TPBS
| TPBS/Servizo Público de Radiodifusión Tailandés | |
|---|---|
| |
| Inicio das emisións | 15 de xaneiro de 2008 |
| Propiedade de | Goberno de Tailandia |
| Formato da imaxe | 576i 4:3 : televisión analóxica (15 de xaneiro de 2008 – 1 de xaneiro de 2014) 576i 16:9 : televisión analóxica (2 de xaneiro de 2014 – 15 de xuño de 2018) 1080i (HDTV) : televisión dixital (1 de abril de 2014 – ) |
| Slogan | Fomentar a aprendizaxe para mudar. (tailandés: ขับเคลื่อนการเรียนรู้ สู่การเปลี่ยนแปลง) |
| País | Tailandia |
| Área de emisión | Nacional e internacional |
| Sede central | Bangkok |
| Nome(s) anterior(es) | iTV (1 de xullo de 1996 – 7 de marzo de 2007) TITV (8 de marzo de 2007 – 15 de xaneiro de 2008) TPBS (ata o 31 de xaneiro de 2008) TV Thai (ata o 8 de abril de 2011) |
| Dispoñibilidade | |
| Terrestre | |
| Dixital | Canle 3 (HD) (TPBS – MUX4) |
| Satélite | |
| Thaicom 5 | 4017 V 1800 4008 H 15000 (HD) |
| TrueVisions | Canle 3 (HD) |
| Cable | |
| TrueVisions | Canle 3 (HD) |
| IPTV | |
| TOT iptv | Canle 3 (HD) |
| Televisión por Internet | |
| ThaiPBS | Watch live |
Na rede
| |
| www.ThaiPBS.or.th | |
   
| |
A TPBS[1] (tailandés: ส.ส.ท.) é o Servizo Público de Radiodifusión Tailandés (tailandés: องค์การกระจายเสียงและแพร่ภาพสาธารณะแห่งประเทศไทย; RTGS: Ongkan Krachai Siang Lae Phrae Phap Satharana Haeng Prathet Thai) é un servizo público de radiodifusión de Tailandia que opera a canle de televisión Thai PBS (ไทยพีบีเอส). Estableceuse por lei o 15 de xaneiro de 2008 o que lle garante o status de axencia estatal con personalidade xurídica sen ter carácter de axencia gobernamental nin empresa estatal.
Thai PBS é sucesora da privada iTV/TITV e comezou a emitir, primeiro co nome de TV Thai, o 1 de febreiro de 2008.
Historia[editar | editar a fonte]
Os anos de iTV[editar | editar a fonte]
Despois das protestas antigobernamentais de 1992 comezou a se debater sobre a creación dunha canle de televisión que emitise novas e información sen a intervención do Estado. Como resultado naceu a iTV, unha canle privada que principiou a emitir en 1995 como unha concesión estatal por 30 anos. Segundo o concerto da concesión, a iTV tiña que emitir novas e información cando menos nun 70% das súas horas de emisión. Esta condición facía difícil á iTV lograr beneficios e a crise económica de 1997 foi un duro golpe que levou á reestruturación da súa enorme débeda. A propiedade pasou da Nation Multimedia Group á Shin Corporation propiedade da familia de Thaksin Shinawatra, elixido primeiro ministro en 2001.
En 2004 a iTV puido aumentar as horas dedicadas á programación de entretemento e reducir significativamente a taxa anual da licenza, o que levou a recibir duras críticas como unha acción contraria ao seu mandato orixinal e de potenciais conflitos de intereses[2]. Tamén se criticou á iTV por información tendenciosas a favor do goberno Thaksin, particularmente arredor da venda de Shin Corporation a Temasek Holdings e á situación sociopolítica posterior, que conduciu a un golpe de Estado en 2006[3].
.jpg)
Da iTV á TITV[editar | editar a fonte]
En xuño de 2006, o Tribunal Administrativo Central decidiu que o cambio de estrutura da programación da iTV violaba as condicións establecidas na concesión e sentenciou á iTV ao pagamento dunha multa e das cotas completas anuais, o que supuña 94 millóns de baht[4]. A decisión case levou á creba da iTV e logo do golpe de setembro de 2006 o goberno ameazou con nacionalizala e ao ano seguinte, en febreiro, nomeou un novo consello de administración con funcionarios e a cadea pasou a se denominar TITV[5]aínda que a súa programación seguiu a cargo da antiga iTV. A primeiros do mes de marzo o goberno revogoulle a concesión pero o 7 dese mes devolveulla á iTV[6].
Creación de Thai PBS[editar | editar a fonte]
A administración Surayud formou unha comisión presidida por Somkiat Tangkijvanich para estudar a posibilidade de transformar a iTV nunha canle pública financiada polo Estado e da que saíu a proposta dunha lei de servizo público de radiodifusión na que se establecían medidas para protexela contra da influencia política e comercial. Segundo esta lei a nova estación pública recibiría financiamento procedente dos impostos sobre o tabaco e o alcol para garantir a súa independencia financeira e para protexela de calquera inxerencia empresarial. A organización deseñouse de tal xeito que se asegure a autonomía fronte a calquera intervención de cargos políticos ou poderes do Estado. Tamén requiría a creación dun comité de espectadores para garantir a responsabilidade e a calidade dos programas á vez que reflectía as preferencias dos espectadores.
A súa creación foi controvertida ao desprazar á privada iTV[7]. O anuncio do peche da iTV e a súa substitución pola pública e sen publicidade TPBS de acordo coa nova lei fíxose sen anuncio previo e sen garantir os empregos dos 800 empregados da antiga iTV/TITV. Tras o cesamento de toda a súa programación, durante un período de transición de dúas semanas foi o departamento de relacións públicas da Televisión de Tailandia o encargado da realización da programación, que consistiu basicamente en homenaxes á princesa Galyani Vadhana, que morrera o 2 de xaneiro de 2008[7][8].
Comezo das emisións[editar | editar a fonte]
A nova programación da TPBS comezou o 1 de febreiro de 2008 co nome de Thai TV e compúñase de documentais e programas infantís. A súa programación emitíase orixinalmente de 16:30 a 23:00, para se ampliar deseguido de 11:30 a 23:00, e posteriormente das 05:00 ás 02:00, con de cinco a seis horas de programas informativos e de novas[9]. A maioría do persoal da TPBS procedía da iTV/TITV e o primeiro director foi Thepchai Yong, un recoñecido xornalista. O 8 de abril de 2011 a canle de televisión adoptou o nome de Thai PBS
Durante a súa curta historia, o goberno do momento atacou á TPBS, e así o primeiro ministro Prayut Chan-o-cha en marzo de 2016 criticouna por considerar a súa cobertura unilateral, e segundo a súa opinión, xa que o seu financiamento era estatal tiña a obriga de popagar o ben que o está a facer o goberno [10].
Transición dixital[editar | editar a fonte]
Thai PBS comezou en decembro de 2015 o proceso de mudanza da transmisión analóxica á dixital en todo o pais, principiouse cos transmisores de Chiang Mai (no distrito de Fang) e Surat Thani (no distrito Koh Samui) o 1 de decembro[11]. A apagada analóxica completouse na medianoite do 15 ao 16 de xuño de 2018 nos transmisores de Bangkok, Chiang Mai e Chiang Rai[12]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ A utilización das súas siglas en inglés en xornais e documentos é moi común en Tailandia. Exemplo do seu emprego nun folleto do Senado de Tailandia [1]
- ↑ Duncan McCargo, Ukrist Pathmanand (2005). The Thaksinization of Thailand. NIAS Press. p. 61.
- ↑ Daljit Singh e Lorraine Carlos Salazar (2006). Southeast Asian Affairs 2006. Institute of Southeast Asian Studies. p. 296.
- ↑ Andrew Harding e Peter Leyland (2011). The Constitutional System of Thailand: A Contextual Analysis. Bloomsbury. p. 204.
- ↑ "PM endorses new board of iTV". The Nation. 2 de marzo de 2007. Arquivado dende o orixinal o 29 de febreiro de 2012. Consultado o 03 de maio de 2020.
- ↑ "Suspended News Channel Returns to Thai Airwaves". The Irrawaddy. 7 de marzo de 2007.
- ↑ 7,0 7,1 "Public TV channel launched", Bangkok Post, 15 de xaneiro de 2008
- ↑ Rocky start for TITV Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine., The Nation, 15 de xaneiro de 2008.
- ↑ TPBS news to air on Feb 15 Arquivado 04 de marzo de 2016 en Wayback Machine., The Nation, 25 de xaneiro de 2008
- ↑ "Prayut accuses Thai PBS of bias". Bangkok Post. 23 de xullo de 2016.
- ↑ Vídeo promocional, consultado o 17 de setembro de 2016.
- ↑ Ditigal TV Arquivado 19 de febreiro de 2020 en Wayback Machine., thaipbs.or.th