Poeta en Nova York

Poeta en Nueva York
Autorretrato de Federico García Lorca para Poeta en Nueva York.
Título orixinal	Poeta en Nueva York
Autor/a	Federico García Lorca
Orixe	España
Lingua	Castelán
Xénero(s)	Poesía
Data de pub.	24 de maio de 1940
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Poeta en Nova York, orixinalmente en castelán Poeta en Nueva York, é o título dun poemario escrito por Federico García Lorca entre 1929 e 1930 durante a súa estadía na Universidade de Columbia, e publicado por vez primeira o 24 de maio de 1940, en Nova York, catro anos despois da morte do poeta.

Edición

O borrador de Poeta en Nueva York, composto de 96 páxinas mecanografadas e 26 manuscritas, foi entregado por Lorca a José Bergamín pouco antes da súa morte, en 1936, con numerosos esborranchados, engadidos e correccións. Bergamín levou consigo o manuscrito ao exilio, primeiro a Francia e despois a México, e a partir del realizou a primeira edición en 1940, que apareceu a un tempo en México e os Estados Unidos aínda que con importantes diferenzas, debidas, ao parecer, a lixeiras modificacións introducidas por Bergamín, quen non obstante foi moi respectuoso coas indicacións do seu amigo Porén, anos despois o tamén poeta Agustín Millares publicou na revista Planas de poesía un poema inédito e descoñecido, titulado "Crucifixión", ausente das primeiras edicións do libro.

Durante case toda a segunda metade do século XX, o orixinal do libro pasou de man en man, até ser redescuberto en 1999 en posesión da actriz Manola Saavedra Moreno de Aldama, e adquirido pola Fundación Federico García Lorca en 2003.. O poema solto "Crucifixión" foi adquirido en 2007 polo Ministerio de Cultura de España. Na actualidade estase a preparar unha edición baseada en todos estes materiais orixinais recentemente recuperados, previsiblemente a edición "definitiva" da obra.

Crítica

Gran parte da crítica considera Poeta en Nueva York como o mellor libro de Lorca. Nel ofrécese unha visión conmovida e sensible ante a maquinaria implacable da cidade. O poemario, de gran actitude crítica, refírese esencialmente á deshumanización atopada, encarnada nos negros, nos que Lorca ve unha raza rexeitada e oprimida, xemelga dos xitanos do Romancero gitano. Poemas como "New York oficina y denuncia" ou "Panorama ciego de New York" reflicten a acendida crítica ante a monstruosidade da grande cidade.

Formalmente o poemario supón un fito na obra lorquiana, xa que nel experimenta con técnicas do surrealismo mediante o uso de metáforas violentas, oníricas, ás veces de difícil interpretación. Ademais renuncia ao emprego de estrofas tradicionais, como o romance, en favor do verso libre.

Contido

Debido ao estado do orixinal e das súas posteriores manipulacións, é difícil saber ata que punto a estrutura actual do libro corresponde coa intención de Lorca. En calquera caso, os 35 poemas de Poeta en Nueva York aparecen organizados en dez seccións:

• Poemas de la soledad en Columbia University
• Los negros
• Calles y sueños
• Poemas del lago Eden Mills
• En la cabaña del Farmer. Campo de Newburg
• Introducción a la muerte. Poemas de la soledad en Vermont
• Vuelta a la ciudad
• Dos odas
• Huida de Nueva York. Dos valses
• El poeta llega a La Habana