Henrique I de Champaña

Henrique I de Champaña

Nome orixinal	(fr) Henri 1er le Libéral
Biografía
Nacemento	decembro de 1127 Vitry-en-Perthois, Francia
Morte	16 de marzo de 1181 (53 anos) Troyes, Francia
Lugar de sepultura	Saint-Étienne (Troyes) (en)
Actividade
Ocupación	aristócrata
Lingua	Lingua latina
Outro
Título	Conde
Familia	Casa de Blois (pt)
Cónxuxe	María de Francia, condesa de Champagne (1164 (Gregoriano)–)
Fillos	Henrique II de Jerusalém (pt) , Maria de Champanhe (pt) , Scholastique of Champagne (en) , Teobaldo III de Champaña
Pais	Teobaldo II de Champaña   e Matilda da Caríntia (pt)
Irmáns	Adela de Champaña, Inês de Blois (pt) , Matilda de Champagne (pt) , Maria de Champanhe (pt) , Teobaldo V el Bueno, Estêvão I de Sancerre (pt) e Guillaume aux Blanches Mains (pt)

Selo de Henrique I de Champaña.

Recreación do selo de Henrique I de Champaña.

Recreación do escudo de Henrique I de Champaña.

Henrique I de Champaña, finado o 17 de marzo de 1181, coñecido como o liberal, foi conde de Champaña (1152 - 1181).

Traxectoria

Orixes familiares

Era o fillo máis vello do conde Teobaldo II de Champaña (tamén chamado Teobaldo IV de Blois) e Matilda de Carintia.

Matrimonio e descendencia

En 1164 casou con María de Francia e de Aquitania, filla de Lois VII de Francia e de Leonor de Aquitania. Tiveron catro fillos:

• Escolástica de Champaña (falecida en 1219), casou con Guillerme IV de Mâcon.
• Henrique II de Champaña (1166-1197).
• María de Champaña (falecida en 1204), casou co emperador Balduíno I de Constantinopla.
• Teobaldo III de Champaña (1179-1201).

Segunda Cruzada

Henrique participou na Segunda Cruzada baixo a dirección de Lois VII de Francia. Levaba unha carta de recomendación de Bernaldo de Claraval dirixida a Manuel I Comneno, emperador bizantino, que figura entre os notables presentes na asemblea celebrada por Balduíno III de Xerusalén en Acre o 24 de xuño de 1148.

Champaña

Á morte do seu pai, Henrique optou por tomar só a Champaña, deixando aos seus irmáns máis novos as outras posesións da familia (incluídas Blois, Chartres, Sancerre e Châteaudun). No momento parecía sorprendente, xa que os demais territorios eran máis ricos e desenvolvidos, pero Henrique debeu prever as posibilidades de Champaña e durante o seu goberno o condado converteuse nun dos máis ricos e poderosos dos principados franceses. Henrique estableceu a orde no goberno sobre os baróns de Champaña, e puido contar coa lealdade de 2.000 vasalos, feito que o converteu nun dos señores feudais máis poderosos de Francia. Logrou esta orde e poder convertendo a Champaña nun lugar seguro para reunir os comerciantes e baixo a súa protección creáronse as feiras de Champaña, convertendo este territorio nunha das prazas para o comercio de longa distancia e das finanzas máis importantes da Idade Media en Europa. A capital de Champaña en Troyes converteuse tamén nun recoñecido centro literario.

En Xerusalén, captura e morte

En 1179 Henrique volveu a Xerusalén cun grupo de cabaleiros franceses, incluíndo os seus parentes Pedro de Courtenay -irmán de Lois VII- e Filipe de Dreux, bispo de Beauvais. Henrique volveu a Europa por vía terrestre a través de Asia Menor, pero foi capturado e mantido como refén por Kilidj Arslan II, o sultán dos selxúcidas de Rüm. O emperador bizantino pagou o rescate e Henrique foi liberado, pero morreu ao pouco tempo. Foi sucedido polo seu fillo máis vello Henrique II de Champaña.