A Última Cea: Diferenzas entre revisións
m Bot: Substitución automática de texto (-|thumb| +|miniatura| & -|thumbnail| +|miniatura|) |
m Bot: Substitución automática de texto (-|center| +|centro|) |
||
Liña 25: | Liña 25: | ||
{{AP|A Última Cea (Leonardo)}} |
{{AP|A Última Cea (Leonardo)}} |
||
''A Última Cea'' é unha pintura mural realizada por [[Leonardo da Vinci]] nos anos [[1494]]-[[1497]]. Encóntrase na parede sobre a que se pintou orixinalmente: o [[refectorio]] de [[Santa Maria delle Grazie]], en [[Milán]]. |
''A Última Cea'' é unha pintura mural realizada por [[Leonardo da Vinci]] nos anos [[1494]]-[[1497]]. Encóntrase na parede sobre a que se pintou orixinalmente: o [[refectorio]] de [[Santa Maria delle Grazie]], en [[Milán]]. |
||
[[Ficheiro:Leonardo da Vinci %281452-1519%29 - The Last Supper %281495-1498%29.jpg|miniatura| |
[[Ficheiro:Leonardo da Vinci %281452-1519%29 - The Last Supper %281495-1498%29.jpg|miniatura|centro|600px|''A Última Cea'', de [[Leonardo da Vinci]]]] |
||
Fronte á iconografía clásica que pode verse noutras obras renacentistas, Leonardo non representa a [[Xudas]], o traidor, diante da mesa, senón incluído entre os apóstolos. Leonardo optou por representar o momento posterior ao anuncio de Cristo de que un deles o traizoará e todos se preguntan "son eu, Señor?". En lugar de representar a Xesucristo como un máis co apóstolo Xoán en brazos, Leonardo opta por illar a figura de Xesucristo e agrupar aos apóstolos de tres en tres, caracterizando a cada un deles a través da súa actitude e movemento. |
Fronte á iconografía clásica que pode verse noutras obras renacentistas, Leonardo non representa a [[Xudas]], o traidor, diante da mesa, senón incluído entre os apóstolos. Leonardo optou por representar o momento posterior ao anuncio de Cristo de que un deles o traizoará e todos se preguntan "son eu, Señor?". En lugar de representar a Xesucristo como un máis co apóstolo Xoán en brazos, Leonardo opta por illar a figura de Xesucristo e agrupar aos apóstolos de tres en tres, caracterizando a cada un deles a través da súa actitude e movemento. |
||
Revisión como estaba o 19 de xuño de 2012 ás 14:40
Na fe cristiá, A Última Cea foi a última ocasión na que xesús de Nazaret se reuniu cos seus apóstolos para compartir o pan e o viño antes da súa morte.
Considérase, para a igrexa católica, que é o momento en que se institúe a eucaristía.
A Última Cea, foi o tema de numerosas pinturas, sendo quizais a obra de Leonardo da Vinci máis coñecida de todas.
Cronoloxía
A cea está considerada pola maioría dos teóricos como un Séder (ou Cena de Pascua xudía), celebrada na noite do Xoves Santo antes da crucifixión, o Venres Santo. Esta crenza baséase na cronoloxía dos Evanxeos.
Pero a cronoloxía do Evanxeo de Xoán indica que se celebrou antes da Pascua (Xoán 13:1, 18:28). As referencias no Evanxeo de Xoán que marcan o día da preparación para a Pascua (Xoán 19:14, 31, e 42), tómanse por moitos para indicar que a morte de Cristo ocorreu no tempo da matanza dos cordeiros da Pascua (esta cronoloxía posterior é a aceptada pola igrexa Ortodoxa). Sen embargo, aqueles que sitúan a última cea na tarde do xoves, xeralmente atribúen a Marcos 14:12 e Lucas 22:7 as únicas referencias explícitas nos evanxeos, e que no momento da crucifixión de Cristo é cando se dá a matanza de cordeiros, dando lugar o Día de la Preparación no evanxeo de Xoán como unha posíbel referencia ao Venres de Pascua, durante o cal se realizan as preparacións para o descanso do Shabat.
Ademais, moitos teóricos cuestionaron estas cronoloxías, e rexeitaron as súas afirmacións de que os evanxeos fan referencia á Pascua e sosteñen que coinciden con Xoán,[1] xa que existen multitude de feitos que teñen lugar tras a Última Cea, como a traizón, o arresto, o interrogatorio e os posteriores xuízos, que dificilmente poderían ter lugar durante unha noite.
Algúns grupos minoritarios de cristiáns cren que un exhaustivo exame dos evanxeos indican que a Última Cena tivo lugar en martes, e que Xesús foi crucificado nun mércores.[2]
A cea discútese a través dos catro evanxeos da Biblia canónica. Os evanxeos sinópticos afirman que na mañá do mesmo día o cordeiro pascual para cena sexa sacrificado. Sen embargo, baixo o método xudeu de tempo de recollemento, o día considerábase que empeza xusto ao amencer, polo tanto a festividade da Pascua pénsase que ocorra no día posterior en que foi sacrificado. Isto implica que ou os sinópticos non están instruídos no coñecemento do recollemento xudeu, ou que usaron a técnica literaria de ver os eventos que pasaron en varios días nun só.
Outros interpretan a linguaxe dos evanxeos sinópticos como suficientemente permisivos como para ter unha tarde sacrificando os cordeiros pascuais.
Iconografía
A Última Cea de Leonardo da Vinci
- Artigo principal: A Última Cea (Leonardo).
A Última Cea é unha pintura mural realizada por Leonardo da Vinci nos anos 1494-1497. Encóntrase na parede sobre a que se pintou orixinalmente: o refectorio de Santa Maria delle Grazie, en Milán.
Fronte á iconografía clásica que pode verse noutras obras renacentistas, Leonardo non representa a Xudas, o traidor, diante da mesa, senón incluído entre os apóstolos. Leonardo optou por representar o momento posterior ao anuncio de Cristo de que un deles o traizoará e todos se preguntan "son eu, Señor?". En lugar de representar a Xesucristo como un máis co apóstolo Xoán en brazos, Leonardo opta por illar a figura de Xesucristo e agrupar aos apóstolos de tres en tres, caracterizando a cada un deles a través da súa actitude e movemento.
Exemplos clásicos
O tema foi tratado en numerosas ocasións pola arte cristiá, non sendo un tema novo que tratase por primeira vez Leonardo, cuxo cadro, sen embargo, converteuse na quintaesencia do tema.
O nome Il Cenacolo é unha evidente referencia ao Simposio de Platón; por iso os apóstolos estruturáronse en catro tríades, das cales as dúas do extremo luminoso corresponden a tríades platónicas.
Notas
- ↑ Véxase: Morris, Leon, The Gospel According to John, Revised, páxs. 684-695.
- ↑ When Christ Died, and Rose (en inglés)
Véxase tamén
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: A Última Cea |
Bibliografía
- Brown, Raymond E. (1997): An Introduction to the New Testament. Doubleday. ISBN 0-385-24767-2
- Brown, Raymond E. et al. (1990): The New Jerome Biblical Commentary. Prentice Hall. ISBN 0-13-614934-0
- Bultmann, Rudolf (1971): The Gospel of John. Blackwell.
- Kilgallen, John J. (1989): A Brief Commentary on the Gospel of Mark. Paulist Press. ISBN 0-8091-3059-9
- Linders, Barnabus (1972): The Gospel of John. Marshal Morgan and Scott.