Florín aragonés
O florín aragonés, florín de Aragón ou florín de ouro de Aragón foi unha moeda medieval que se usou na Coroa de Aragón desde tempos de Pedro IV o Cerimonioso.
Historia[editar | editar a fonte]
O Florín de Aragón, nome polo que foi coñecido na época en todos os estados europeos por onde se difundiu, era unha moeda de ouro cun peso medio de 3,42 gramos. Inicialmente o seu valor oscilou entre os catorce e os once soldos aragoneses, e a súa lei, de 24 quilates menos cuarto na súa primeira emisión de 1346, pronto foi diminuíndo até os 18 e incluso aos 16 quilates.
Contra 1370 a cotización das moedas cuñadas na Basílica de Santa María a Maior de Zaragoza era de once soldos, e a lei de 18 quilates, que foi a que mantivo até a súa desaparición.
A tipoloxía desta moeda tomouse do florín florentino (fiorino d'oro), unha moeda orixinaria da República de Florencia, que despois se imitou en toda Europa. Desde 1252 o fiorino d'oro era o áureo típico da República florentina, e a súa denominación derivaba do feito der levar gravado un lirio, a flor dos Medici.
O florín de Aragón imitou no anverso a iconografía de San Xoán Bautista e no reverso o lirio, emblema de Florencia, pero coa lenda ARAGO.REX, a inicial do rei de Aragón e a marca de ceca do lugar onde se cuñara, en lugar da inscrición FLORENTIA do florín florentino.
As Cortes dos diversos estados rexidos por Pedro IV de Aragón opoñíanse á introdución dunha nova moeda que, porén, era necesaria a mediados do século XIV para atender as grandes sumas de diñeiro das que debía dispoñer a Coroa.
Por iso Pedro IV buscou a solución cuñando en 1346 os novos floríns en Perpiñán —acabado de incorporar como praza de soberanía real á coroa xunto co reino de Mallorca— sen indicación do nome do rei nin da ceca onde se cuñaran.
Pero despois de que a súa difusión, subrepticia ao principio, fixérase xa de uso común en todos os territorios do rei de Aragón, comezaron a cuñarse noutros estados da Coroa até o reinado de Fernando o Católico coa denominación de Florí d'or d'Aragó.
Houbo tamén cuñaxes de medio florín e dun cuarto de florín, coa mesma tipoloxía que a moeda maior. Así mesmo algúns reis de Castela que pretendían a coroa de Aragón cuñaron floríns. Henrique II de Castela cuñounos "a senyal d'Aragó" e tamén os emitiu Henrique IV.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- «Florín» Arquivado 18 de outubro de 2016 en Wayback Machine., Gran Enciclopedia Aragonesa. (en castelán)
- Rueda Sabater, Mercedes: "El florín: un "dólar" bajomedieval" (en castelán)
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Zulaica Palacios, Fernando D.: "Uso del florín y relación bimetálica: una aproximación a la política monetaria bajomedieval en Aragón", Aragón en la Edad Media, n.º 14-15, 2, 1999, páxs. 1627-1654. ISSN 0213-2486 (en castelán).