Ética do dereito

Cando falamos da palabra dereito refirímonos as normas que guían a conducta humana, que veñen dunha autoridade diferente ao individuo e dirixen aspectos externos. A ética é o que estuda o comportamento do ser humano, as normas éticas son autónomas. A relación da ética co dereito pode considerarse desde diversos puntos de vista e terá que situarse particularmente en dous planos distintos sobre os que se articula a reflexión moral.

No da reflexión ético-normativa o problema das relacións entre a ética y o dereito interesa de forma non exclusiva, pero sí prevalente, a parte penal da lexislación civil ou eclesiástica, e non a que regula a vida diaria da sociedade. Hai que engadir, porén, que o código penal da sociedade civil non se interesa pola actitude moralmente boa, pola que se interesa polo contrario no dereito canónico, ao que lle importa a formación interior de cada creente e súa orientación hacia a santidade.

O código civil ou eclesiástico non sanciona nunca a nivel de comportamento todo o que é moralmente correcto ou equivocado. Desde este punto de vista, o dereito interesase de forma casi exclusiva por todos os ámbitos operativos dentro dos cáles hai que defender ou garantizar os intereses ou os dereitos de terceiros.

As veces o código civil na súa parte penal non sólo castiga, tamén lexitima incluso o moralmente errado, como ocorre.

Podemos considerar a relación existente entre a ética e o dereito, tamén no plano da fundamentación das normas morais ou xurídicas. As relacións entre a ética e o dereito. O dereito é un conxunto de normas que rixen a conducta humana e nesto parecese a ética, sen embargo, dixeren entre as normas propias de cada unha. Existen catro diferencias principiais:

As normas da ética son autónomas (cada individuo debe ter as súas normas propias) e as do dereito son heterónomas (as normas proveñen dunha autoridade diferente ao individuo).

As normas da ética rexen aspectos internos e as do dereito aspectos externos.

As normas da ética son unilaterais (o cumprir unha norma non implica o surximiento dun dereito ou unha obrigación por parte de outras persoas), e as do dereito son bilaterais (unha obligación implica un dereito e viceversa).

As normas da ética son incoercibles (ainda cando tiñen un carácter obrigatorio, xeralmente non conlevan unha sanción explícita no caso de non cumprilas) e as de dereito son coercibles (a autoridade que establecera certas normas civis, teñen a facultade de mandar o cumprimiento de elas, e para levar a cabo dicta tarefa, impoñe vixilancia, fiscalización, sancións, etc).