Saltar ao contido

Gino Bramieri

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaGino Bramieri

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento21 de xuño de 1928 Editar o valor en Wikidata
Milán, Italia Editar o valor en Wikidata
Morte18 de xuño de 1996 Editar o valor en Wikidata (67 anos)
Milán, Italia Editar o valor en Wikidata
Causa da mortecancro de páncreas Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturacemiterio monumental de Milán Editar o valor en Wikidata
ResidenciaMilán Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónhumorista, actor de cinema, actor de televisión, actor de teatro, director de cinema, guionista, locutor de radio Editar o valor en Wikidata
Participou en
1962Sanremo Music Festival 1962 (en) Traducir (6º) Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
FillosCesare Bramieri Editar o valor en Wikidata

Páxina webginobramieri.it Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0104224 Allocine: 601306
Musicbrainz: a078d870-9d40-4073-b959-a53bdc28f5ca Discogs: 1240682 Editar o valor en Wikidata

Luigi Bramieri, ou máis sinxelamente Gino Bramieri, nado en Milán[1] o 22 de xuño de 1928 e finado en Milán o 18 de xuño de 1996, foi un actor e cómico italiano.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Gino Bramieri naceu en Milán en 1928, terceiro e último fillo dun carpinteiro e ebanista, na súa casa do Corso Garibaldi. O seu pai atopoulle un traballo cando aínda tiña catorce anos, como carteiro na Banca Commerciale Italiana, pero preferiu ser aprendiz no teatro, arranxando botóns e manobrando o telón.

O seu debut como artista remóntase a finais de 1943, mentres que o seu debut teatral foi o 27 de setembro de 1944 no Teatro Augusteo de Milán, en Cretinopoli. A experiencia adquirida na compañía de teatro "Gilberto Govi" foi fundamental na súa formación artística.

Traballou con Franco e Ciccio, Peppino De Filippo, Aldo Fabrizi, Ave Ninchi, Nino Taranto, Raimondo Vianello, Totò. Foi intérprete de máis de trinta películas. Nos últimos anos da súa vida, foi o protagonista da comedia de televisión Nonno Felice e o seu spin-off Norma e Felice.

Italo Terzoli e Enrico Vaime foron os seus autores "de referencia": cos seus guións acadou grandes éxitos no teatro lixeiro, desde La sveglia al collo ata Anche i bancari hanno un'anima e La vita comincia ogni mattina.

Ademais dunha grande habilidade para dirixir historietas cómicas e crear personaxes e motas, a súa especialidade era a de contar chistes.[2][3]

Gino Bramieri faleceu dun tumor pancreático o 18 de xuño de 1996 no IEO - Instituto Europeo de Oncoloxía. O funeral celebrouse na basílica de San Nazaro en Brolo, en Milán, seguido por unhas dúas mil persoas. O cadaleito foi enrolado na bandeira do Inter, e foi enterrado no cemiterio monumental de Milán. O 2 de novembro de 2005 o seu nome rexistrouse no famedio do cemiterio.[4]

Filmografía

[editar | editar a fonte]

Galería de imaxes

[editar | editar a fonte]
  1. «Mio padre Gino Bramieri, l'artista che voleva Milano ai suoi piedi»
  2. Giancarlo Grossini (3 de xuño de 1998). "Bramieri, l' eredita' del sorriso". Corriere della Sera. Consultado o 7 de setembro de 2013. 
  3. Leandro Barsotti (2 de outubro de 2003). "Gino Bramieri, re della barzelletta". La Tribuna di Treviso. Consultado o 7 de setembro de 2013. 
  4. Gino Bramieri, il comico milanese che debuttò tre volte

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]