Saltar ao contido

Euxinia

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Diagrama dos mecanismos da euxinia no océano Canfield.[1]

A euxinia, ou medio euxínico é un ambiente natural anóxico, é dicir, libre de osíxeno ou pobre nel, quee contén sulfuro de hidróxeno (H2S). Estes ambientes ocorren principalmente en corpos de auga e nos seus sedimentos. O sulfuro de hidróxeno pode entrar na auga a través da desgasificación volcánica do interior da Terra, pero máis comunmente é producido na auga pola desulfuración bacteriana do sulfato (SO42−) mediante bacterias redutoras de sulfato.[2][3]

Presenza de euxinia nos antigos océanos profundos do mundo. Segundo Canfield, o océano profundo tornouse sulfítico hai uns 1.800 millóns de anos e mantívose así durante gran parte dos aburridos millóns. A euxinia periódica dominou durante os eventos de Kelwasser do Devónico Tardío, e logo probabelmente desapareceu durante o Carbonífero. A euxinia rexurdiu no límite Permiano-Triásico, e puido estar presente durante os eventos de anoxia oceánica do Mesozoico. Euxinia é rara nos océanos cenozoicos.

Eventos de extinción masiva como o do Devoniano tiveron que ver con condicións de euxinia.[4]

En xeoloxía, os sedimentos que se depositaron nun ambiente euxínico, é dicir, con pouco osíxeno ou sen osíxeno (anóxico), que contén sulfuro de hidróxeno, denomínanse euxínicos. Estes sedimentos son negros debido á precipitación de sulfuros de ferro (FeS a FeS2) e á carbonización de substancias orgánicas. A través da diaxénese, estes sedimentos poden solidificarse en rochas sedimentarias e logo denomínanse, entre outras cousas, xisto negro ou lutita.

Terminoloxía

[editar | editar a fonte]

A palabra euxinia provén do nome latino do mar Negro, Pontus Euxinus ou Euxeinos Pontos, derivado do grego antigo (Εὔξεινος Πόντος, mar hospitalario).[5] [6] Un sedimento euxínico, un lodo (sapropel), deposítase alí en profundidade. O mar Negro é un exemplo clásico de ambiente euxínico debido ás súas capas de auga estratificadas, onde as capas máis profundas son anóxicas e ricas en H₂S.[7]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Canfield, D. E. (1998-12). "A new model for Proterozoic ocean chemistry". Nature (en inglés) 396 (6710): 450–453. ISSN 1476-4687. doi:10.1038/24839. 
  2. ↑ Eckert, Sebastian; Brumsack, Hans-Jürgen; Severmann, Silke; Schnetger, Bernhard; März, Christian; Fröllje, Henning (2013-04). "Establishment of euxinic conditions in the Holocene Black Sea". Geology 41 (4): 431–434. ISSN 1943-2682. doi:10.1130/g33826.1. 
  3. ↑ "What Is Euxinia?". WorldAtlas (en inglés). 2018-01-26. Consultado o 2024-07-22. 
  4. ↑ Sahoo, Swapan K.; Gilleaudeau, Geoffrey J.; Wilson, Kathleen; Hart, Bruce; Barnes, Ben D.; Faison, Tytrice; Bowman, Andrew R.; Larson, Toti E.; Kaufman, Alan J. (2023-03). "Basin-scale reconstruction of euxinia and Late Devonian mass extinctions". Nature 615 (7953): 640–645. ISSN 1476-4687. PMID 36890233. doi:10.1038/s41586-023-05716-2. 
  5. ↑ A parte Euxinus 'εύξεινος' do termo que significa 'hospitalario' pode ser un eufemismo de aksenos (άξενος). Aksenos significa inhóspito e describiría a dificultade para navegar por alí, debido ás augas e poboacións hostiles. O nome cambiou máis tarde a Efxinus.
  6. ↑ PontosWorld (2017-02-03). "The term Euxinus Pontus". Pontos World (en inglés). Consultado o 2024-07-22. 
  7. ↑ Meyer, Katja M.; Kump, Lee R. (2008-05-01). "Oceanic Euxinia in Earth History: Causes and Consequences". Annual Review of Earth and Planetary Sciences (en inglés) 36 (1): 251–288. ISSN 0084-6597. doi:10.1146/annurev.earth.36.031207.124256. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]
Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre ciencias é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Euxinia&oldid=6799493»