Parque nacional de Simien

Parque nacional de Simien
Vista das montañas de Simen.
Simien
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País	Etiopía
Localización	13°14′N 38°22′L
Tipo	Natural
Criterios	VII, X
Inscrición	1978 (2ª sesión)
Rexión da UNESCO	África
Identificador	9

O Parque Nacional das Montañas de Simien é un dos parques nacionais de Etiopía. Situado na zona de Semien (Norte) da rexión de Amhara, o seu territorio abrangue as Montañas Semien e inclúe o Ras Dashan, o punto máis alto de Etiopía, abrangue 16.500 hectáreas. É o fogar dunha serie de especies en perigo de extinción, incluíndo o lobo etíope e o walia ibex, unha cabra salvaxe que non se atopa noutro lugar do mundo. O baboon e o caracal, un gato, tamén se viven dentro das montañas Simien. Máis de 50 especies de aves habitan o parque, incluíndo o impresionante voitre barbudo, ou lammergeier, coa súa envergadura de 3 m.

O parque está atravesado por unha estrada non pavimentada que vai desde Debarq, onde se atopa a sede administrativa do parque, ao leste a través dunha serie de aldeas ata o Paso Buahit (4.200 m), onde a estrada vai cara ao sur finalizando en Mekane Berhan, a 10 quilómetros máis alá do límite do parque.

Historia

O parque foi creado en 1969, creouno Clive Nicol, que escribiu sobre as súas experiencias en "From the Roof of Africa" ​​(1971, ISBN 0 340 14755 5).

A rexión de Simien foi habitada e cultivada durante polo menos 2.000 anos. Inicialmente, a erosión revelou que o canón comezou cnha suave inclinación do val das terras altas pero máis tarde converteuse nunha abrupta inclinación.

Xeografía

Durante millóns de anos, debido á gran erosión da meseta etíope, creáronse picos montañosos en forma de serra, vales profundos e 1.500 metros de cantíls, converténdose nun dos escenarios máis espectaculares do mundo.

A área de patrimonio está no lado occidental das Montañas Semien e atópase a 120 km da provincia de Begemder de Gondar na parte noroeste de Etiopía. A área de Simien é rica en basalto perforado e serve como unha cunca de captación ideal. A auga é recollida polo río Mayshasha, que percorre, na época de chuvias, o parque nacional de norte a sur. Como resultado, os parques nacionais son abundantes coa fauna e as plantas.

Clima e vexetación

O parque está situado nunha rexión de clima semiárido, con precipitacións anuais de menos de 600 mm, distribuídos de outubro a abril.

Hai tres tipos de vexetación baseadas na altitude. No nivel máis baixo, entre 3000 e 3300 metros, a vexetación orixinal de cedros e Podocarpus substituíuse por cultivos agrícolas, agás nas áreas máis inaccesibles. O nivel intermedio, ata 4000 metros, tamén está moi degradado e só en poucos enclaves atópanse os bosques orixinais de erica e salvia. O nivel superior está dominado por prados semialpinos, salpicados de afloramentos rochosos e bosques de ericas xigantes, que alcanzan ata sete metros de altura.

Conservación

Foi un dos primeiros sitios en ser declarado Patrimonio da Humanidade pola UNESCO (1978). Non obstante, debido ao grave descenso da poboación dalgunhas das súas especies autóctonas características, en 1996 tamén se engadiu á Lista do Patrimonio Mundial en Perigo e retirouse en 2017 grazas aos avances observados na súa xestión e os esforzos realizados para controlar o exceso de pastoreo e o impacto negativo do turismo.

O Parque Natural está moi degradado; O 80% da súa superficie modificouse e está ocupado polas actividades agrícolas e, sobre todo, gandeiras.

• 
• 
• 

Véxase tamén

Ligazóns externas

• UNESCO World Heritage profile of Simien National Park
• United Nations Environment Programme: World Conservation Monitoring Centre: Simien National Park
• The National Parks of Ethiopia: Simien Mountain Adventure - Part I (Addis Tribune)
• The National Parks of Ethiopia: Simien Mountain Adventure - Part II (Addis Tribune)
• The National Parks of Ethiopia: Simien Mountain Adventure - Part III (Addis Tribune)