Glafkos Klerides

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Glafkos Klerides
Glafcos Clerides (cropped).jpg
Presidente de Chipre
Período28 de febreiro de 2003 - 28 de febreiro de 2008
AntecesorGeorgios Vasiliou
SucesorTassos Papadopoulos
Datos persoais
Nacemento24 de abril de 1919
 Nicosia
Falecemento15 de novembro de 2013
 Evangelistria Medical Centre
OrganizaciónDemokratikos Synagermos
PaiIoannis Clerides
CónxuxeEirini Kliridou (m. 2007)
FillosKeti Clerides
Alma máterKing's College de Londres, The Dickson Poon School of Law e Pancyprian Gymnasium
Profesiónavogado e político
Glafkos Clerides signature.svg
editar datos en Wikidata ]

Glafkos Ioannou Klerides (n. 1919) avogado e político, foi presidente de Chipre entre 2003 e 2008.

Primeiros anos[editar | editar a fonte]

Fillo dun eminente avogado, recibiu a súa educación no Pancyprian Gymnasium de Nicosia e co inicio en 1939 da segunda guerra mundial alistouse na RAF británica para servir como piloto de combate. En 1942 o seu aparello foi derribado e pasou o resto da contenda nun campo alemán de prisioneiros. Tras licenciarse cun recoñecemento aos seus servizos distinguidos, estudou Dereito no King's College de Londres e obtivo a graduación en 1948. En 1951 concluíu os seus estudos no Gray's Inn e ata 1960 practicou como avogado en Chipre.

Guerra da independencia[editar | editar a fonte]

En 1955 púxose ao servizo da Organización Nacional de Combatentes Chipriotas (EOKA), a guerrilla grecocipriota do coronel Georgios Grivas que emprendeu a loita contra a autoridade colonial británica e para conseguir a unión (Enosis) de Chipre a Grecia. No movemento nacionalista Klerides brindou asistencia legal a activistas detidos e reuniu probas contra o Goberno británico para ser presentadas á Comisión de Dereitos Humanos do Consello de Europa.

En abril de 1959, logo de asistir á Conferencia multipartita de Londres que sancionou o esquema constitucional de transición para a illa, foille confiado o Ministerio de Xustiza no Goberno do arcebispo Makarios III, función que desempeñou ata a proclamación da independencia da República de Chipre o 16 de agosto de 1960. Ese ano dirixiu a delegación grecocipriota na Comisión Constitucional Conxunta e nos comicios de xullo saíu elixido deputado por Nicosia nas listas da Fronte Patriótico, a coalición que servía de soporte político a Makarios. Na inauguración do Legislativo en agosto, foille conferida a presidencia da Cámara de Representantes.

Vida pública[editar | editar a fonte]

Na axitada primeira década da independencia, que a partir de 1963 coñeceu o fracaso do marco constitucional unitario coa ruptura política e institucional entre as comunidades grega e turca e o inicio de violencias sectarias, Klerides desempeñou diversas misións como alto oficial do Estado, representando sempre á comunidade grecocipriota, como cabeza de delegación na Conferencia de Londres de 1964 e negociador xefe nas conversacións intercomunais que ocorreron en Beirut en 1968 coa égida da ONU e que se prolongaron durante seis anos sen resultados tanxibles.

Logo de disgregarse a Fronte Patriótico, en febreiro de 1969 Klerides puxo en marcha a súa propia forza política, o Partido Unido (Eniaion), grupo de dereita moderado sustentando nas clases urbanas que se puxo ao servizo de Makarios e as súas políticas, sintetizadas no rexeitamento á Enosis, a salvaguardia dun Chipre independente e non aliñado exteriormente, e a procura de solucións pacíficas para os conflitos intercomunais. Nas eleccións lexislativas do 5 de xullo de 1970 o Eniaion foi a lista máis votada con 15 escanos e gañou a partida á poderosa agrupación comunista local, o Partido Progresista da Clase Traballadora (AKEL), e a outra formación xurdida da disgregación do citado bloque gobernamental, a Unión Democrática pola Enosis de Chipre (EDEK), ou Partido Socialista, liderado por Vassos Lyssarides.

Invasión turca e primeira xefatura do Estado[editar | editar a fonte]

Sendo presidente do Parlamento, Klerides ocupou a xefatura do Estado en funcións entre o 23 de xullo e o 7 de decembro de 1974, mentres Makarios estivo no exilio a raíz do fracasado golpe de Estado ultraderechista e prol-Enosis perpetrado pola Garda Nacional chipriota pero orquestrado pola xunta militar que rexía en Atenas. Klerides levou as rendas do país na etapa máis delicada da súa historia, que coñeceu a invasión e a ocupación polo Exército de Turquía (Operación Átila) do terzo norte da illa co pretexto da protección da comunidade turcochipriota, aínda que semellante golpe de forza veu facer irreversible a partición da illa, ademais de xerar unha onda de refuxiados grecochipriotas do norte cara ao sur.

En agosto, baixo a ameaza do Goberno de Ancara que presidía Bülent Ecevit de lanzar unha segunda operación militar contra a illa, Klerides sostivo en Xenebra unhas negociacións de urxencia co representante turcocipriota, Rauf Denktash, quen intentou arrincarlle unha solución baseada na fórmula dunha federación bizonal que outorgaría o 34% do territorio aos turcocipriotas. Klerides rexeitou de plano un marco que conculcaba o principio fundacional da República de Chipre, de maneira que o 14 de agosto as tropas turcas renovaron a súa despregue cara ao sur, ata a declaración dous días despois dun alto o lume e dunha liña de demarcación, a denominada Liña Atila, que discorría desde a baía de Morphou ao noroeste e a cidade de Famagusta ao leste, e dividía a mesma capital Nicosia en dous sectores (Liña Verde). O 13 de febreiro de 1975 os turcochipriotas proclamaron no 37% do territorio que controlaban un Estado Federado Turco, con Denktash de presidente.

Presidente de Chipre

Segue a:
Georgios Vasiliou
Glafkos Klerides
Precede a:
Tassos Papadopoulos
Demokratikos Synagermos