitude. É de cor verde oliva no dorso e abrancazado ou amarelo claro no ventre. Presenta dúas barras brancas nos bordos da á, bordos pálidos nas plumas de voo e unha franxa de cor amarelo claro entre o peteiro e os ollos. O ollo é de cor gris-marrón.[2][3] Emite varios cantos e chamados; produce un chamado dunha sílaba, un canto repetido de dúas sílabas e un canto de tres sílabas.[2]
Ten un peteiro lixeiramente máis delgado e máis escuro que o vireo dos mangleiros (Vireo pallens). O seu peteiro é un pouco máis longo e máis escuro que o do vireo de Xamaica (Vireo modestus), do que tamén difire por ter un ollo branquecino e unha franxa máis delgada entre o peteiro e os ollos[4]
Hábitat[editar | editar a fonte]
Vive soamente na illa de San Andrés, no suroeste do Caribe. Preséntase nunha variedade de hábitats, incluíndo bosques, plantacións de cacao, pasteiros, matogueiras e mangleirais. Prefire a vexetación cun sotobosque denso. É máis común no sur menos urbanizado da illa.
Estado de conservación[editar | editar a fonte]
A poboación estímase entre 8 200 e 14 000 paxaros.[2] Pode ser vulnerable aos efectos dos furacáns.[5] Amenázao a perda de hábitat a medida que aumenta a poboación da illa, aínda que é relativamente tolerante á degradación do hábitat e segue sendo unha das aves máis comúns da illa. Está clasificada como ameazada de extinción en grao “vulnerable” por BirdLife International.[2]
Comportamento[editar | editar a fonte]
Aliméntase de eirugas e outros artrópodos da vexetación.[2] O territorio de reprodución abarca arredor de 0,5 hectáreas. O aniñamento rexístrase en xuño; o niño é construído colgando sobre unha póla dos arbustos e mangleiros.[2] A femia pon dous ovos lixeiramente manchados.[6]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ BirdLife International. "{{{taxon}}}". Lista Vermella de especies ameazadas. (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 BirdLife International (2009) Species factsheet: Vireo caribaeus Arquivado 03 de xaneiro de 2009 en Wayback Machine.. Consultado o 24 de setembro de 2010.
- ↑ Raffaele, Herbert; James Wiley, Orlando Garrido, Allan Keith & Janis Raffaele (2003) Birds of the West Indies, Christopher Helm, London.
- ↑ Bond, James (1950) Birds of Cayo Largo (Cuba), San Andrés and Providencia, Proceedings of the Natural Academy of Sciences, 102: 43-68.
- ↑ Estela, Felipe A., John Douglas Silver & Luis Fernando Castillo (2005) The American White Pelican (Pelecanus erythrorhynchus) in Colombia, with comments on the effects of Caribbean hurricanes Arquivado 06 de agosto de 2017 en Wayback Machine., Caldasia, 27: 271.
- ↑ Bond, James (1993) Birds of the West Indies, 5th ed., Collins, London.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Vireo caribaeus |
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Vídeos, fotos e sons de Vireo caribaeus en The Internet Bird Collection.
- Sons e mapa de distribución de Vireo caribaeus en xeno-canto.