Melitaea ignasiti
| Melitaea ignasiti | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||
| 'Melitaea ignasiti' (Ignasi de Sagarra, 1926) | |||||||||||||||||||
A Melitaea ignasiti é unha especie de lepidóptero da familia Nymphalidae, ás veces considerada unha subespecie de Melitaea trivia. Atópase no suroeste de Europa.
Sistemática[editar | editar a fonte]
Este taxón foi descrito en 1926 por Ignasi de Sagarra, como unha raza catalá da especie Melitaea trivia. [1] Considerada durante moito tempo unha subespecie (polo tanto, baixo o nome de Melitaea trivia ignasiti), foi elevada ao rango de especie en 2014, debido a que os seus xenitais son diferentes aos da Melitaea trivia nominal. Porén, hai individuos en Italia con xenitais intermedios, o que suxire hibridación.[2] [3]
Descrición[editar | editar a fonte]
A imago de Melitaea ignasiti ten unha parte superior de cor alaranxada con bordos negros e decorada con varias filas de manchas negras e chevróns. A parte inferior das ás traseiras ten un fondo branco cremoso con dúas bandas transversais laranxas e varias filas de puntos e trazos negros.
Especies semellantes[editar | editar a fonte]
M. ignasiti difire de Melitaea trivia só pola estrutura dos seus xenitais e a súa distribución xeográfica. Tamén se asemella moito a Melitaea didyma, coa que pode convivir, pero hai diferenzas morfolóxicas externas: as citadas máis frecuentemente son, na parte inferior da á traseira, os puntos submarxinais negros de forma triangular en ignasiti (redondos en didyma), e a presenza en ignasiti dunha pequena vea discocelular.[3]
Distribución[editar | editar a fonte]
A especie está presente na Península Ibérica ( España, Portugal e Andorra ) e no nordeste de Italia [2] . Foi descuberta con certeza en Francia en 2015, nos Pireneos Orientais.[3]Fora mencionada anteriormente no Var e nos Alpes Marítimos, pero a orixe destes datos non está clara.
Biotopos e fenoloxía[editar | editar a fonte]
Na Península Ibérica, Melitaea ignasiti frecuenta zonas abertas secas, principalmente entre os 500 e os 1 500 de altitude. Voa alí en dúas xeracións anuais, en maio-xuño e logo en xullo-agosto.[3]
Bioloxía[editar | editar a fonte]
As plantas hóspedes da eiruga son do xénero Verbascum.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Ignasi de Sagarra (1926). Butlletí de la Institució Catalana d'Història Natural, ed. "Anotacions a la lepidopterologia Ibérica IV (1)" (en catalá) 6: 128-139. Arquivado dende o orixinal o 01 de decembro de 2017. Consultado o 15 de setembro de 2023.
- ↑ 2,0 2,1 Harry van Oorschot e John G. Coutsis, (2014). The genus Melitaea Fabricius, 1807 (Lepidoptera: Nymphalidae, Nymphalinae). Taxonomy and systematics with special reference to the male genitalia. Pardubice, Tshikolovets Publications. p. 360.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Bastien Louboutin, (setembro de 2017). "À la recherche de Melitaea ignasiti De Sagarra, 1926, en France : découverte dans les Pyrénées-Orientales (Lepidoptera Nymphalidae)". oreina, (39): 23–26.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- (fr) INPN : Melitaea ignasiti Sagarra, 1926 (TAXREF)
- Lépi'Net
- (en alemán) Lepiforum