Giuseppe Piazzi

Giuseppe Piazzi
	;
Biografía
Nacemento	16 de xullo de 1746 ; Ponte in Valtellina, Italia (pt)
Morte	22 de xullo de 1826 (80 anos); Nápoles, Italia
Catedrático
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Campo de traballo	Matemáticas e astronomía
Ocupación	astrónomo, Sacerdote católico de rito romano, discoverer of astronomical objects (en) , matemático, profesor universitario, descubridor de asteroides
Empregador	Universidade de Palermo (pt) ; Astronomical observatory of Palermo (en)
Membro de	Royal Society (1804–); Accademia delle Scienze di Torino (1789–); Academia das Ciencias de San Petersburgo ; Academia de Ciencias de Baviera ; Academia Prusiana das Ciencias ; Accademia Nazionale delle Scienze detta dei XL ; Academia de Ciencias de Rusia
Profesores	Jérôme Lalande (pt)
Orde relixiosa	Teatinos (pt)
Familia
Cónxuxe	sen valor
Premios
	(1814) Premio Lalande; (1804) Premio Lalande; membro da Royal Society ;
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok; Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Пиацци Джузеппе); Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

Giuseppe Piazzi, nado en Ponte in Valtellina o 7 de xullo de 1746 e finado en Nápoles o 22 de xullo de 1826, foi un astrónomo e sacerdote italiano. Fundou o observatorio astronómico de Palermo.

Traxectoria

O 1 de xaneiro de 1801, descubriu un obxecto estelar que se desprazaba polo fondo de estrelas: o seu movemento era retrógrado primeiro e directo despois, de modo que pensou que era un novo planeta; na carta remitida ao seu amigo Barnaba Oriano, de Milán, así o indicaba aínda que cando escribiu a Joseph Lalande (en París) e a Johann Elert Bode (en Berlín) non quixo arriscarse: anuncioulles o descubrimento dun novo "cometa".

Piazzi bautizouno co nome de Ceres Ferdinandea, pola deusa grega e siciliana, e polo rei Fernando IV de Nápoles e Sicilia. Máis adiante, o Ferdinandea eliminouse por razóns políticas. Ceres resulou ser o primeiro asteroide que se observaba do cinto de asteroides e, ata agora, o de maior tamaño coñecido.

Poucas semanas despois perdeuse no resplandor solar de ocaso. Baseándose nas poucas observacións dispoñibles, Gauss creou unha ferramenta matemática nova, coa cal puido predicir a posición do asteroide. Meses máis tarde recuperábase novamente Ceres.

Aos poucos días William Herschel, co seu gran reflector utilizando elevados aumentos, determinaba o diámetro micrométrico do corpo e, baseándose na distancia (determinada polo cálculo orbital de Gauss), o tamaño real do mesmo: en torno a 260 km. Se era un planeta era demasiado pequeno. En marzo de 1803 un novo "planeta" (máis tarde asteroide, nome suxerido por Herschel) sumábase á lista ao descubrir Heinrich Olbers o diminuto Palas.

Piazzi adicouse durante moito tempo a elaborar un catálogo de estrelas, hoxe en desuso, que presentaba a posición exacta dalgúns miles delas. Este sería superado polo de Friedrich Bessel primeiro (uns 75 000 estrelas) e Friedrich Argelander despois (máis de 259 000).