Lorenzo Milá
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Lorenzo Milá Mencos 8 de outubro de 1960 (63 anos)Esplugues de Llobregat |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Facultat de Ciències de la Comunicació - ciências da comunicação (pt)  (1983–1988) |
| Actividade | |
| Ocupación | presentador de televisión , xornalista |
| Período de actividade | 1983 - |
| Empregador | Eurosport (pt) (1988–1989) RTVE (1986, 1989–1988) Diario Sport (1983–1986) |
| Lingua | Lingua castelá, lingua catalá, lingua inglesa e lingua italiana |
| Familia | |
| Cónxuxe | Sagrario Ruiz de Apodaca (1998–) |
| Fillos | Bruno, Nicolás, Alejandro |
| Pai | José Luis Milà Sagnier (en) |
| Irmáns | Mercedes Milá Mencos |
| Parentes | Alfons Milà (pt) (tío) Miguel Milá (pt) (tío)Lluís Maria Milà i Sagnier (pt) (tío)Leopoldo Milà i Sagnier (tío) Leopoldo Milà (en) (curmán entregue)Josep Maria Milà i Camps (en) (avó)Josep Milà i Pi (en) (bisavó) |
   | |
Lorenzo Milá Mencos, nado o 8 de outubro de 1960 en Barcelona, é un xornalista catalán.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Licenciado en Ciencias da Información pola Universidade de Barcelona en 1988. É irmán da coñecida periodista e presentadora Mercedes Milá e está casado coa tamén xornalista Sagrario Ruiz de Apodaca, con quen ten tres fillos.
Actividade laboral[editar | editar a fonte]
En 1983 comeza a súa traxectoria profesional no xornalismo deportivo, como redactor no diario Sport. En 1986 colabora en programas de TVE como El tiempo es oro, Juego de niños e Plató vacío.
En 1988 e 1989 vive en Londres traballando na canle de televisión ScreenSport (na actualidade Eurosport). Regresa a España, a TVE, onde desenvolve funcións de redactor no ámbito deportivo ata 1994. Durante eses catro anos traballa no centro territorial de Sant Cugat del Vallès e en 1993 presenta o programa de debate Al Grano.
En 1994 trasládase a Madrid para incorporarse ó acabado de nacer informativo nocturno de La 2, denominado La 2 noticias como redactor e presentador onde estaría ata setembro de 2003. Neste período o noticiario, coñecido por ser menos institucional que a maioría en España e cun estilo moi persoal, recibe numerosos premios. Substitúeo Fran Llorente, que era xa un rostro coñecida no espazo.
Desde setembro de 2003 ata setembro de 2004 incorpórase á delegación de TVE en Washington como correspondente adxunto para acompañar á súa muller, nomeada correspondente principal.
Regresa a España cando Carmen Caffarel, directora xeral de Televisión Española lle ofrece o posto de presentador do Telediario nocturno, esta vez na primeira canle de TVE. Ademais Fran Llorente, o que fora o seu compañeiro, convértese no director dos servizos informativos substituíndo a Alfredo Urdaci, con este telediario consegue ser o líder de audiencia superando mesmo ó informativo de Matías Prats e converténdoo no telediario máis visto da televisión
Premios e nomeamentos[editar | editar a fonte]
| Premio | Ano | Categoría | Programa | Resultado |
|---|---|---|---|---|
| Antena de Ouro | 1997 | Televisión | La 2 noticias | Gañador |
| Premio ATV | 2005 | Comunicador de Programas Informativos | Telediario | Nomeado |
| Premio ATV | 2004 | Comunicador de Programas Informativos | Telediario | Nomeado |
| Premio ATV | 2002 | Comunicador de Programas Informativos | La 2 noticias | Ganador |
| TP de Ouro | 2006 | Mellor Presentador de Informativos | Telediario | Nomeado |
| TP de Ouro | 2005 | Mellor Presentador de Informativos | Telediario | Nomeado |
| TP de Ouro | 2004 | Mellor Presentador de Informativos | Telediario | Nomeado |
| TP de Ouro | 1997 | Mellor Presentador | La 2 noticias | Nomeado |
| TP de Ouro | 1996 | Mellor Presentador | La 2 noticias | Nomeado |
