Lingua rifeña
Aparencia
Rifeño Tmaziɣt | ||
---|---|---|
Falado en: | Norte de África | |
Rexións: | Melilla, Marrocos, Alxeria | |
Total de falantes: | 4 240 000 (2016)[1] | |
Familia: | Linguas afroasiáticas Bérber Norte Zenatí Rifeño | |
Escrita: | Alfabeto latino | |
Status oficial | ||
Lingua oficial de: | Marrocos | |
Códigos de lingua | ||
ISO 639-1: | --
| |
ISO 639-2: | --- | |
ISO 639-3: | rif
| |
Mapa | ||
Status | ||
A lingua rifeña[3] ou bérber rifeño (nome nativo Tmaziɣt; nome externo: Tarifit) é unha lingua bérber do norte. É falado por uns 1,4 millóns de rifeños de Marrocos e Alxeria, principalmente nas provincias do Rif, en Al Hoceima, Nador, Driouch, Berkane e como lingua minoritaria en Tánxer, Oujda-Angad, Tetuán e Leɛrayec. Ademais, o rifeño é falado polas comunidades emigrantes noutros países.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Ethnologue (ed.). "Tarifit" (en inglés). Consultado o 1 de xuño de 2018.
- ↑ Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022.
- ↑ Definición de rifeño, -a no Dicionario de Galego de Ir Indo e a Xunta de Galicia.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Vexa a proba da Wikipedia en Lingua rifeña |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Biarnay, Samuel. 1911. Etude sur le dialecte des Bet't'ioua du Vieil-Arzeu. Alger: Carbonel.
- Biarnay, Samuel. 1917. Etude sur les dialectes berbères du Rif. París: Leroux.
- Cadi, Kaddour. 1987. Système verbal rifain. Forme et sens. París: Peeters.
- Colin, Georges Séraphin. 1929. "Le parler berbère des Gmara." Hespéris 9: 43-58.
- Kossmann, Maarten. 2000. Esquisse grammaticale du rifain oriental. París: Peeters.
- Lafkioui, Mena. 2007. Atlas linguistique des variétés berbères du Rif. Köln: Rüdiger Köppe.
- McClelland, Clive. The Interrelations of Syntax, Narrative Structure, and Prosody in a Berber Language (Studies in Linguistics and Semiotics, V. 8). Lewiston, NY: Edwin Mellen Press, 2000. (ISBN 0-7734-7740-3)
- Renisio, A. 1932. Etude sur les dialectes berbères des Beni Iznassen, du Rif et des Senhaja de Sraïr. París: Leroux.