Norito
Os norito (xaponés: 祝詞) son textos litúrxicos ou ladaíñas rituais do xintoísmo, normalmente dirixidas a un kami concreto.
Historia[editar | editar a fonte]
Os primeiros norito documentados datan do período Nara, rexistrados en textos como o Kojiki (712) ou o Nihongi (720).[1] O Engishiki, unha compilación de leis e regulacións da corte publicada en 927, contén vinte e sete formas representativas de norito.[2]
Etimoloxía[editar | editar a fonte]
Non existe unha explicación universalmente aceptada sobre as orixes do termo "norito".[3] Unha teoría deriva esta palabra do verbo noru 宣る ("declarar"), combinado co sufixo -to.[1] Unha variante posible, notto, procede da combinación de norito con koto 言 ("palabra").[1] Isto é coherente coa interpretación de norito como "un termo xeral para o poder máxico das palabra".[3]
Existen varios kanji para "norito". Para alén de 祝詞, a versión actualmente estandarizada, existen no rexistro histórico diversas variantes, como 詔戸言, 詔刀言 ou 諄辞.[1]
Forma e contidos[editar | editar a fonte]
Forma[editar | editar a fonte]
Canto á súa estrutura, os norito son poemas con ritmo recitados para facilitar a súa transmisión xeracional.[4] O canto adoitaba comezar con agradecementos ao poder supremo dos kami, e concluían con expresións de respecto e admiración.[4]
Os norito estaban escritos, tradicionalmente, nunha variedade de man'yōgana na que as partículas e os sufixos utilizaban un tamaño máis reducido ca o do corpo do texto.[5] Este estilo, usado tamén nos edictos imperiais ou senmyō 宣命 preservados no Shoku nihongi e outros libros do século VIII, coñécese como senmyōgaki.[6]
Contidos[editar | editar a fonte]
Malia que obras como o Kojiki e mais o Nihon shoki conteñen relatos mitolóxicos da tradición xintoísta, o certo é que esta tradición non produciu textos de carácter teolóxico, a excepción dos norito.[7] Estas pregarias empregábanse principalmente en rituais de purificación, e transmitían a gratitude cara os deuses polas súas beizóns, ou facían peticións como a de producir chuvia.[4]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Motosawa.
- ↑ Philippi 1990, p. 1.
- ↑ 3,0 3,1 Philippi 1990, p. 2.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Okuyama 2015, p. 87.
- ↑ Sinor 1969, p. 242-243.
- ↑ Seeley 1991, p. 54-55.
- ↑ VV. AA. 2001, p. 336.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Kitagawa, Joseph Mitsuo (1987). On Understanding Japanese Religion (en inglés). Princeton University Press. ISBN 9780691073132.
- Motosawa, Masafumi. "Norito". Encyclopedia of Shinto (en inglés). Universidade Kokugakuin.
- Okuyama, Yoshiko (2015). Japanese Mythology in Film: A Semiotic Approach to Reading Japanese Film and Anime (en inglés). Lexington Books. ISBN 9780739190937.
- Philippi, Donald L. (1990). Norito: A Translation of the Ancient Japanese Ritual Prayers (en inglés). Princeton University Press. ISBN 9780691068596.
- Seeley, Christopher (1991). A History of Writing in Japan (en inglés). Brill. ISBN 9789004090811.
- Sinor, Denis, ed. (1969). American Oriental Society, Middle West Branch, Semi-Centennial Volume: A Collection of Original Essays (en inglés). American Oriental Society. ISBN 9780598215109.
- VV. AA. (2001). Sources of Japanese Tradition, volume 1 (en inglés). Columbia University Press. ISBN 9780231121392.
