Ignacio Bolívar y Urrutia

Ignacio Bolívar y Urrutia
	; (1935)
Biografía
Nacemento	9 de novembro de 1850 ; Madrid, España
Morte	19 de novembro de 1944 (94 anos); Cidade de México
Presidente Junta para Ampliación de Estudios e Investigaciones Científicas
	1934 – 1939 ; ← Santiago Ramón y Cajal – Supresión do cargo →
Director Real Xardín Botánico de Madrid
	1921 – 1930
Presidente de honra Real Sociedade Española de Historia Natural
	1920 –
Vogal da Xunta para Ampliación de Estudos e Investigacións científicas
	1907 –
Director Museo Nacional de Ciencias Naturales (pt)
	1901 – 1934
Datos persoais
Educación	Universidade Central
Actividade
Lugar de traballo	Museo Nacional de Ciencias Naturales (pt)
Ocupación	catedrático (1877–1920), entomólogo, zoólogo, naturalista
Empregador	Universidade Central ; Museo Nacional de Ciencias Naturales (pt)
Membro de	Real Academia de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais (1915–1944); Real Sociedade Española de Historia Natural (membro fundador) (1871–); Royal Academy of Sciences and Arts of Barcelona (en) ; Real Academia Española ; Asociación española para el progreso de las ciencias
Alumnos	Antón Vila Nadal
Obra
Abreviatura do autor en zooloxía	Bolívar
Familia
Fillos	Cándido Bolívar Pieltáin
Premios
	(1940) doutor honoris causa pola Universidade Nacional Autónoma de México; (1928) Medalla Echegaray; doutor honoris causa Concedido por Universidade de Pittsburgh ;
Descrito pola fonte	Diccionario biográfico español

Ignacio Bolívar y Urrutia, nado en Madrid o 9 de novembro de 1850 e finado en Cidade de México o 19 de novembro de 1944, foi un naturalista e entomólogo español, investigador e impulsor do desenvolvemento da ciencia biolóxica.^[1]

Traxectoria

Licenciouse en Dereito e doutorouse en Ciencias Naturais e en 1875 obtivo praza de profesor na Universidade Central de Madrid, onde foi designado catedrático de Entomoloxía en 1877. Vinculado ao krausismo, presidiu a Junta para Ampliación de Estudios e Investigaciones Científicas de Madrid e a Real Sociedad Española de Historia Natural e foi membro da Real Academia Española (1930), da Real Academia de Ciencias Exactas, Físicas y Naturales (1944) e de diversas sociedades científicas de Europa e América. Tamén foi director do Museo de Ciencias Naturales e do Real Jardín Botánico de Madrid. Aos 89 anos marchou ao exilio (en 1939) a México, xunto co seu fillo, tamén entomólogo, Cándido Luis Bolívar y Pieltáin. Neste país foi nomeado Doutor honoris causa pola Universidade Nacional Autónoma de México despois dunha extraordinaria labor académica e de colaboración científica que mantivo durante cinco anos, o tempo que pasou dende a súa chegada ata o seu pasamento, á idade de 94 anos.^[2]

Consagrouse principalmente ao estudo da entomoloxía, na que acadou un gran prestixio internacional. Neste campo escribiu máis de 300 libros e monografías e descubriu máis de mil especies novas e uns 200 xéneros novos. Ademais, animou a adicarse á entomoloxía a grandes científicos como José María de la Fuente e Eugenio Morales Agacino.^[3]

Fundou en México en 1940, con outros exiliados españois, a revista Ciencia, revista que é, a partir de 1980, o órgano oficial da Academia Mexicana de Ciencias. Tamén foi presidente da Unión de Profesores Universitarios Españoles en el Extranjero.^[2] Entre as súas obras máis importantes figuran: Ortópteros de España nuevos o poco conocidos (1873) e Catálogo sinóptico de los ortópteros de la fauna ibérica (1900).

O 30 se xaneiro de 2019 foi rehabilitado polo goberno, devolvéndolle o diploma académico arrebatado polo réxime de Franco.^[4]

Notas

↑ Gomis Blanco, A. Ignacio Bolívar y las ciencias naturales en España. CSIC, Madrid, (1988).
↑ ^2,0 ^2,1 Paralelo 21, ed. (2010). 200 Mexicanos que nos Heredó el Mundo (Instituto Nacional de Migración/ Centro de estudios migratorios. ed.). p. 259. ISBN 9786077891024. Las 200 personalidades incluidas aquí destacaron por sus notables contribuciones a México. Todas ellas nacieron en el exterior y se arraigaron en el país por diversos motivos y razones....
↑ Morales Agacino, Eugenio (2001). Organismo Autónomo de Parques Nacionales, ed. Memorias de un naturalista. Madrid. p. 276. ISBN 84-8014-302-9.
↑ "España homenajea a siete científicos represaliados por Franco y les devuelve su diploma académico". eldiario.es (en castelán). Consultado o 2019-01-30.

Véxase tamén

Outros artigos

Víctor López Seoane

Ligazóns externas

Revista Ciencia, fundada por científicos españois, da que Bolívar foi o primeiro director.
Presidentes do CSIC
Álbum da Ciencia Consello da Cultura Galega.

[1] Gomis Blanco, A. Ignacio Bolívar y las ciencias naturales en España. CSIC, Madrid, (1988).

[200_Mexicanos_heredados-2] 2,0 ^2,1 Paralelo 21, ed. (2010). 200 Mexicanos que nos Heredó el Mundo (Instituto Nacional de Migración/ Centro de estudios migratorios. ed.). p. 259. ISBN 9786077891024. Las 200 personalidades incluidas aquí destacaron por sus notables contribuciones a México. Todas ellas nacieron en el exterior y se arraigaron en el país por diversos motivos y razones....

[3] Morales Agacino, Eugenio (2001). Organismo Autónomo de Parques Nacionales, ed. Memorias de un naturalista. Madrid. p. 276. ISBN 84-8014-302-9.

[4] "España homenajea a siete científicos represaliados por Franco y les devuelve su diploma académico". eldiario.es (en castelán). Consultado o 2019-01-30.

[1]

[2]

[3]

[4]