Joan Veny i Clar

Joan Veny i Clar

Biografía
Nacemento	22 de agosto de 1932 (92 anos) Campos, España
5º Presidente da Asociación Internacional de Lingua e Literatura Catalás
1994 – 2000 ← Giuseppe Tavani – Albert Hauf (pt)  →
Datos persoais
Educación	Universidade de Barcelona - doutoramento Universidade de Poitiers (pt) Universidade Católica de Lovaina (pt)
Actividade
Campo de traballo	Dialetos do catalão (pt)
Ocupación	lingüista, dialectólogo, profesor universitario
Membro de	Sección Filolóxica do Institut d'Estudis Catalans (membro numerario do Institut d'Estudis Catalans) (1978–)
Obra
Obras destacables Atles Lingüístic del Domini Català (en) (1978) Els parlars catalans (en) (1996) Atlas Lingüístico Románico
Doutorando	José Enrique Gargallo Gil
Premios
(2017)  medalla de ouro da comunidade autónoma das illas Baleares (2016)  doutor honoris causa pola Universidade das Illas Baleares (2015)  Premio de Honor das Letras Catalás (2013)  Vives University Network Medal of Honor (en) (2012)  Prèmi Pompeu Fabra per la trajectòria professionala, scientifica o civica (en) (2009)  Premio Ramon Llull (2008)  doutor honoris causa pola Universidade de Valencia (2004)  National Research Award- Catalonia (en) (1997)  Creu de Sant Jordi

Joan Veny i Clar, nado en Campos, Mallorca, o 22 de agosto de 1932, é un lingüista e dialectólogo mallorquín, considerado un dos máis prestixiosos e recoñecidos dos Países Cataláns. É autor de Els parlars catalans, libro imprescindible para a dialectoloxía catalá, síntese da variación dialectal de toda a zona dos Països Cataláns e ao mesmo tempo dunha obra aínda máis densa e rica, elaborada conxuntamente con Lídia Pons: o Atlas Lingüístico do Dominio Catalán.

Traxectoria

É catedrático emérito de Filoloxía Catalá da Universidade de Barcelona. Ademais desta universidade estudou en Lovaina e Poitiers . Doutorouse en filoloxía románica en 1956 coa tese Paralelismos léxicos en los dialectos Catalanes dirixida por Antoni M. Badia i Margarit e publicada en 1960. A súa investigación no campo da dialectoloxía sitúase á vangarda da lingua catalá, sobre todo a raíz da publicación de Els parlars catalans (en 1978), que recolle e estabelece unha síntese da variación dialectal da lingua catalá. Ese mesmo ano ingresou no Instituto de Estudos Cataláns. Tamén se dedicou á edición de textos (Regiment de preservación de pestilència, de Jaume d'Agramunt, s. XIV; edición publicada en 1971) e a historia da lingua, con especial atención á etimoloxía. Publicou numerosos artigos sobre lingüística catalá (como a dialectoloxía mallorquina ou mesmo os occitanismos no Rosellón), especialmente sobre dialectoloxía, xeolingüística e etimoloxía; neste campo, dedicou varios estudos á ictonimia; participou en varios congresos.

É director do Atlas Lingüístic del Domini Català (ALDC), un proxecto de investigación do Instituto de Estudos Cataláns sobre diversidade dialectal, elaborado xunto con Lídia Pons i Griera e iniciado por Antoni Maria Badia i Margarit, cuxo resultado, obra de nove volumes, publícase desde 1998 e pódese consultar en Internet (ALDC). Tamén é un dos membros máis destacados do equipo de redacción do Atlas Linguistique Roman, ademais de responsable da parte catalá de varios programas internacionais de investigación no campo da xeolingüística.

É doutor honoris causa pola Universidade de Valencia (2008) e pola Universidade das Illas Baleares (2016). Foi galardoado coa Cruz de Sant Jordi da Generalitat de Cataluña (1997), o Premio Fundación Catalana de Apoio á Investigación (2004), a Medalla de Honra Xarxa Vives d'Universitats (2013 ) e o Premio de Honor das Letras Catalás ( 2015), entre outros recoñecementos e homenaxes. O colexio de Campos leva o seu nome.

Obra

• Estudis de geolingüística catalana (1978).
• Els parlars catalans (1978).
• Introducció a la dialectologia catalana (1986).
• Dialectologia filològica. Transfusió lèxica. Llengua escrita i dialectalismes (1993)
• La lliçó lingüística de Maria Antònia Salvà (1995)
• Francesc de B. Moll: ciència i humanitat (1995)
• Onomàstica i dialectologia (1996)
• Aproximació al dialecte eivissenc (1999)
• Llengua històrica i llengua estàndard (2001)
• Contacte i contrast de llengües i dialectes (2006)
• Escrits lingüístics mallorquins (2007)
• De geolingüística i etimologia romànica (2012) (bibliografía 2012, p. 391-417)
• Atles Lingüístic del Domini Català (ALDC) (2001 - en curso). 7 volumes.
• Petit Atles Lingüístic del Domini Català (2007 - en curso). 4 volums.
• Perfils lingüístics balears (2015)

Premios

• Cruz de San Xurxo (1997)
• Premio Fundación Catalana de Investigación (2004)
• Medalla de Honra da Rede de Universidades Vives (2013)
• Premio de Honra das Letras Catalanas (2015)
• Medalla de Ouro da Comunidade Autónoma das Illas Baleares (2017)
• Premio Pompeu Fabra (2012)