Hugonotes: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
| Liña 3: | Liña 3: | ||
==Historia== |
==Historia== |
||
Un dos primeiros organizadores da reforma foi o propio [[Xoán Calvino]] quen dedicou a súa obra fundamental ''A Institución da Relixión Cristiá'' a [[Francisco I de Francia]]. Consecuentemente, os hugonotes crían na salvación por pura [[Graza]], sen mérito por parte do redimido, na autoridade única da [[Biblia]], rexeitaban a Tradición e ás dignidades e ordes eclesiásticas e practicaban unha moral rigorosa fronte o que consideraban unha relaxación dos costumes por parte da [[Igrexa Católica |
Un dos primeiros organizadores da reforma foi o propio [[Xoán Calvino]] quen dedicou a súa obra fundamental ''A Institución da Relixión Cristiá'' a [[Francisco I de Francia]]. Consecuentemente, os hugonotes crían na salvación por pura [[Graza]], sen mérito por parte do redimido, na autoridade única da [[Biblia]], rexeitaban a Tradición e ás dignidades e ordes eclesiásticas e practicaban unha moral rigorosa fronte o que consideraban unha relaxación dos costumes por parte da [[Igrexa Católica]]. O desenvolvemento destas ideas tivo lugar no Sínodo de París en [[1559]] e foron presentadas a [[Francisco II de Francia]]. |
||
O avance das novas crenzas callou entre burgueses e algúns nobres e as consecuencias non tardaron en chegar. O ''asunto dos cartaces'' (''affaire des placards'') aldraxando a [[eucaristía]] católica e que chegou á propia cámara real acabou coa protección do católico Francisco I en [[1534]]. Este considerou a acción como un delito de lesa maxestade. As represións por parte da monarquía foron moi duras e se prolongaron no tempo con incidentes que derivaron en sanguentos episodios. Salientou a [[matanza do día de San Bartolomeu]] que se espallou por [[París]], [[Tolosa, Francia|Tolosa]], [[Orleans]], [[Rouen]], [[Bourges]]. |
O avance das novas crenzas callou entre burgueses e algúns nobres e as consecuencias non tardaron en chegar. O ''asunto dos cartaces'' (''affaire des placards'') aldraxando a [[eucaristía]] católica e que chegou á propia cámara real acabou coa protección do católico Francisco I en [[1534]]. Este considerou a acción como un delito de lesa maxestade. As represións por parte da monarquía foron moi duras e se prolongaron no tempo con incidentes que derivaron en sanguentos episodios. Salientou a [[matanza do día de San Bartolomeu]] que se espallou por [[París]], [[Tolosa, Francia|Tolosa]], [[Orleans]], [[Rouen]], [[Bourges]]. |
||
Revisión como estaba o 30 de outubro de 2014 ás 15:36
Hugonotes foi o nome que recibiron os protestantes no Reino de Francia dende os primeiros anos da Reforma nese país.
Historia
Un dos primeiros organizadores da reforma foi o propio Xoán Calvino quen dedicou a súa obra fundamental A Institución da Relixión Cristiá a Francisco I de Francia. Consecuentemente, os hugonotes crían na salvación por pura Graza, sen mérito por parte do redimido, na autoridade única da Biblia, rexeitaban a Tradición e ás dignidades e ordes eclesiásticas e practicaban unha moral rigorosa fronte o que consideraban unha relaxación dos costumes por parte da Igrexa Católica. O desenvolvemento destas ideas tivo lugar no Sínodo de París en 1559 e foron presentadas a Francisco II de Francia.
O avance das novas crenzas callou entre burgueses e algúns nobres e as consecuencias non tardaron en chegar. O asunto dos cartaces (affaire des placards) aldraxando a eucaristía católica e que chegou á propia cámara real acabou coa protección do católico Francisco I en 1534. Este considerou a acción como un delito de lesa maxestade. As represións por parte da monarquía foron moi duras e se prolongaron no tempo con incidentes que derivaron en sanguentos episodios. Salientou a matanza do día de San Bartolomeu que se espallou por París, Tolosa, Orleans, Rouen, Bourges.
O célebre hugonote Henrique de Navarra, pasaríase ao catolicismo para acceder a coroa como Henrique IV de Francia. Este rei conseguiría acougar os ánimos mediante o Edicto de Nantes que garantía a liberdade relixiosa. Os hugonotes dominaron cidades e importantes prazas fortes, chegando a constituír un estado protestante dentro do Reino que recibía apoio de potencias extranxeiras.
O Cardeal Richelieu, combateu o poder político dos hugonotes ripándolles, mediante importantes accións armadas, enclaves como La Rochelle 1628), pero respectou a liberdade de culto. Luís XIV de Francia, revogou o Edicto de Nantes en 1685 mediante o Edicto de Fontainebleau e extremou a represión. A monarquía absoluta os considerou un corpo estraño a extirpar provocando un masivo exilio a Europa Central, as Illas Británicas, África do sur e Norteamérica.
A marxinación non rematou ata 1787 co Edicto de Tolerancia de Luís XVI de Francia.