Síndrome de Churg-Strauss: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
|||
| Liña 6: | Liña 6: | ||
== Síntomas == |
== Síntomas == |
||
A sintomatoloxía da síndrome depende da gravidade e tamén do etapa da enfermidade no que se atope o paciente. Básicamente, podemos diferenciar tres fases na doenza. |
A sintomatoloxía da síndrome depende da gravidade e tamén do etapa da enfermidade no que se atope o paciente. Básicamente, podemos diferenciar tres fases na doenza. |
||
* Unha '''fase |
* Unha '''fase inicial''', nos primeiros meses, caracterizada por [[asma (doenza)|asma]] e [[rinite alérxica]]. |
||
* Unha '''fase eosinofílica''', máis tardía, na que os [[eosinófilo]]s comezan a se infiltrar sobre todo nos [[pulmón]]s, pero tamén na [[pel]], no [[tracto gastrointestinal]] e nos [[riles]]. |
* Unha '''fase eosinofílica''', máis tardía, na que os [[eosinófilo]]s comezan a se infiltrar sobre todo nos [[pulmón]]s, pero tamén na [[pel]], no [[tracto gastrointestinal]] e nos [[riles]]. |
||
* Unha '''fase de vasculite''', a fase final, na que os síntomas son moito máis graves e abarcan dende perda de peso severa, [[astenia]], e afectación multiorgánica ([[corazón]], [[sistema nervioso]], [[músculo]]s, etc.). |
* Unha '''fase de vasculite''', a fase final, na que os síntomas son moito máis graves e abarcan dende perda de peso severa, [[astenia]], e afectación multiorgánica ([[corazón]], [[sistema nervioso]], [[músculo]]s, etc.). |
||
Revisión como estaba o 10 de novembro de 2012 ás 15:18
A síndrome de Churg-Strauss, tamén coñecida como granulomatose alérxica, é unha doenza pertencente ao grupo das eosinofilias pulmonares é un tipo de vasculite autoinmune que afecta aos pequenos e medianos vasos sanguíneos, provocando un infiltrado de eosinófilos, sobre todo no pulmón. Este infiltrado pulmonar é causante de asma severa. Ademais, os posíbeis infiltrados noutras partes do corpo poden provocar problemas no sistema gastrointestinal, nervios periféricos, corazón, pel ou riles. Por algúns autores, a síndrome de Churg-Strauss é considerada un tipo de poliarterite nodosa, polas súas semellanzas morfolóxicas. Non é unha enfermidade contaxiosa nin herdada, e pode moitas veces ser confundida co asma, moito máis frecuente que a síndrome de Churg-Strauss, que resulta ser unha doenza rara. A orixe do nome vén dos médicos Jacob Churg e Lotte Strauss, que describiron o trastorno en 1951.[1]
Síntomas
A sintomatoloxía da síndrome depende da gravidade e tamén do etapa da enfermidade no que se atope o paciente. Básicamente, podemos diferenciar tres fases na doenza.
- Unha fase inicial, nos primeiros meses, caracterizada por asma e rinite alérxica.
- Unha fase eosinofílica, máis tardía, na que os eosinófilos comezan a se infiltrar sobre todo nos pulmóns, pero tamén na pel, no tracto gastrointestinal e nos riles.
- Unha fase de vasculite, a fase final, na que os síntomas son moito máis graves e abarcan dende perda de peso severa, astenia, e afectación multiorgánica (corazón, sistema nervioso, músculos, etc.).
Diagnóstico
Probas diagnósticas
As probas diagnósticas máis empregadas para a diagnose da síndrome de Churg-Strauss son a detección de anticorpos anti-citoplasma dos neutrófilos (ANCA). Na metade dos pacientes doentes desta síndrome, os ANCA son positivos. Outras probas de laboratorio útiles son a presenza de eosinófilos (eosinofilia), o aumento da VSG (un marcador de inflamación), e unhas inmunoglobulinas E elevadas. No lavado broncoalveolar (BAL) tamén se aprecia a presenza de eosinofilia. Nunha radiografía de tórax obsérvase infiltrados pulmonares, nódulos, e incluso derrame pleural. No caso de houber dúbidas, a biopsia dun pulmón ou de outro tecido afecto pode proporcionar o diagnóstico se se atopan vasculites necrotizantes en pequenas arterias e veas, granulomas extravasculares ou infiltración de eosinófilos nos alvéolos e no intesticio.
Criterios diagnósticos
Poderemos afirmar que existe unha síndrome de Churg-Strauss se se cumplen, coma mínimo, 4 ou máis destes criterios:
- Asma.
- Eosinofilia (presenza de máis dun 10% de eosinófilos en sangue periférica]].
- Anormalidades nos seos paranasais.
- Opacidades pulmonares transitorias ou migratorias.
- Neuropatía.
- Biopsia de vasos sanguíneos con acumulación de eosinófilos fóra do sangue, é dicir, noutros tecidos.
Tratamento
O tratamento da síndrome adoitan ser os corticoides (prednisolona) combinados con outros inmunosupresores, como poden ser azatioprina ou ciclofosfamida. Tamén hai estudos de tratamentos con montelukast.