Vicente Cano
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1 de xaneiro de 1927  |
| Morte | 11 de xullo de 1994 (67 anos) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | poeta |
| Xénero artístico | Poesía |
| Lingua | Lingua castelá |
Vicente Cano Cano, nado en Argamasilla de Alba (Cidade Real) o 1 de xaneiro de 1927 e finado en Cidade Real o 11 de xullo de 1994,[1] foi un poeta español.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Vicente Cano García, xastre e Rosa Cano Ramírez, naceu en Argamasilla de Alba despois de que a familia se mudase alí dende Moral de Calatrava, a familia do seu pai tivo a súa orixe en Albuñol. O sexto de oito fillos, catro homes e catro mulleres, pasaron unha infancia de aperte económica no medio da Guerra Civil. O seu irmán Antonio foi piloto da FARE, obtendo coa chegada da democracia o rango de comandante. O pai, xastre de oficio, foi axudado polas súas fillas, e el xunto aos seus irmáns e nai inicia un negocio que o ocupará todo o día e parte da noite. Con 25 anos comeza os seus primeiros pasos con versos dedicados á súa moza Teresa, despois a súa muller, coa que terá tres fillos. Morreu vítima do cancro aos 67 anos deixando unha ampla pegada literaria.
Traxectoria literaria[editar | editar a fonte]
En 1964, asistiu aos Encontros Literarios de Ruidera da man de Pascual Antonio Beño e escribiu versos cun tema similar ao do tamén poeta manchego Juan Alcaide: a paisaxe e o campo manchego onde creceu e educou, os seus fillos, o Sol, Nadal e, finalmente, a Esperanza que iluminará o lado escuro da vida. En 1965 os seus primeiros poemas están impresos en revistas como Arquero de Barcelona e xornais como Lanza de Cidade Real, entre outros.
Participou na Primeira Antoloxía do Grupo Guadiana, Poesía; grupo que chegou a dirixir, así como a súa revista Manxa, que se abriu a todos os poetas latinoamericanos. En 1973 conseguiu un traballo en Cidade Real e fixou a súa residencia alí.
Dirixiu o "Grupo Literario Guadiana" e pouco despois comezou a editar a revista Manxa,[2] cuxo primeiro número aparece en 1975 baixo a forma de "Especificacións literarias". Como director, animador e grande arquitecto da revista, será recoñecido no núm. 50 en setembro de 1990, por diversos poetas españois e estranxeiros.
Neste mesmo ano xurdiu a Antoloxía do Grupo Literario Guadiana. Poesía Cidade Real 1986, onde, ademais de ser director do devandito Grupo Literario, Vicente achegou unha serie de poemas con temas fundamentais: vida, poesía, verdade, Mancha.
No mesmo ano 1987 participou na "1ª Bienal Internacional de Poesía" celebrada en Madrid e dous anos despois foi invitado ao "50 Congreso de Escritores Extremos" en Zafra (Badaxoz).
Ata a aparición dun novo libro en 1991, colaborou con varios poemas en homenaxes a diversos poetas. Vicente seguiu colaborando con algúns poemas en varias revistas e xornais dos que era habitual, como Arquero ou Lanza. Nos seus esforzos na dirección do Grupo Literario Guadiana e a revista Manxa Vicente Cano, abandonou Argamasilla de Alba, pero o seu último libro foi publicado e presentado nesa vila.
A pesar do seu desexo de vivir, o cancro puido con el e morreu o 11 de xullo de 1994, deixando un gran número de poemas e cinco obras inéditas, algunhas listas para imprimir.
Obra[editar | editar a fonte]
Libros[editar | editar a fonte]
- Inquietud (1969), aparecido en maio dese ano e editado en Madrid por Gráficas Horizonte S.A.
- Cuando nunca sea tarde (1979), impreso en Cidade Real.
- Xentes de Luz e de asomo (Homenaxes) (1984), recompilación de poemas publicados anteriormente e dedicados a personaxes significativos da súa vida presentes e amigos ausentes.
- Os poetas do Guadiana a Alfonso X, o Sabio (1984), obra colectiva onde achegou o poema "Cántigas nuevas para un rey sabio, trovador de la Virgen".
- Poemas de la cuerda, dedicado sobre todo aos quixotes e soñadores.
- Amor es una lluvia (1986), cuxa idea central é "o Amor", froito maduro dunha vida, dunha loita.
- Versos para la sed e El Fulgor de las Raíces.
- Presencia del Regreso (1994), antoloxía que inclúe o que el considera o mellor do seu traballo, publicado ou inédito.
- Alcor de resplandores: (homenajes)[3]
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
Reciben o seu nome o centro de educación secundaria de Argamasilla de Alba e un parque[4] na mesma localidade, ademais do Premio Nacional Vicente Cano de poesía.[5]
Premios recibidos[editar | editar a fonte]
- "Cova de Medrano" (1967)
- "Pámpanas Amarelas" (1970)
- "Viño Novo" (1971)
- "Jaraiz" (1974)
- "Juan Alcaide" (1976)
- "Rosa do Azafrán" (1978)
- "Primeiro Premio Nacional de Poesía en verso libre" (1980)[5]
- "Cencíbel" (1982)
Distincións honoríficas[editar | editar a fonte]
- "Membro dos Académicos da Argamasilla" (1988)
- "Gran Comendador da Orden Literaria Francisco de Quevedo" (1989)
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Vicente Cano". ellugardelamancha.es (en castelán). Consultado o 30-11-2019.
- ↑ Cepeda, Natividad (11-7-2014). "Dos décadas sin el poeta Vicente Cano". manchainformacion.com (en castelán). Consultado o 30-11-2019.
- ↑ Rodríguez Ruíz, Esteban (1999). "prólogo". Ciudad Real: Área de Cultura, Diputación Provincial: 104.
- ↑ "Finaliza la remodelación del Parque Vicente Cano". argamasilladealba.es (en castelán). 24-02-2011. Arquivado dende o orixinal o 05-06-2020. Consultado o 30-11-2019.
- ↑ 5,0 5,1 "Ayuntamiento de Argamasilla de Alba: Convocatorias". web.archive.org. 2007-05-31. Archived from the original on 31 de maio de 2007. Consultado o 2019-10-25.
