Neorrenacemento: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

En liña

Revisión como estaba o 24 de outubro de 2014 ás 17:01

O Neorrenacemento ou Neorrenacentismo é unha das correntes principais da arquitectura historicista xurdido no século XIX. Aínda que o estilo se manifestou principalmente na arquitectura, tamén influiu nas artes decorativas. Como indica o seu nome, o estilo retomaba as formas arquitetónicas e decorativas do Renacemento europeo dos séculos XV, XVI e principios do XVII.

A arquitetura renascentista orixinal caracterizouse por unha gran variedade de formas dependendo da época e do país. De xeito similar, a arquitetura neorrenacentista tivo diversas vertentes con diferentes características nacionais e rexionais, dependendo de que as fontes de inspiración foran o renacemento italiano, francés, xermánico, inglés, ou outro. Debido a eso é difícil definir características común do estilo, podéndose considerar que existen varios estilos neorrenacentistas.

Outro fator importante é que, frecuentemente, os proxetos mesturaban elementos da arquitetura neorrenacentista como o neogótico, o neoclasicismo e o neobarroco, dando uns edificios eclécticos. Deste xeito, obras importantes como a Ópera Garnier (1861-74) de París e a Semperoper (1871-78) de Dresden son unha mestura de renacemento, barroco e neoclasicismo.

Algúns dos modelos máis comúns para a arquitectura neorrenascentista forom os palazzi renascentistas italianos como o Palazzo Pitti de Florencia e o Palazzo Farnese de Roma. Na vertente francesa os modelos foron os châteaux como o Château de Chambord e o Château de Blois, localizados no val do río Loira. En Alemaña e o norte de Europa varias prefecturas (Rathäuser) e pazos dos séculos XVI e XVII serviron de modelo, mentres que en Inglaterra os modelos comunmente usados forom as casas de campo e pazos do período isabelino.

Os dous estilos principais son o estilo italianizante e o estilo Segundo Imperio, este último principalmente en Francia cando están presentes características barrocas. Desenvolveuse sobre todo en Alemaña e Dinamarca, saltando a finais do século aos Estados Unidos.

Galería

Château de Ferrières (1855-59), en estilo neorrenacentista inglés con aire italianizante ao gusto francés da época.
Mentmore Towers (1852-54), Inglaterra.
Pazo Vladimir (1867-72), San Petersburgo, Rusia.
Ópera Estatal de Viena (1861-69), Austria.
Museo Nacional de Estocolmo (c. 1866).
Concello de Harburg (c. 1889), Hamburgo.
Teatro Municipal de São Paulo (1903-11), Brasil.
Biblioteca Pública de Boston (1887-1895).
Edifício Ely (1922) en Porto Alegre, Brasil.

Véxase tamén

Outros artigos

@@ Liña 4: / Liña 4: @@
 A [[Arquitetura do Renacemento|arquitetura renascentista]] orixinal caracterizouse por unha gran variedade de formas dependendo da época e do país. De xeito similar, a arquitetura neorrenacentista tivo diversas vertentes con diferentes características nacionais e rexionais, dependendo de que as fontes de inspiración foran o renacemento italiano, francés, xermánico, inglés, ou outro. Debido a eso é difícil definir características común do estilo, podéndose considerar que existen varios estilos neorrenacentistas.
-Outro fator importante é que, frecuentemente, os proxetos mesturaban elementos da arquitetura neorrenacentista como o [[neogótico]], o [[neoclasicismo]] e o [[neobarroco]], dando uns [[Arquitectura eclética|edificios eclécticos]]. Deste xeito, obras importantes como a [[Ópera Garnier]] (1861-74) de [[París]] e a [[Semperoper]] (1871-78) de [[Dresden]] son unha mestura de renacemento, barroco e neoclasicismo.
+Outro fator importante é que, frecuentemente, os proxetos mesturaban elementos da arquitetura neorrenacentista como o [[neogótico]], o [[neoclasicismo]] e o [[neobarroco]], dando uns [[Arquitectura ecléctica|edificios eclécticos]]. Deste xeito, obras importantes como a [[Ópera Garnier]] (1861-74) de [[París]] e a [[Semperoper]] (1871-78) de [[Dresden]] son unha mestura de renacemento, barroco e neoclasicismo.
-Algúns dos modelos máis comúns para a arquitectura neorrenascentista forom os ''palazzi'' renascentistas italianos como o [[Palazzo Pitti]] de [[Florencia Firenze|Florencia]] e o [[Palazzo Farnese de Roma|Palazzo Farnese]] de [[Roma]]. Na vertente francesa os modelos foron os ''châteaux'' como o [[Château de Chambord]] e o [[Château de Blois]], localizados no val do [[río Loira (Francia)|río Loira]]. En [[Alemaña]] e o norte de Europa varias prefecturas (''Rathäuser'') e pazos dos séculos [[século XVI|XVI]] e [[século XVII|XVII]] serviron de modelo, mentres que en [[Inglaterra]] os modelos comunmente usados forom as casas de campo e pazos do [[Isabel I de Inglaterra|período isabelino]].
+Algúns dos modelos máis comúns para a arquitectura neorrenascentista forom os ''palazzi'' renascentistas italianos como o [[Palazzo Pitti]] de [[Florencia]] e o [[Palazzo Farnese de Roma|Palazzo Farnese]] de [[Roma]]. Na vertente francesa os modelos foron os ''châteaux'' como o [[Château de Chambord]] e o [[Château de Blois]], localizados no val do [[río Loira (Francia)|río Loira]]. En [[Alemaña]] e o norte de Europa varias prefecturas (''Rathäuser'') e pazos dos séculos [[século XVI|XVI]] e [[século XVII|XVII]] serviron de modelo, mentres que en [[Inglaterra]] os modelos comunmente usados forom as casas de campo e pazos do [[Isabel I de Inglaterra|período isabelino]].
 Os dous estilos principais son o ''estilo [[Arquitectura italianizante|italianizante]]'' e o ''[[estilo Segundo Imperio]]'', este último principalmente en [[Francia]] cando están presentes características barrocas. Desenvolveuse sobre todo en [[Alemaña]] e [[Dinamarca]], saltando a finais do século aos [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]].