Juan Ruiz

Juan Ruiz
Biografía
Nacemento	c. 1283 ; Alcalá de Henares, España
Morte	c. 1350 (66/67 anos)
Relixión	Católico (pt)
Actividade
Ocupación	poeta, arcipreste, escritor, sacerdote católico
Xénero artístico	Poesía
Pseudónimo literario	Arcipreste de Hita
Obra
	Obras destacables (século XII-1343) Libro de bo amor ;
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok, 2nd edition (en) ; Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Library of the World's Best Literature (en)

Juan Ruiz, nado en Alcalá de Henares cara a 1284 e finado cara a 1351, foi un sacerdote e escritor castelán, coñecido como arcipreste de Hita.

Traxectoria

Pouco é o que se coñece da súa vida. Probablemente estudou en Toledo, pasou na cadea varios anos entre 1337 e 1350 por orde do arcebispo de Toledo Gil Albornoz, e alí escribiu a súa única obra, o Libro de buen amor. Este libro encerra unha protesta polas posturas integristas daquel prelado, que pretendía estender á súa diocese a doutrina papal do celibato obrigatorio, fronte á tradición hispánica da barraganía, ou contrato de convivencia dun sacerdote cunha muller, máis asentada nun territorio multicultural como era a diocese de Toledo, na que xa se estendera a herexía do adopcionismo de Elipando. A súa postura aparece na "Cantiga dos clérigos de Talavera", que parece que foi a que motivou a orde de prisión do arcebispo. Esta postura crítica cara ao alto clero emparenta a Juan Ruiz coa literatura goliarda medieval, así como o restante contido desenfadado e crítico da obra. Estímase 1350 como data da súa morte porque ao ano seguinte era outro xa o arcipreste de Hita.

Juan Ruiz é considerado como o primeiro lírico español. Mostra unha cultura ampla e unha linguaxe rica, que gusta de acumular sinónimos parciais e de repetir o mesmo concepto de distintas maneiras, o que o relaciona coa técnica do sermón. A linguaxe é popular e coloquial, moi viva e creativa. Por outra banda, a súa obra mostra un coñecemento das paixóns humanas e caracterízase polo equilibrio entre a delicadeza e a desvergoña, que logra mediante unha intelixencia fina, ambigua e irónica, pese ao que a obra posúe brío e audacia.