Coordinación Democrática: Diferenzas entre revisións
engado referencia |
retiro marcador enuso |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
'''Coordinación Democrática,''' popularmente coñecida como '''''Platajunta''''', foi un organismo unitario de oposición ao réxime ditatorial creado o [[26 de marzo]] de [[1976]] mediante a presentación dun manifesto.<ref>{{Cita web|url=http://www.santosjulia.com/Santos_Julia/2010-13_files/Ni%20reforma,%20ni%20ruptura.pdf|apelidos=Juliá|nome=Santos|páxina-web=santosjulia.com|título=Ni reforma, ni ruptura: solo una transición de dictaura a democracia|data-acceso=04-06-2018}}</ref> |
|||
== Traxectoria == |
== Traxectoria == |
||
Revisión como estaba o 4 de xuño de 2018 ás 21:33
Coordinación Democrática, popularmente coñecida como Platajunta, foi un organismo unitario de oposición ao réxime ditatorial creado o 26 de marzo de 1976 mediante a presentación dun manifesto.[1]
Traxectoria
A coalición xurdiu froito da fusión da Junta Democrática de España (establecida en 1974 polo PCE e distintas figuras vinculadas a Don Juan de Borbón, coa adhesión de CCOO, PSP, PTE, ASA e outras personalidades independentes) coa Plataforma de Converxencia Democrática (creada en 1975, como reacción á anterior, polo PSOE, o Movemento Comunista, democristiáns e socialdemócratas). O organizador da fusión da Platajunta foi Antonio García-Trevijano Forte e os obxectivos tiñan catro eixes: a amnistía para presos políticos e sindicais e retorno dos exiliados, exercicio das liberdades políticas e sindicasi, exercicio dos dereitos e liberdades das nacións e rexións do Estados español e a convocatoria de eleccións a Cortes Constituíntes e consulta sobre a forma de estado e de goberno. Agás este último punto, esas ideas foron a base do programa de 1976.[2]
Ese mesmo ano, o 23 de outubro de 1976,[3] Coordinación Democrática ampliouse con novos partidos e organizacións unitarias das rexións con presenza de nacionalismos periféricos -en Cataluña, o Consello ou Comisión Coordinadora de Forzas Políticas de Cataluña-, converténdose na Plataforma de Organismos Democráticos (POD).[4] O fracaso da mesma prodúcese pola actuación non unitaria de moitos dos seus membros, que á marxe dos obxectivos declarados pola Junta, negocian co goberno de Adolfo Suárez o contido da reforma política levada a cabo por este (Lei para a Reforma Política), traizoando estes o seu máis importante obxectivo desde a Platajunta, a saber: a liberdade constituínte.
Notas
- ↑ Juliá, Santos. "Ni reforma, ni ruptura: solo una transición de dictaura a democracia" (PDF). santosjulia.com. Consultado o 04-06-2018.
- ↑ Molinero (2014).
- ↑ Hernández (2004), p. 18
- ↑ Bar (1993), p. 82
Véxase tamén
Bibliografía
- Bar Cendón, Antonio (1993). "Una interpretación sobre las causas del régimen franquista y de la transición pacífica a la democracia en España". En Alegre Avila, Juan Manuel; Alfaro Aguila-Real, Jesús. Escritos jurídicos en memoria de Luis Mateo Rodríguez. Universidad de Cantabria. Facultad de Derecho. ISBN 84-8102-007-9.
- Hernández Andreu, Juan (2004). Economía política de la transición en España (1973-1980). Madrid: Editorial Complutense. ISBN 84-7491-749-2.
- Molinero, Carme; Ysás Solanes, Pere (2014). La cuestión catalana: Cataluña en la transición española (ebook). Barcelona: Crítica.