Oligodendroglioma anaplásico

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Simulación de vídeo do crecemento tumoral dun oligodendroglioma anaplástico. A simulación realizouse ao longo de 2600 días desde a aparición do tumor (unha célula orixinal) cun nivel de detección de 1 célula/mm2.

O oligodendroglioma anaplásico é un tumor neuroepitelial que se cre que orixina os oligodendrocitos, un tipo de célula glial. Na clasificación dos tumores cerebrais da Organización Mundial da Saúde (OMS), o oligodendroglioma anaplásico clasifícase como grao III.[1] Durante o curso da enfermidade poden dexenerar en oligodendroglioma moi malignidade de grao IV.[2] A gran maioría dos oligodendrogliomas ocorren esporádicamente, sen causa probada e sen transmisión dentro dunha familia.

Signos e síntomas[editar | editar a fonte]

Convulsións de epilepsia.

Os síntomas do oligodendroglioma anaplásico poden incluír:[3]

  • Convulsión
  • Cefalea
  • Debilidade nun lado do corpo
  • Dificultades lingüísticas
  • Cambios de comportamento e personalidade
  • Problemas de equilibrio e movemento
  • Problemas de memoria.

Patoxénese[editar | editar a fonte]

O oligodendroglioma anaplásico (maligno) pertence ao grupo dos gliomas difusos e xorde no sistema nervioso central (cerebro e medula espiñal) a partir de células nai precursoras dos oligodendrocitos. Este tumor ocorre principalmente na idade media cunha frecuencia máxima nas 4 e 5 décadas de vida.[2]

Diagnóstico[editar | editar a fonte]

O principal procedemento de diagnóstico é a resonancia magnética (MRI). Ás veces, ademais dos diagnósticos rutineiros, o metabolismo dos tecidos faise mediante a tomografía por emisión de positrones (PET). O diagnóstico é confirmado por un exame de tecido fino despois da cirurxía. O oligodendroglioma anaplásico adoita mostrar perda de material xenético. Uns 50 a 70O %[4] do oligodendroglioma anaplásico de grao III da OMS mostra perdas alélicas combinadas no brazo curto do cromosoma 1 (1p) e no brazo longo do cromosoma 19 (19q). Este cambio chámase principalmente "eliminación conjunta 1p/19q". Pódese considerar beneficioso para o paciente e fai máis probable unha resposta á radioterapia ou quimioterapia. A designación de oligodendroglioma de grao III (grado alto) inclúe xeralmente diagnósticos previos de oligodendroglioma anaplásico ou maligno.[1]

  • Presentación histopatolóxica dun oligodendroglioma anaplástico no cerebro. Tinguidura de hematoxilina e Eos
    Presentación histopatolóxica dun oligodendroglioma anaplástico no cerebro. Tinguidura de hematoxilina e Eos
  • Ao ampliar, podes ver as formas irregulares da célula e do nuclear.
    Ao ampliar, podes ver as formas irregulares da célula e do nuclear.
  • IDH1 R132H en oligodendroglioma anaplásico
    IDH1 R132H en oligodendroglioma anaplásico

Terapia[editar | editar a fonte]

É preferible eliminar o tumor visible na resonancia magnética o máis completamente posible, sempre que a localización do tumor o permita. Dado que as células dun oligodendroglioma anaplásico normalmente xa migraron ao tecido cerebral san circundante no momento do diagnóstico, a eliminación cirúrxica completa de todas as células tumorais non é posible. O marcador "codeleción 1p/19q" xoga un papel cada vez máis importante na elección de terapias e combinacións terapéuticas. Debido a que este tumor causa unha afección flácida (unha afección médica que progresiva lentamente asociada con pouca ou ningunha dor) e a morbilidade potencial asociada á neurocirurxía, a quimioterapia e a radioterapia, a maioría dos neurooncólogos practicarán inicialmente a espera atenta e tratarán aos pacientes de forma conservadora. O tratamento sintomático adoita incluír o uso de anticonvulsivos para as convulsións e esteroides para o inchazo do cerebro. Para o tratamento posterior, a radiación ou quimioterapia con temozolomida ou a quimioterapia con procarbazina, lomustina e vincristina (PCV) demostrou ser eficaz e foi o réxime de quimioterapia máis utilizado para o tratamento do oligodendroglioma anaplásico.[2][5]

Cyberknife pódese usar para tratar oligodendroglioma anaplásico.[6]

Prognóstico[editar | editar a fonte]

Taxa de supervivencia relativa aos 5 anos: 20 a 44 anos, 76%. 45-54 anos, 67%. 55-64 anos, 45%.[7] Procarbazina, lomustina e vincristina utilízanse desde maio de 1975. Durante 48 anos, probáronse regularmente novas opcións terapéuticas en ensaios terapéuticos para mellorar o tratamento do oligodendroglioma anaplásico.[8]

Investigación[editar | editar a fonte]

Descubriuse que as neoplasias se comunican entre si nunha ampla rede, intercambiando substancias necesarias para a súa supervivencia e evitando así os efectos da radiación ou da quimioterapia. A comunicación en rede tamén xoga un papel importante na propagación da enfermidade. As células tumorais incluso están conectadas a células nerviosas saudables e reciben sinais directos delas, o que permite que os tumores crezan máis rápido. Os mecanismos estudados non só ofrecen explicacións fundamentalmente novas para o crecemento moi agresivo deste tipo de tumores. Tamén ofrecen vías para novas terapias para deter o crecemento dos tumores cerebrais e facer que as terapias existentes sexan máis efectivas. Así, a interrupción ou mesmo a destrución das redes de células tumorais convértese nun principio terapéutico totalmente novo en oncoloxía, cos primeiros ensaios clínicos baseados nestes resultados..[9]

Literatura[editar | editar a fonte]

• Weller M, van den Bent M, Preusser M, Le Rhun E, Tonn JC, Minniti G, Bendszus M, Balana C, Chinot O, Dirven L, French P, Hegi ME, AS Jakola, M. Platten, P. Roth, R. Rudà, S. Short, M. Smits, MJ Taphoorn, A. von Deimling, M. Westphal, R. Soffietti, G. Reifenberger, W. Wick: directrices EANO para o diagnóstico e tratamento dos gliomas difusos na idade adulta. En: Avaliacións da Natureza. Oncoloxía clínica. Tomo 18, Número 3, 03 2021, p. 170-186, DOI:10.1038/s41571-020-00447-z, PMC 7904519 (recensión).

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 Louis DN, Ohgaki H, Wiestler OD, Cavenee WK, Burger PC, Jouvet A, Scheithauer BW, Kleihues P (August 2007). "The 2007 WHO classification of tumours of the central nervous system". Acta Neuropathol 114 (2): 97–109. PMC 1929165. PMID 17618441. doi:10.1007/s00401-007-0243-4. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Radboud universitair medisch centrum. "highly malignant oligodendroglioma, grade IV" (PDF). www.radboudumc.nl/ (en neerlandés). pp. 46–48. 
  3. ↑ Sandberg, Julian (2022-03-06). "Oligodendrogliom, hjärntumör: orsaker, symtom och behandlingar" [Oligodendroglioma brain tumor: causes, symptoms and treatments]. 
  4. ↑ administrador (5 February 2020). "Anaplastic oligodendroglioma, IDH-mutant & 1p/19q-codeleted" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 21 de xuño de 2022. Consultado o 21 de outubro de 2023. 
  5. ↑ Engelhard HH, Stelea A, Mundt A (November 2003). "Oligodendroglioma and anaplastic oligodendroglioma: clinical features, treatment, and prognosis". Surg Neurol: 443–56. PMID 14572971. 
  6. ↑ "Radiosurgery/Cyberknife". Stanford School of Medicine. Arquivado dende o orixinal o 3 September 2007. Consultado o 8 February 2019. 
  7. ↑ "Survival Rates for Selected Adult Brain and Spinal Cord Tumors". American Cancer Society. Consultado o 8 January 2021. 
  8. ↑ Gutin PH, Wilson CB, Kumar AR, Boldrey EB, Levin V, Powell M, Enot KJ (May 1975). "Phase II study of procarbazine, CCNU, and vincristine combination chemotherapy in the treatment of malignant brain tumors". PMID 1122488. 
  9. ↑ Winkler F, Venkatesh HS, Amit M, Batchelor T, Demir IE, et al. (April 2023). "Cancer Neuroscience: State of the Field, Emerging Directions". Cell (Recension) 186 (8): 1689–1707. PMID 37059069. doi:10.1016/j.cell.2023.02.002. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

• Weller M, van den Bent M, Preusser M, Le Rhun E, Tonn JC, Minniti G, Bendszus M, Balana C, Chinot O, Dirven L, French P, Hegi ME, AS Jakola, M. Platten, P. Roth, R. Rudà, S. Short, M. Smits, MJ Taphoorn, A. von Deimling, M. Westphal, R. Soffietti, G. Reifenberger, W. Wick: directrices EANO para o diagnóstico e tratamento dos gliomas difusos na idade adulta. En: Avaliacións da Natureza. Oncoloxía clínica. Tomo 18, Número 3, 03 2021, p. 170-186, DOI:10.1038/s41571-020-00447-z, PMC 7904519 (recensión).

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Oligodendroglioma_anaplásico&oldid=6706889»