Tianzhu

Representación combinada dos caracteres da palabra tianzhu, tian 天 e zhu 主.

Tianzhu (chinés tradicional e simplificado: 天主; pinyin: Tiānzhǔ; Wade-Giles: T'ian¹-chu³), literalmente "Mestre Celestial" ou "Señor dos Ceos", é unha palabra chinesa cuñada polos xesuítas para designar ao deus cristián.

Historia

A voz tianzhu apareceu por vez primeira na tradución chinesa dos dez mandamentos realizada por Michele Ruggieri (1543-1607). No 1584, Ruggieri e Matteo Ricci (1552-1610) publicaron o primeiro catecismo da China, co título Tianzhu shilu 天主實錄 ("O verdadeiro rexistro do Señor dos Ceos"). O propio Ricci escribiu posteriormente outro catecismo, o Tianzhu shiyi 天主實義 ("O auténtico sentido do Señor dos Ceos").

Logo da chamada polémica dos ritos chineses, a palabra tianzhu foi oficialmente adoptada polo papado no 1715, rexeitando alternativas como Tian 天 ("Ceo") ou Shangdi 上帝 ("Emperador Supremo"), que xa tiñan unha tradición de uso na historia da China.

"Catolicismo" adoita traducirse como tianzhujiao 天主教 ("A relixión do Señor dos Ceos"). Pola súa banda, "católico" é tianzhujiaotu 天主教徒, xa que tu 徒 significa "discípulo" ou "crente". Os mesmos hanja ou caracteres chineses empréganse en coreano para os termos equivalentes.

Véxase tamén

Bibliografía

• Davidson, M. (ed.) (2006): Collins Chinese Dictionary. HarperCollins.
• Jensen, L. M. (1997): Manufacturing Confucianism: Chinese Traditions & Universal Civilization. Duke University Press. ISBN 9780822320470.
• O'Malley, J. W. (1999): The Jesuits: Cultures, Sciences, and the Arts, 1540-1773. University of Toronto Press. ISBN 9780802042873.
• Yang, F. (2010): Chinese Christians in America: Conversion, Assimilation, and Adhesive Identities. Pennsylvania State University Press.

Ligazóns externas

• 《天主實義》 (texto completo en chinés clásico).