Lillian Moller Gilbreth

Lillian Moller Gilbreth
	;
Biografía
Nacemento	(en) Lillie Evelyn Moller ; 25 de maio de 1878 ; Oakland, Estados Unidos de América
Morte	2 de xaneiro de 1972 (93 anos); Phoenix, Estados Unidos de América
Datos persoais
País de nacionalidade	Estados Unidos de América
Educación	Universidade de California en Berkeley ; Universidade Brown ; Oakland High School (en)
Actividade
Campo de traballo	Enxeñeira industrial
Ocupación	enxeñeira industrial , empresaria , inventora , enxeñeira mecánica , escritora , mestra , fotógrafa , psicóloga , enxeñeira
Empregador	Universidade de Wisconsin-Madison ; Universidade de Purdue (pt)
Membro de	Women's Engineering Society
Lingua	Lingua inglesa
Obra
	Obras destacables (1916) Fatigue study, the elimination of humanity's greatest unnecessary waste (en) ;
Familia
Cónxuxe	Frank Bunker Gilbreth
Fillos	Frank Bunker Gilbreth Jr. (pt) , Ernestine G. Carey (pt) , Robert Moller Gilbreth (en)
	Premios (1995) National Women's Hall of Fame; (1966) Medalha Hoover (pt) ; (1954) Prêmio Washington (pt) ; (1944) Medalha Henry Laurence Gantt (pt) ;

Lillian Moller Gilbreth, nada en Oakland, California (EE UU) o 24 de maio de 1878 e finada en Phoenix, Arizona o 2 de xaneiro de 1972, foi unha psicóloga estadounidense, cuxos traballos se desenvolveron principalmente na área de enxeñaría industrial.^[1] Foi unha das primeiras mulleres enxeñeiras que obtivo un doutoramento, e, posiblemente, a primeira verdadeira psicóloga industrial/organizacional.^[2]

Ela e o seu esposo, Frank Bunker Gilbreth, eran expertos en eficiencia e contribuíron ao estudo de enxeñaría industrial en campos como o do movemento e os factores humanos^[3]. Os libros Cheaper by the Dozen e Belles on their toes (escrita polos seus fillos Ernestine e Frank Jr.) narran a historia da súa vida familiar cos seus doce fillos e describen como aplican o seu interese no estudo de movemento e de tempo para a organización e as actividades diarias dunha familia tan extremadamente grande.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Un dos principais empregos que tivo durante a súa carreira foi o de asesora económica oficial dos presidentes Herbert Hoover, Franklin Delano Roosevelt, Dwight D. Eisenhower, John Fitzgerald Kennedy e Lindon Johnson, con este último traballou en defensa civil, produción de material bélico e rehabilitación de feridos.^[4]

Lillian inventou tamén obxectos como o cubo de lixo de pedal e os estantes da porta da neveira. Foi a primeira muller en ser elixida para a Academia Nacional de Enxeñería.^[1]

Homenaxes[editar | editar a fonte]

Existe unha exposición permanente nunha sala dedicada exclusivamente ao matrimonio Gilbreth, no Museo Smithsonian (parte do Instituto Smithsonian, en Washington D.C) na sección de Historia Americana (estadounidense, especificamente) e o seu retrato colga no National Portrait Gallery.