Portal:Tanzania/Artigo destacado/2

A Revolución de Zanzíbar (árabe: ثورة زنجبار) tivo lugar en 1964 e levou ao derrocamento do the Sultán de Zanzíbar e o seu goberno principalmente árabe a mans de revolucionarios africanos locais. Zanzíbar era un estado etnicamente diverso que constaba dunha serie de illas fronte a costa de Tanganica, ao que o Reino Unido lle concedera a independencia en 1963. Nunha serie de eleccións parlamentarias previas á independencia, a minoría árabe logrou manter o poder que tivera cando Zanzíbar era un territorio de ultramar de Omán. Frustrado pola baixa representación no Parlamento a pesar de gañar co 54% dos votos nas eleccións de xullo de 1963, o africano Partido Afro-Shirazi (PAS) na mañá cedo do 12 de xaneiro de 1964, dirixido por John Okello, o líder xuvenil (PAS) da á Pemba, mobilizou en torno a 600–800 revolucionarios na illa principal de Unguja (Illa de Zanzíbar) aos que mobilizara meses antes. Logo de invadir á policía do país e apropiarse das súas armas, os insurxentes dirixíronse a Cidade Zanzíbar, onde derrocaron o sultán e o seu goberno. Seguíronlle represalias contra civís árabes e do sur de Asia na illa; o número de mortos resultantes está en disputa, con estimacións que van dende varios centos ata s 20 000. O líder moderado do PAS Abeid Karume converteuse no primeiro presidente e xefe de Estado do país.

Os aparentes lazos comunistas do novo goberno preocuparon aos gobernos occidentais. Como Zanzíbar encontrábase dentro da esfera de influencia británica, o goberno británico elaborou unha serie de planos de intervención. Con todo, o temido estado comunista nunca se materializou, e debido a que as persoas británicas e estadounidenses foran evacuadas con éxito, estes planos non se puxeron en marcha. Mentres tanto, as potencias do bloque comunista de Alemaña Oriental e a Unión Soviética, xunto coa anti-soviética República Popular da China, crearon relacións de amizade co novo goberno mediante o recoñecemento do país e o envío de asesores. Karume tivo éxito na negociación de unión de Zanzíbar e Tanzania para formar a nova nación de Tanzania, un acto que os medios de comunicación contemporáneos xulgaron como un esforzo de previr a subversión comunista de Zanzíbar. A revolución puxo fin a 200 anos de dominación árabe en Zanzíbar, e é conmemorada na illa cada ano con celebracións de aniversario e un día festivo.