Saltar ao contido

Luisiana (Nova Francia)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaLuisiana

EpónimoLois XV de Francia Editar o valor en Wikidata
Localización
ColoniaNova França (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Datos históricos
Precedido por
Creación1682 Editar o valor en Wikidata
Disolución1804 Editar o valor en Wikidata
Sucedido porLuisiana (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata

Vista do Territorio de Luisiana, en 1803.

Luisiana (en francés: La Louisiane) foi o nome dun distrito administrativo de Nova Francia. Baixo o control francés do século XVII ao século XVIII, a área denominouse así en honra a Lois XIV de Francia polo explorador francés Cavelier de La Salle. Orixinalmente cubría un extenso territorio que incluíu a maior parte da conca hidrográfica do río Mississippi e estendíase desde os Grandes Lagos ao golfo de México e das Montañas Apalaches ás Montañas Rochosas. Luisiana dividiuse en dúas rexións, coñecidas como Alta Luisiana, que empezaba ao norte do río Arcansas, e Baixa Luisiana. O actual estado norteamericano de Luisiana denomínase así por esta rexión histórica, aínda que ocupe só unha pequena porción do territorio ocupado polos franceses.

Luisiana non se desenvolveu moito debido a unha falta de recursos humanos e financeiros. A derrota francesa na Guerra dos Sete Anos terminou co Tratado de París que forzaba a Francia a ceder a parte oriental do territorio aos ingleses, e a parte occidental a España como compensación pola perda de Florida. Francia recobrou a soberanía do territorio occidental no Tratado secreto de San Ildefonso de 1800. Con todo, Napoleón Bonaparte decidiu vender o territorio aos Estados Unidos en 1803, terminando a presenza de Francia en Luisiana.

Parte desta posesión foi cedida posteriormente a Gran Bretaña no Tratado de 1818. Esta sección está situada encima do paralelo 49 nunha porción do que son na actualidade as provincias canadenses de Alberta e Saskatchewan.

Natureza e xeografía

[editar | editar a fonte]

No século XVIII, Luisiana incluíu a maior parte do que agora é o Medio Oeste dos Estados Unidos. Demarcar o territorio exacto é difícil posto que non tiña fronteiras formais, definidas no sentido moderno; as únicas áreas fortificadas con algún centro importante de poboación eran o Val de Mississippi e a rexión dos Grandes Lagos, coas outras áreas dominadas por tribos indíxenas. Falando en xeral, Luisiana lindaba cos Grandes Lagos, en particular co Lago Michigan e o Lago Erie polo norte. No leste, a colonia francesa estaba separada polas Montañas Apalaches das Trece Colonias británicas. A rexión das Montañas Rochosas marcaban a extensión occidental da reclamación francesa. A fronteira do sur de Luisiana estaba formada polo golfo de México, que serviu como o porto para a colonia.

A colonia era sobre todo chaira, o que axudou ao movemento europeo polo territorio. A súa elevación media é de menos de 1.000 metros. O territorio faise máis montañoso cara ao oeste, coa notable excepción das Montañas Ozark, que están localizadas no medio-sur.

Baixa Luisiana

[editar | editar a fonte]

A parte inferior de Luisiana (francés: Basse-Louisiane), ten un clima tépedo que está marcado por furacáns nas rexións ao longo da costa do golfo de México que xeralmente ocorren entre finais de verán e principios de outono. As xeadas de inverno son escasas nesta rexión, permitindo o cultivo de arroz, tabaco, e anil. A paisaxe deste área está caracterizado polos seus moitos pantanos, con pantanos grandes no Delta do Río Mississippi e pantanos de acompañamento, que comezaron cando os regatos e as correntes separáronse do Mississippi para formar canles longas, lentos, formando unha rede navegable de miles de quilómetros de auga.

Alta Luisiana

[editar | editar a fonte]

A parte superior de Luisiana (francés: Haute-Louisiane), consiste sobre todo en chairas grandes, fértiles. O clima é quente durante o verán, e baixo a influencia da corrente de aire polar no inverno. No século XVII, grandes partes da área estaban cubertas de bosques, que eran útiles para resgardar a animais valiosos para o comercio de pel. Os bosques foron no seu maior parte tallados nos 150 anos seguintes.

Cronoloxía sumaria

[editar | editar a fonte]