Labirintos de pedra na Illa Bolshoi Zayatsky

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Labirintos de pedra na Illa Bolshoi Zayatsky
Sección dun dos labirintos de pedra máis grandes da illa Bolshoi Zayatsky
Edificio
Nome inicialVavilon (вавилоны)
Sistema estruturalPedra, recuberta de terra e vexetación
Enderezo150, espallados pola illa, algúns xunto a dolmens
LocalizaciónIlla Bolshoy Zayatsky
Coordenadas64.97050, 35.66480
Construción
InicioEntre o 500 a. C. e a Idade Media
editar datos en Wikidata ]

Os labirintos de pedra da illa Bolshoi Zayatsky son un grupo de 13 ou 14 labirintos da illa Bolshoi Zayatsky, unha das illas Solovetsky no Óblast de Arkhangelsk, Rusia. A falta de estudos arqueolóxicos estándar, un grupo de investigación de San Petersburgo teoriza que os labirintos teñen uns 2500 anos de antigüidade, segundo a súa orientación, o seu suposto uso ritual e os cambios na dirección do cénit no solsticio ao longo da historia.[1] A maioría dos investigadores dubidan de que sexan tan vellos; a gran maioría dos labirintos desta zona datan máis cedo da Idade Media.[2]

Ademais dos labirintos, hai máis de 850 montes de pedras na illa Bolshoi Zayatsky, ademais de moitos outros conxuntos de pedra, como un símbolo de pedra con raios radiais, posiblemente representando o sol. Todos os labirintos concéntranse nunha área de 0,4 km2 na parte occidental da illa. Outro enorme complexo de pedras no outeiro de Sopka, na parte leste da illa, non inclúe ningún labirinto.

En total, hai 35 labirintos (coñecidos como vavilons - "Babilóns" - no dialecto local) nas illas Solovetsky. Todos foron feitos de pedras locais. As escavacións nas moreas de pedra deron partes de ósos.[3]

Características[editar | editar a fonte]

Un dos labirintos de menor tamaño.

Medindo entre 6 e 25.4 metros de diámetro, os labirintos están feitos na súa maioría de pedras (c.30-40 cm de diámetro) colocados nunha fila.

As filas están retorcidas en forma de espiral; moitas veces hai dúas espirais encaixadas unha na outra, o que foi comparado con "dúas serpes coa cabeza no medio mirándose unha á outra".

De forma intermitente ao longo da espiral hai montóns de pedras máis grosos ou anchos; os extremos das espirais tamén son máis anchos.

As entradas están xeralmente nos lados sur dos labirintos, pero tamén se poden atopar nas partes suroeste, leste ou oeste.

Os labirintos teñen cinco tipos de escenarios, pero cada un só ten unha entrada que tamén serve de saída.

Finalidade[editar | editar a fonte]

A función dos axustes de pedra non está clara. Unha suxestión é que poderían simbolizar unha fronteira entre este mundo e o inframundo e que o labirinto pode ser usado para rituais específicos para axudar ás almas dos mortos a viaxar a outro mundo. Outra hipótese é que as configuracións puideran servir de modelo para equipos de pesca complexos.[4]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. A, Paranina; R, Paranin (1 de setembro de 2016). "The Research of Northern Labyrinths as Navigation Network Elements". TransNav, International Journal on Marine Navigation and Safety od Sea Transportation 10 (3). doi:10.12716/1001.10.03.10. 
  2. Saward, Jeff (2006-07-01). Magical Paths: Labyrinths & Mazes in the 21st Century (en inglés). Octopus Books. ISBN 978-1-84533-422-2. 
  3. Мартынов Александр (Martinov, Alexander). Археологическое прошлое Соловецкого архипелага: материк — море — острова. Альманах "Соловецкое море". № 1. 2002
  4. Буров Владимир. (Birov, Vladimir). О семантике каменных лабиринтов севера. Этнографическое обозрение, № 1, 2001

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Виноградов Н. Соловецкие лабиринты. Их происхождение и место в ряду однородных доисторических памятников. Материалы СОК. Вып. 4. Соловки, 1927
  • Куратов А. Древние лабиринты Архангельского Беломорья. Историко-краеведческий сборник. Вологда, С. 63–76. 1973

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]