Kosmos 261
| Kosmos 261 | |
|---|---|
| Tipo | Científico |
| Destino actual | Reentrado na atmosfera.[1] |
| Data de lanzamento | 19 de decembro de 1968, 23:55 GMT[1][2][3][4][5] |
| Foguete portador | Kosmos 2I[2][6] |
| Sitio de lanzamento | Cosmódromo de Plesetsk[2] |
| Obxectivo da misión | Estudos xeofísicos.[2] |
| Decaemento | 12 de febreiro de 1969[1] |
| NSSDC ID | 1968-117A |
| Masa | 400 kg[7] |
Kosmos 261 (Космос 261 en ruso), tamén denominado DS-U2-GK Nº 1, foi un satélite artificial soviético lanzado o 20 de decembro de 1968 mediante un foguete Kosmos 2I desde o cosmódromo de Plesetsk.[2][4][6]
Características[editar | editar a fonte]
Kosmos 261 foi o primeiro membro do modelo de satélites DS-U2-GK. Estaba adicado a facer observacións xeofísicas da atmosfera superior e á observación das auroras polares, labor continuada polo seu sucesor, Kosmos 348. Kosmos 261 foi inxectado nunha órbita inicial de 670 km de apoxeo e 217 km de perixeo, cunha inclinación orbital de 71 graos e un período de 93,0 minutos. Reentrou na atmosfera o 12 de febreiro de 1969.[1][3][7]
Resultados[editar | editar a fonte]
Kosmos 261 obtivo o espectro de electróns na parte interior do cinto de Van Allen e medíu a distribución angular de partículas ó longo da súa órbita.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 N2YO (2011). Real Time Satellite Tracking, ed. "COSMOS 261" (en inglés). Consultado o 29 de agosto de 2012.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 NASA (14 de maio de 2012). "Cosmos 261" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 18 de outubro de 2012. Consultado o 29 de agosto de 2012.
- ↑ 3,0 3,1 "Letter dated 7 April 1969 from the Permanent Representative of the Union of Soviet Socialist Republics addressed to the Chairman of the Committee on the Peaceful Uses of Outer Space" (69-08572). 24 de abril de 1969: 2. A/AC.105/INF.203. Arquivado dende o orixinal o 15 de xullo de 2019. Consultado o 15 de xullo de 2019.
- ↑ 4,0 4,1 "COSMOS ACTIVITY" (PDF). 17 de abril de 1969: 646. FLIGHT International. Consultado o 28 de agosto de 2012.
- ↑ Claude Lafleur (2010). "Kosmos 261" (en inglés). Consultado o 29 de agosto de 2012.
- ↑ 6,0 6,1 Gunter Dirk Krebs (2011). Gunter's Space Page, ed. "DS-U2-GK" (en inglés). Consultado o 28 de agosto de 2012.
- ↑ 7,0 7,1 Mark Wade (2011). "DS-U2-GK" (en inglés). Consultado o 28 de agosto de 2012.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Gal'Perin, Yu. I.; Dzhordzhio, N. V.; Ivanov, I. D.; Karpinskii, I. P.; Lein, É. L.; Mulyarchik, T. M.; Polenov, B. V.; Temnyi, V. V.; Fedorova, N. I.; Khazanov, B. I.; Shifrin, A. V.; Shuiskaya, F. K. "Investigation of Geoactive Corpuscles and Photoelectrons on the "Kosmos-261" Satellite. II". Cosmic Research 8: 100. Consultado o 29 de agosto de 2012.
- Yu. I. Gal'perin, N. I. Federova (maio de 1972). "THE EXTENT OF THE ZONE OF STRONG PITCH ANGLE DIFFUSION OF OUTER ZONE AND PLASMA LAYER ELECTRONS DURING A SUBSTORM" (PDF). NASA TECHNICAL TRANSLATION. Consultado o 29 de agosto de 2012.
- L. L. Van'yan; I. L. Osipova (xaneiro de 1975). "ELECTRICAL CONDUCTIVITY OF THE POLAR IONOSPHERE" (PDF). NASA TECHNICAL TRANSLATION. Consultado o 29 de agosto de 2012.
- Bentse, P.; Wagner, K.; Wernik, A.; Galperin, Iu. I.; Gladyshev, V. A.; Dzhordzhio, N. V.; Dymek, M.; Kish, G.; Knut, R.; Kutiev, I. (1976). "Study of geoactive corpuscles and their effects in the ionosphere on the basis of results of two integrated experiments flown on the Cosmos-261 and Cosmos-348 satellites and performed at earth geographical stations". The Intercosmos program.: 48–64. Consultado o 29 de agosto de 2012.
