Saltar ao contido

Mirmidóns

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gravado de Virgil Solis para unha edición da obra de Ovidio As metamorfoses: Zeus, Éaco e as formigas do carballo.

Os mirmidóns (en grego, Μυρμιδόνες) eran un antigo pobo da mitoloxía grega, habitantes da Ftiótida, na Tesalia meridional. Peleo, pai de Aquiles, era rei dos mirmidóns. Segundo a lenda grega, foran creados por Zeus a partir dunha colonia de formigas e, por tanto, derivaron o seu nome da palabra grega para designar a formiga, myrmex (en grego: μύρμηξ).[1]

Mencións nas fontes antigas

[editar | editar a fonte]

Segundo a Ilíada de Homero, eran un pobo valente e con guerreiros moi capaces, e na Guerra de Troia loitaron baixo as ordes de Aquiles[2]. Eran descendentes do rei Mirmidón, un rei da Ftiótida, que, pola súa vez, descendía de Zeus e dunha princesa chamada Eurimedusa. Segundo a mitoloxía, para a conquista da bela princesa, Zeus transformouse nunha formiga.

Outra versión é a contada polo poeta romano Ovidio no seu libro As metamorfoses, onde se di que cando a cidade de Exina quedou despoboada tras unha praga, o rei Éaco, rexente da cidade e pai de Peleo, pregoulle a Zeus que repoboase a cidade, así que este converteu as formigas que había dentro dun carballo en humanos para repoboala[1].

Segundo o historiador Estrabón, os mirmidóns chamáronse así, «formigas», porque as súas terras eran áridas e pedregosas, e para poder labrar os campos tiveran que retirar moitos pelouros formando longas cadeas humanas, como fan as formigas.

  1. 1,0 1,1 "Myrmidon". Encyclopædia Britannica. Consultado o 12 de xuño de 2017. 
  2. "Myrmidons". Myths Encyclopedia: Myths and Legends of the World. Consultado o 12 de xuño de 2017. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]