Pedro Núñez Granés

Pedro Núñez Granés

Biografía
Nacemento	1 de agosto de 1859 Benavente, España
Morte	20 de xullo de 1944 (84 anos)
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	arquitecto , urbanista , enxeñeiro militar
Lingua	Lingua castelá
Premios  Gran Cruz da Orde de Isabel a Católica

Pedro Núñez Granés nado en Benavente, Zamora, o 1 de agosto de 1859 e finado o 20 de xullo de 1944, foi un urbanista e enxeñeiro militar coñecido polo estudo e execución das fortificacións da Habana. Sendo técnico municipal, con cargo de director das Vías Públicas de Madrid, elaborou propostas urbanísticas polémicas e innovadoras, como a da periferia de Madrid (Plan del Extrarradio de Madrid, coñecido popularmente como "Plan de Granés"), presentado en 1910 Finalmente, o Plan Granés nunca se executou. Tamén é autor dun dos mapas detallados de Madrid a principios do século XX.

Traxectoria

Núñez Granés naceu na cidade zamorana de Benavente, fillo de Joaquín Núñez Pernía e Carolina Granés y Román, marqueses de los Salados. En 1878 ingresou na Academia de Enxeñeiros Militares mediante oposición, obtendo o grao de tenente de enxeñeiros en 1884. Catro anos máis tarde foi destinado á Comandancia de Toledo coa misión de restaurar a Alcazaba. O éxito obtido traduciuse en méritos no seu expediente de servizos, ata o punto de ascender a capitán. En outubro de 1895 foi destinado a Cuba onde se lle encargou o estudo e execución das fortificacións da Habana (concretamente a súa actuación en El Vedado).

Sen rematar a guerra de Cuba, regresou a Madrid. O Concello de Madrid incorporouno como enxeñeiro municipal o 4 de agosto de 1897. Durante estes anos a cidade experimentou unha serie de desenvolvementos urbanísticos. En 1903 foi destinado como Enxeñeiro Director da Vía Pública de Madrid. No desenvolvemento destas tarefas municipais desenvolveu o “Proxecto de Urbanización da Periferia”, co que tratou de dar resposta ao crecente problema da urbanización nos arredores da cidade. O devandito proxecto foi aprobado en 1916, pero quedou pendente dunha Lei de Urbanización que finalmente nunca chegou a ser promulgada.

Paralelamente elaboráronse outras propostas, como a que presentou José López Sallaberry, unha especie de contraproposta denominada “Plan General de Ampliación de Madrid” feita en 1922. Este mesmo ano acordouse reformar o proxecto de Núñez e dous anos despois aprobouse o Estatuto Municipal. En 1929 o Concello de Madrid convocou concurso internacional para a reforma do Interior e a urbanización da periferia. Deseñou outros plans como o de Canalización no que se situaban todos os servizos existentes da cidade baixo terra. O Proxecto de ampliación da Castellana redactado en 1915 propoñía a eliminación do Hipódromo da Castellana, que era un obstáculo para o crecemento e a extensión cara á estrada de Francia (actual rúa Bravo Murillo). O proxecto non se levou a cabo porque o hipódromo era propiedade do Estado e o Concello non tiña competencias.

En 1907 Granés, co fin de mellorar as comunicacións en Zamora, a súa provincia de nacemento, elaborou o proxecto ferroviario entre Benavente e Villanueva del Campo, que se enmarcaba no marco da "Ley de Ferrocarriles Secundarios", sendo unha rama duns 30 km da estrada xeral, de Plasencia a Astorga. Porén, este tramo de estrada nunca foi construído.

Plan Granés

Proxecto de ampliación do Paseo da Castellana Madrid

Mapa do barrio das Injurias, Madrid 1919-Pedro Núñez Granés

A finais do século XIX, Madrid estaba dividida en tres grandes áreas urbanizadas. O interior que corresponde ao casco vello, a ampliación que era franxa perimetral e os arredores. O enxeñeiro José Marvá Mayer xa mencionou neste momento a solución que permite que o urbanismo como ciencia contribúa ao problema do crecemento constante que vive a cidade.

En 1909, Granés participou en Washington na Conferencia Nacional sobre "City Planning and the Problems of Congestion" e en 1913, na "Exposición Internacional de Higiene" celebrada na cidade alemá de Dresden, gañou un premio polo seu proxecto para a urbanización dos arredores de Madrid, e en 1924 gañou o concurso municipal de Madrid polas súas ideas reformistas. O Plan foi criticado polo "crecemento excesivo" que Granés parecía tomar como hipótese. Finalmente, a pesar de toda a aprobación, o Plan non se executou.

Véxase tamén

Outros artigos

• Ensanche
• Urbanismo

Ligazóns externas

• III Congreso Internacional de Ciudades. Ideas para evitar los inconvenientes de la aglomeración urbana en Madrid propuso a su ayuntamiento el ingeniero director de vías públicas de dicha villa ::: MEMORIA DE MADRID :::