Tratado de Valençay: Diferenzas entre revisións
→Historia: corrixo erro |
Sen resumo de edición |
||
Liña 1: | Liña 1: | ||
O '''Tratado de Valençay''' foi un acordo asinado na localidade [[Francia|francesa]] do mesmo nome, o [[11 de decembro]] de [[1813]],<ref>Comellas (1981), p. 341</ref> polo que o emperador [[Napoleón I de Francia]] ofrecía a paz, recoñecendo a [[Fernando VII]] como rei de [[España]], a causa das derrotas sufridas na [[Guerra da Independencia española|Guerra da Independencia]] e, especialmente, polo degaste progresivo do exército francés e da moral dos soldados polo continuado acoso das forzas que actuaban en [[guerrilla]]. |
O '''Tratado de Valençay''' foi un acordo asinado na localidade [[Francia|francesa]] do mesmo nome, o [[11 de decembro]] de [[1813]],<ref>Comellas (1981), p. 341</ref> polo que o emperador [[Napoleón I de Francia]] ofrecía a paz, recoñecendo a [[Fernando VII]] como rei de [[España]], a causa das derrotas sufridas na [[Guerra da Independencia española|Guerra da Independencia]] e, especialmente, polo degaste progresivo do exército francés e da moral dos soldados polo continuado acoso das forzas que actuaban en [[Loita de guerrillas|guerrilla]]. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
As negociacións comezaron o 20 de novembro de [[1813]] en [[Valençay]], residencia real na [[Francia]] de Fernando VII, entre [[José Miguel de Carvajal]], [[duque de San Carlos]], e [[Antoine René Mathurin]], conde de Laforest. O acordo asinouse finalmente o día 11 de decembro dese mesmo ano. Napoleón aceptaba a suspensión de hostilidades e a volta de Fernando VII ao trono de España, así mesmo recoñecía todos os territorios baixo soberanía da familia real española, consonte a situación anterior ao inicio da guerra.<ref name=":0">Sánchez Mantero (2001), p. 82</ref> Ambos os dous países devolveríanse mutuamente as prazas e territorios ocupados.<ref name=":0" /> |
As negociacións comezaron o 20 de novembro de [[1813]] en [[Valençay]], residencia real na [[Francia]] de Fernando VII, entre [[José Miguel de Carvajal]], [[duque de San Carlos]], e [[Antoine René Mathurin]], conde de Laforest. O acordo asinouse finalmente o día 11 de decembro dese mesmo ano. Napoleón aceptaba a suspensión de hostilidades e a volta de Fernando VII ao trono de España, así mesmo recoñecía todos os territorios baixo soberanía da familia real española, consonte a situación anterior ao inicio da guerra.<ref name=":0">Sánchez Mantero (2001), p. 82</ref> Ambos os dous países devolveríanse mutuamente as prazas e territorios ocupados.<ref name=":0" /> |
||
O monarca español comprometíase a devolver os dereitos e honras dos partidarios do ex-rei [[Xosé I|Xosé Bonaparte]], ademais de concertar un tratado de comercio, e aínda a pasar a seus pais, [[Carlos IV de España|Carlos IV]] e [[María Luísa de Parma]], unha pensión de trinta millóns de reais anuais.<ref>Artigo 13 do Tratado.</ref> |
O monarca español comprometíase a devolver os dereitos e honras dos partidarios do ex-rei [[Xosé I de España|Xosé Bonaparte]], ademais de concertar un tratado de comercio, e aínda a pasar a seus pais, [[Carlos IV de España|Carlos IV]] e [[María Luísa de Parma]], unha pensión de trinta millóns de reais anuais.<ref>Artigo 13 do Tratado.</ref> |
||
O tratado foi ratificado un mes despois en [[París]], e, apenas uns meses logo da sinatura do tratado, as tropas napoleónicas abandonaron completamente os territorios españois. |
O tratado foi ratificado un mes despois en [[París]], e, apenas uns meses logo da sinatura do tratado, as tropas napoleónicas abandonaron completamente os territorios españois. |
Revisión como estaba o 28 de xaneiro de 2019 ás 17:59
O Tratado de Valençay foi un acordo asinado na localidade francesa do mesmo nome, o 11 de decembro de 1813,[1] polo que o emperador Napoleón I de Francia ofrecía a paz, recoñecendo a Fernando VII como rei de España, a causa das derrotas sufridas na Guerra da Independencia e, especialmente, polo degaste progresivo do exército francés e da moral dos soldados polo continuado acoso das forzas que actuaban en guerrilla.
Historia
As negociacións comezaron o 20 de novembro de 1813 en Valençay, residencia real na Francia de Fernando VII, entre José Miguel de Carvajal, duque de San Carlos, e Antoine René Mathurin, conde de Laforest. O acordo asinouse finalmente o día 11 de decembro dese mesmo ano. Napoleón aceptaba a suspensión de hostilidades e a volta de Fernando VII ao trono de España, así mesmo recoñecía todos os territorios baixo soberanía da familia real española, consonte a situación anterior ao inicio da guerra.[2] Ambos os dous países devolveríanse mutuamente as prazas e territorios ocupados.[2]
O monarca español comprometíase a devolver os dereitos e honras dos partidarios do ex-rei Xosé Bonaparte, ademais de concertar un tratado de comercio, e aínda a pasar a seus pais, Carlos IV e María Luísa de Parma, unha pensión de trinta millóns de reais anuais.[3]
O tratado foi ratificado un mes despois en París, e, apenas uns meses logo da sinatura do tratado, as tropas napoleónicas abandonaron completamente os territorios españois.
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
- Comellas, José Luis (1981). Historia general de España y América. 12 (Del antiguo al nuevo régimen: hasta la muerte de Fernando VII). Madrid: Rialp. ISBN 84-321-2109-6.
- Sánchez Mantero, Rafael (2001). Fernando VII. Col. Los Borbones, nº 6. Madrid: Arlanza. ISBN 84-95503-23-9.
Outros artigos
Ligazóns externas
- Texto do tratado (en castelán)