Emo: Diferenzas entre revisións
Liña 20: | Liña 20: | ||
[[Categoría:Xéneros musicais]] |
[[Categoría:Xéneros musicais]] |
||
[[af:Emo]] |
|||
[[ar:إيمو]] |
|||
[[be:Эма]] |
|||
[[be-x-old:Эма]] |
|||
[[bg:Емо]] |
|||
[[bug:Emo]] |
|||
[[ca:Emocore]] |
|||
[[ckb:ئیمۆ]] |
|||
[[cs:Emo (hudba)]] |
|||
[[da:Emo]] |
|||
[[de:Emo]] |
|||
[[el:Emo]] |
|||
[[en:Emo]] |
|||
[[eo:Emoo (muziko)]] |
|||
[[es:Emo]] |
|||
[[et:Emo]] |
|||
[[fa:ایمو]] |
|||
[[fi:Emo (musiikki)]] |
|||
[[fr:Emo]] |
|||
[[he:אימו]] |
|||
[[hr:Emo]] |
|||
[[hu:Emo (zene)]] |
|||
[[hy:Էմո]] |
|||
[[ia:Emo]] |
|||
[[id:Emo]] |
|||
[[it:Emo]] |
|||
[[ja:エモ]] |
|||
[[ka:ემო]] |
|||
[[ko:이모 (장르)]] |
|||
[[lb:Emocore (Musek)]] |
|||
[[lt:Emo]] |
|||
[[lv:Emo (mūzikas žanrs)]] |
|||
[[mn:Эмо]] |
|||
[[ms:Emo]] |
|||
[[nah:Emo]] |
|||
[[nl:Emocore]] |
|||
[[nn:Emo]] |
|||
[[no:Emo]] |
|||
[[pl:Emo (muzyka)]] |
|||
[[pt:Emo]] |
|||
[[ro:Emo]] |
|||
[[ru:Эмо (музыкальный стиль)]] |
|||
[[simple:Emo]] |
|||
[[sk:Emo]] |
|||
[[sl:Emo]] |
|||
[[sr:Емо]] |
|||
[[sv:Emo]] |
|||
[[th:อีโม]] |
|||
[[tr:Emocore]] |
|||
[[uk:Емо]] |
|||
[[uz:Emo]] |
|||
[[zh:Emo]] |
Revisión como estaba o 27 de marzo de 2013 ás 09:03
Emo | |
---|---|
Orixe musical | hardcore punk, indie rock |
Orixe cultural | mediados dos 80 en Washington, D.C. |
Instrumentos típicos | voces, guitarra, baixo, batería |
Subxéneros | |
screamo | |
Emo é un estilo de música rock que se caracteriza pola súa música máis lenta e melodiosa, tamén se caracteriza polas súas letras, de cariz persoal, no que abunda a introspección abordando emocións e estados de animo converténdose, moitas veces, en auténtica poesía, evitando a música puramente comercial.
Orixe
Na xénese do estilo foi fundamental o álbum dos Hüsker Dü Zen Arcade, publicado en 1984 e o Throb Throb de Naked Raygun, de 1985 que influíu especialmente no movemento hardcore punk de Washington, xurdindo o termo "emotional hardcore" ou "emocore" para definir as bandas hardcore punk cunha sonoridade máis melódica e rica as bandas procuraban un estilo máis creativo, utilizando tamén cambios de ritmo e crescendos, nesa primeira época salientaban o bandas como Rites of Spring e Embrace. Do seu estilo fixéronse eco outras bandas de contemporáneas de punk estadounidenses, cambiando o seu son e significado cara ó punk pop e o indie rock na década de 1990 con grupos como Jawbreaker e Sunny Day Real Estate, cun estilo máis melódico e menos caótico cas súas predecesoras. A mediados da década de 1990 varios selos independentes comezaron a especializarse no estilo.
Popularización
A partir do ano 2000 o emo comezou a se facer máis coñecido, co éxito de vendas de Jimmy Eat World e Dashboard Confessional e a aparición dun subxénero máis agresivo, o screamo. Actualmente os críticos e xornalistas aplícanlle o termo emo a grupos como Fall Out Boy, My Chemical Romance, Coheed and Cambria ou Panic! at the Disco.