Igrexa de Santiago Apóstolo de Alcazarén
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde outubro de 2014.) |
Igrexa de Santiago Apóstolo | |
---|---|
Igrexa de Santiago Apóstolo | |
Datos xerais | |
País | España |
Rexión | Castela e León |
Tipo | Igrexa |
Advocación | Santiago o Maior |
Localización | Alcazarén |
Coordenadas | 41°22′13″N 4°40′14″O / 41.370277777778, -4.6705555555556Coordenadas: 41°22′13″N 4°40′14″O / 41.370277777778, -4.6705555555556 |
Catalogación | Ben de Interese Cultural 16 de xuño de 1997 RI-51-0010171 |
Culto | |
Culto | Igrexa católica |
Diocese | Valladolid |
Arquitectura | |
Construción | século XIV - século XVIII |
Estilo | Románico, Mudéxar |
Identificador | RI-51-0009967 |
[ editar datos en Wikidata ] |
A igrexa de Santiago Apóstolo é un templo católico situado na localidade de Alcazarén (provincia de Valladolid). Está situada na Praza Maior, e foi reaberta tras máis dunha década cerrada ó público o 12 de maio de 2013. Foi declarada Ben de Interese Cultural.
Características[editar | editar a fonte]
Ten orixe no século XIV, de estilo románico-mudéxar, e foi profundamente transformada nos séculos XVII e XVIII. A súa ábsida presenta no exterior tres arcadas apuntadas de ladrillo con aliñación vertical.
Valor artístico[editar | editar a fonte]
A igrexa é de tres naves de case a mesma altura, entre piares e arcos de medio punto. A central cóbrese con bóvedas de canón con lunetos e aresta, as laterais tamén con bóvedas de aresta. A sacristía e a nave do evanxeo cóbrense con xeseiras barrocas. A torre de ladrillo e formigón, sitúase xunto á cabeceira, no lado da Epístola. O seu campanario adórnase con bolas e remata en chapitel. A portada principal ábrese no lado do Evanxeo, a outra é mais sinxela e de arco de medio punto, sitúase no lado da epístola.
O retablo maior está dedicado a Santiago Apóstolo, representado na fornela central como "Santiago Matamoros" na batalla de Clavijo (s. IX en Astorga, Ramiro I de Oviedo contra Abderramán II). Nas antigas pinturas góticas ó fresco recentemente atopadas tamén aparece esta representación. No coro hai un órgano rococó de madeira en branco do s. XVIII.
No Presbiterio resaltan catro sepulturas das varias que existen. Por orde dende o lado do Evanxeo ó da Epístola, na primeira lápida funeraria lese a seguinte inscrición: "Esta sepultura é de Francisco Gómez notario e da súa muller Ana Sanz e dos seus herdeiros, vendeuse esta igrexa con licenza do ordinario ano de 1605". A segunda lápida leva gravada esta outra: "Dotou esta sepultura María de Aldevela muller que foi de Juan de Villanueba en cincocentos marabedís de renda cada ano. 1600". O texto da terceira di: "Esta lauda é de Luis do Barrio e da súa muller María García e dos seus fillos. Ano 1591". A última decórase con inscrición e escudo heráldico: "Esta sepultura douna a igrexa a Juan Pastor e a súa muller Catalina de Niebas con licenza que deron o retablo do Crucifixo. Ano 1600".