Alberto Camino: Diferenzas entre revisións
| Liña 3: | Liña 3: | ||
== Traxectoria == |
== Traxectoria == |
||
[[Ficheiro: |
[[Ficheiro:Álbum de la Caridad.pdf|miniatura|''[[Álbum de la Caridad]]. [[Juegos Florales de La Coruña en 1861]]''.<ref>[http://www.galiciana.bibliotecadegalicia.xunta.es/es/consulta/registro.cmd?id=5195 ''Album de la Caridad. Juegos Florales de La Coruña en 1861, seguido de un mosaico poético de nuestros vates gallegos contempornáneos''] [[Biblioteca de Galicia|Galiciana. Biblioteca de Galicia]].</ref>]] |
||
Cursou estudos de dereito na [[Universidade de Santiago de Compostela]]. Vinculado ás actividades da [[Academia Literaria de Santiago]], colaborou con artigos e poemas en ''[[El Iris de Galicia (1857)|El Iris de Galicia]]'', ''[[El Miño (Vigo)|El Miño]]'', ''[[El Porvenir (1875)|El Porvenir]]'' e ''[[La Aurora de Galicia (1845)|La Aurora de Galicia]]'' e tamén en medios non galegas (''La Antorcha'' e ''La Esperanza''). Non deixou publicado ningún libro en galego, e pénsase que a súa obra inédita (ou parte dela) foi mandada queimar polo propio Camino nun acto de tolemia poucos días da súa morte{{Cómpre referencia}}. Este escritor destacou como compositor de panxoliñas de Nadal e Reis, mais tamén como poeta elexíaco. De feito, dúas das súas máis coñecidas e composicións son elexías, os poemas ''Nai chorosa'' e ''O desconsolo''. Escribiu tamén os vilancetes, incluídos no volume ''Canciones al nacimiento de Nuestro Señor Jesucristo y degollación de los Inocentes en el Hospicio de Santiago'' (1849), titulados “Falade ben baixo” e “Alegría, festa e rúa”, datados entre 1848 e 1849. En castelán escribiu o poema “La conquista de México”, a comedia en verso ''A la vejez aladares de pez e o drama Lisardo el estudiante''. No ''[[Álbum de la Caridad]]'' recóllense poemas seus como os titulados “Repique” ou “Blas, baila a muiñeira”. En [[1896]], [[Andrés Martínez Salazar]] recolleu as súas composicións poéticas co título ''[[Poesías gallegas]]''. |
Cursou estudos de dereito na [[Universidade de Santiago de Compostela]]. Vinculado ás actividades da [[Academia Literaria de Santiago]], colaborou con artigos e poemas en ''[[El Iris de Galicia (1857)|El Iris de Galicia]]'', ''[[El Miño (Vigo)|El Miño]]'', ''[[El Porvenir (1875)|El Porvenir]]'' e ''[[La Aurora de Galicia (1845)|La Aurora de Galicia]]'' e tamén en medios non galegas (''La Antorcha'' e ''La Esperanza''). Non deixou publicado ningún libro en galego, e pénsase que a súa obra inédita (ou parte dela) foi mandada queimar polo propio Camino nun acto de tolemia poucos días da súa morte{{Cómpre referencia}}. Este escritor destacou como compositor de panxoliñas de Nadal e Reis, mais tamén como poeta elexíaco. De feito, dúas das súas máis coñecidas e composicións son elexías, os poemas ''Nai chorosa'' e ''O desconsolo''. Escribiu tamén os vilancetes, incluídos no volume ''Canciones al nacimiento de Nuestro Señor Jesucristo y degollación de los Inocentes en el Hospicio de Santiago'' (1849), titulados “Falade ben baixo” e “Alegría, festa e rúa”, datados entre 1848 e 1849. En castelán escribiu o poema “La conquista de México”, a comedia en verso ''A la vejez aladares de pez e o drama Lisardo el estudiante''. No ''[[Álbum de la Caridad]]'' recóllense poemas seus como os titulados “Repique” ou “Blas, baila a muiñeira”. En [[1896]], [[Andrés Martínez Salazar]] recolleu as súas composicións poéticas co título ''[[Poesías gallegas]]''. |
||
Revisión como estaba o 21 de decembro de 2018 ás 12:17
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1 de novembro de 1821  Ferrol, España |
| Morte | 2 de marzo de 1861 (39 anos) Madrid, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor |
| Xénero artístico | Poesía |
| Movemento | Romanticismo |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Irmáns | Antonio Camino e Domingo Camino |
 | |
Alberto Camino Sigüert, nado en Ferrol o 1 de novembro de 1821[1] e finado en Madrid o 2 de marzo de 1861, foi un avogado e escritor galego.
Traxectoria
Cursou estudos de dereito na Universidade de Santiago de Compostela. Vinculado ás actividades da Academia Literaria de Santiago, colaborou con artigos e poemas en El Iris de Galicia, El Miño, El Porvenir e La Aurora de Galicia e tamén en medios non galegas (La Antorcha e La Esperanza). Non deixou publicado ningún libro en galego, e pénsase que a súa obra inédita (ou parte dela) foi mandada queimar polo propio Camino nun acto de tolemia poucos días da súa morte[Cómpre referencia]. Este escritor destacou como compositor de panxoliñas de Nadal e Reis, mais tamén como poeta elexíaco. De feito, dúas das súas máis coñecidas e composicións son elexías, os poemas Nai chorosa e O desconsolo. Escribiu tamén os vilancetes, incluídos no volume Canciones al nacimiento de Nuestro Señor Jesucristo y degollación de los Inocentes en el Hospicio de Santiago (1849), titulados “Falade ben baixo” e “Alegría, festa e rúa”, datados entre 1848 e 1849. En castelán escribiu o poema “La conquista de México”, a comedia en verso A la vejez aladares de pez e o drama Lisardo el estudiante. No Álbum de la Caridad recóllense poemas seus como os titulados “Repique” ou “Blas, baila a muiñeira”. En 1896, Andrés Martínez Salazar recolleu as súas composicións poéticas co título Poesías gallegas.
Notas
- ↑ Segundo Manuel Murguía. Porén, segundo Ricardo Carvalho Calero, José Novo García afirmaba que lle tiña ouvido ao irmán de Alberto Camino, Domingo Camino, que a cidade natal deste poeta era Santiago de Compostela
- ↑ Album de la Caridad. Juegos Florales de La Coruña en 1861, seguido de un mosaico poético de nuestros vates gallegos contempornáneos Galiciana. Biblioteca de Galicia.
Véxase tamén
Bibliografía
- Dicionario biográfico de Galicia 1. Ir Indo Edicións. 2010-2011.
- Murguía, Manuel (1862). Juan Compañel, ed. Diccionario de escritores gallegos. Vigo. pp. 135–136. Consultado o 16 de febreiro de 2013.
