Tamaš Padziava

Tamaš Padziava
	;
Biografía
Nacemento	6 de febreiro de 1906 ; Piarchulieva (en)
Morte	2 de outubro de 1975 (69 anos); Londres, Reino Unido
Lugar de sepultura	cemiterio de St Pancras e Islington
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica e Igrexa católica bizantina belarusa
Educación	Pontificia Universidade Gregoriana
Actividade
Ocupación	xornalista de opinión , sociólogo , pedagogo
Empregador	Servizo belaruso da Radio Vaticana
Familia
Irmáns	Anton Padziava (en)

Tamaš Padziava (en belaruso: Тамаш Падзява), nado o 6 de febreiro de 1906 no distrito de Miory (Belarús)^[1] e finado o 2 de outubro de 1975 en Londres,^[1] foi un teólogo e relixioso católico belaruso.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Logo de rematar a súa educación básica, estudou no ximnasio Stefan Batory dos marianos en Druja. En 1926 ingresou na Congregación dos Padres Marianos, facendo os votos en 1927.^[1] Entre 1929 e 1935 estudou en Roma, no Pontificio Colexio Ruso e na Pontificia Universidade Gregoriana,^[1] doutorándose en Filosofía en 1931 e licenciándose en Teoloxía en 1935. O 23 de decembro de 1934 foi ordenado sacerdote por Mykolai Charnetskyi.^[1]

Comezou o seu ministerio na rexión de Harbin, en Manchuria, onde foi profesor no Liceo de San Nicolao e en dúas escolas femininas das ursulinas.^[1]

O 22 de decembro de 1948 foi expulsado da China e entregado ás autoridades soviéticas. Foi arrestado pola NKVD en Chita, onde estivo arredor dun ano.^[1] En 1949 foi sentenciado a 25 anos de traballos forzados, e foi enviado ao campo de Taishet.^[1] En 1955 foi liberado e deportado a Polonia,^[1] residindo inicialmente no mosteiro de Grudziądz, e posteriormente nos de Gietrzwałd, Varsovia, Głuchołazy, novamente en Grudziądz, Licheń Stary e Włocławek.

Na década de 1960 acadou sona pola súa labor ecuménica, difundindo os seus coñecementos sobre as igrexas católicas orientais. Publicou artigos nas revistas Božym šliacham e Źnič, e colaborou na sección belarusa de Radio Vaticana. En 1969 marchou a Roma, e logo dun breve período, trasladouse a Londres, onde exerceu o seu ministerio entre os belarusos da diáspora.^[1]

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 Маракоў, Леанід (2003). Рэпрэсаваныа литаратары, навукоўцы, работники асветы, грамадскія и культурныя дзеячы Беларусі: 1794-1991 (en belaruso). pp. 126–127. ISBN 9789856374053.