Luis Peña Ganchegui

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaLuis Peña Ganchegui

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento29 de marzo de 1926 Editar o valor em Wikidata
Oñati, España Editar o valor em Wikidata
Morte2 de abril de 2009 Editar o valor em Wikidata (83 anos)
Donostia, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Donostia Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónarquitecto Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá e lingua éuscara Editar o valor em Wikidata
Parte de atrás do Leidor Zinemaren, Tolosa.
Vista do Parque da España Industrial, Barcelona.

Luis Peña Gantxegi, nado en Oñati o 29 de marzo de 1926 e finado en Donostia o 2 de abril de 2009, foi un arquitecto vasco. Está considerado como un dos introdutores da arquitectura contemporánea en España.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Estudou Arquitectura na Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid, titulándose en 1959. Desde 1976 dedicouse á docencia, primeiro en Barcelona e logo en San Sebastián, onde foi catedrático desde 1982 e subdirector desde 1983 na Escola Técnica Superior de Arquitectura.[2]

Desde 1959 traballou en numerosos proxectos, a maioría no País Vasco, como o Centro Kursaal, construído en San Sebastián en 1989.[2]

A súa obra máis coñecida é o Peite do Vento, construído canda a Eduardo Chillida, co que tamén realizou a Praza dos Foros de Vitoria. Entre as súas últimas obras figura a reforma de praza Pasai Donibane (Guipúscoa), premiada polo Colexio Oficial de Arquitectos Vasco Navarro en 2007.[1]

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

  • 1999: Premio Antonio Camuñas de Arquitectura, concedido pola súa traxectoria profesional.[3]
  • 2004: Medalla de Oro de la Arquitectura, concedida por el Consejo Superior de los Colegios de Arquitectos de España.[4]
  • 2007: Premio COAVN de Arquitectura ao mellor deseño urbano e paisaxismo.[5]

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]