Adalberto Libera: Diferenzas entre revisións
m Bot: Trocar espazo de nomes 'Imaxe:' e/ou 'Image:' por 'Ficheiro:' |
Sen resumo de edición |
||
| Liña 7: | Liña 7: | ||
Adalberto Libera nace en Villa Lagarina, no norte de Italia. Ao estourar a [[Primeira Guerra Mundial]] trasladouse a [[Parma]]. En [[1925]], despois de estudar [[matemática]]s e [[arte]], inscríbese na Escola Rexia de Arquitectura de [[Roma]]. Graduouse en 1928 na ''Scuola Superiore di Architettura'' de Roma. Tomou coñecementos do [[futurismo]] a través do seu compatriota trentino [[Fortunato Depero]]. Incluso antes de graduarse era xa un dos fundadores do M.I.A.R. («Movimento Italiano per l'Architettura Razionale»). Con sede en Roma, o [[MIAR]] foi unha organización rival do «Gruppo Sette» (Grupo 7), que tiña a súa sede en Milán e Como. Foi convidado por [[Ludwig Mies van der Rohe]] á [[Exposición de Stuttgart de 1927]] («Werkbund»). |
Adalberto Libera nace en Villa Lagarina, no norte de Italia. Ao estourar a [[Primeira Guerra Mundial]] trasladouse a [[Parma]]. En [[1925]], despois de estudar [[matemática]]s e [[arte]], inscríbese na Escola Rexia de Arquitectura de [[Roma]]. Graduouse en 1928 na ''Scuola Superiore di Architettura'' de Roma. Tomou coñecementos do [[futurismo]] a través do seu compatriota trentino [[Fortunato Depero]]. Incluso antes de graduarse era xa un dos fundadores do M.I.A.R. («Movimento Italiano per l'Architettura Razionale»). Con sede en Roma, o [[MIAR]] foi unha organización rival do «Gruppo Sette» (Grupo 7), que tiña a súa sede en Milán e Como. Foi convidado por [[Ludwig Mies van der Rohe]] á [[Exposición de Stuttgart de 1927]] («Werkbund»). |
||
Preparado para ser un dos maiores partidarios e intérpretes do [[racionalismo]], será promotor das exposicións MIAR de «Arquitectura Racional» ([[1928]] e [[1931]]); entre [[1930]] e [[1932]] foi |
Preparado para ser un dos maiores partidarios e intérpretes do [[racionalismo]], será promotor das exposicións MIAR de «Arquitectura Racional» ([[1928]] e [[1931]]); entre [[1930]] e [[1932]] foi elixido secretario nacional do [[MIAR]]. |
||
A través de [[Gino Pollini]] entra en contacto co "Grupo 7", no que ingresa como membro. |
A través de [[Gino Pollini]] entra en contacto co "Grupo 7", no que ingresa como membro. |
||
Un arquitecto creativo extremadamente capaz e con talento, estivo máis influído polo futurismo que polo racionalismo, e foi politicamente astuto. A súa actividade como fundador e secretario do MIAR permitiulle estabelecer unha relación de traballo moi estreita cos altos cargos do [[réxime fascista]] en Roma, onde se tomaban todas as grandes decisións sobre os programas de construción pública, e que eran responsables do encargo de centos de novos edificios públicos |
Un arquitecto creativo extremadamente capaz e con talento, estivo máis influído polo futurismo que polo racionalismo, e foi politicamente astuto. A súa actividade como fundador e secretario do MIAR permitiulle estabelecer unha relación de traballo moi estreita cos altos cargos do [[réxime fascista]] en Roma, onde se tomaban todas as grandes decisións sobre os programas de construción pública, e que eran responsables do encargo de centos de novos edificios públicos requiridos nos programas de modernización de [[Mussolini]]. Grazas a estas conexións tivo unha prolífica carreira durante o réxime fascista e deseñou moitos edificios destacados durante os [[anos 1930]], algúns dos cales son obras mestras do movemento moderno internacional. Participou no gran concurso do réxime, o E42. No mesmo tempo, proxecta algunha das súas obras máis notables, como a Vila [[Curzio Malaparte|Malaparte]] na illa de [[Capri]], aínda que hai unha continuada controversia sobre se o propio Malaparte foi o principal deseñador. Uno dos edificios máis importantes é o ''Palazzo dei Congressi'' (Pazo de Congresos) na [[Esposizione Universale Roma|EUR]] de Roma. |
||
Durante o período fascista, todos os arquitectos estaban legalmente obrigados a unirse ao partido; pero os de máis éxito foron máis alá e convertéronse en importantes membros do partido. Como os seus contemporáneos [[Giuseppe Pagano]] e [[Giuseppe Terragni]], o bo fado de Libera neste período debeuse ás súas estreitas relacións co partido. |
Durante o período fascista, todos os arquitectos estaban legalmente obrigados a unirse ao partido; pero os de máis éxito foron máis alá e convertéronse en importantes membros do partido. Como os seus contemporáneos [[Giuseppe Pagano]] e [[Giuseppe Terragni]], o bo fado de Libera neste período debeuse ás súas estreitas relacións co partido. |
||
| Liña 18: | Liña 18: | ||
==Obras principais== |
==Obras principais== |
||
* Palacio de Congresos na [[Esposizione Universale Roma|EUR]] (anos trinta) |
* Palacio de Congresos na [[Esposizione Universale Roma|EUR]] (anos trinta). |
||
* Oficina de correos da via Marmorata en Roma (1932) |
* Oficina de correos da via Marmorata en Roma (1932). |
||
* Villa Malaparte en Capri (1938) |
* Villa Malaparte en Capri (1938). |
||
* Unidades de vivenda en [[Cagliari]] (1950-53) |
* Unidades de vivenda en [[Cagliari]] (1950-53). |
||
== Ligazóns externas == |
== Ligazóns externas == |
||
{{commons|Adalberto Libera}} |
{{commons|Adalberto Libera}} |
||
* [http://www.darc.beniculturali.it/sitonew/ita/mostra/presentazione.html Adalberto Libera en DARC] {{it}} |
* [http://www.darc.beniculturali.it/sitonew/ita/mostra/presentazione.html Adalberto Libera en DARC] {{it}} |
||
* [http://archnet.org/library/documents/one-document.tcl?document_id=4943 O «clima mediterráneo» de Adalberto Libera: dun problema de estilo a |
* [http://archnet.org/library/documents/one-document.tcl?document_id=4943 O «clima mediterráneo» de Adalberto Libera: dun problema de estilo a unha categoría de aloxamento], por F. Garofalo en ''Environmental Design: Journal of the Islamic Environmental Design Research Centre (1990): 10-17'' {{en}} |
||
* [http://housingprototypes.org/project?File_No=ITA005 Villa Olímpica de Roma (1960) por A. Libera] {{en}} |
* [http://housingprototypes.org/project?File_No=ITA005 Villa Olímpica de Roma (1960) por A. Libera] {{en}} |
||
[[Categoría:Arquitectos de Italia do século XX]] |
[[Categoría:Arquitectos de Italia do século XX]] |
||
Revisión como estaba o 15 de abril de 2010 ás 07:36
Adalberto Libera (Villa Lagarina, preto de Trento, 16 de xullo de 1903 – Roma, 17 de marzo de 1963) é un dos arquitectos italianos máis representativos do movemento moderno italiano, que non debe confundirse co movemento racionalista italiano, co que só tivo unha breve relación.
Biografía
Adalberto Libera nace en Villa Lagarina, no norte de Italia. Ao estourar a Primeira Guerra Mundial trasladouse a Parma. En 1925, despois de estudar matemáticas e arte, inscríbese na Escola Rexia de Arquitectura de Roma. Graduouse en 1928 na Scuola Superiore di Architettura de Roma. Tomou coñecementos do futurismo a través do seu compatriota trentino Fortunato Depero. Incluso antes de graduarse era xa un dos fundadores do M.I.A.R. («Movimento Italiano per l'Architettura Razionale»). Con sede en Roma, o MIAR foi unha organización rival do «Gruppo Sette» (Grupo 7), que tiña a súa sede en Milán e Como. Foi convidado por Ludwig Mies van der Rohe á Exposición de Stuttgart de 1927 («Werkbund»).
Preparado para ser un dos maiores partidarios e intérpretes do racionalismo, será promotor das exposicións MIAR de «Arquitectura Racional» (1928 e 1931); entre 1930 e 1932 foi elixido secretario nacional do MIAR.
A través de Gino Pollini entra en contacto co "Grupo 7", no que ingresa como membro.
Un arquitecto creativo extremadamente capaz e con talento, estivo máis influído polo futurismo que polo racionalismo, e foi politicamente astuto. A súa actividade como fundador e secretario do MIAR permitiulle estabelecer unha relación de traballo moi estreita cos altos cargos do réxime fascista en Roma, onde se tomaban todas as grandes decisións sobre os programas de construción pública, e que eran responsables do encargo de centos de novos edificios públicos requiridos nos programas de modernización de Mussolini. Grazas a estas conexións tivo unha prolífica carreira durante o réxime fascista e deseñou moitos edificios destacados durante os anos 1930, algúns dos cales son obras mestras do movemento moderno internacional. Participou no gran concurso do réxime, o E42. No mesmo tempo, proxecta algunha das súas obras máis notables, como a Vila Malaparte na illa de Capri, aínda que hai unha continuada controversia sobre se o propio Malaparte foi o principal deseñador. Uno dos edificios máis importantes é o Palazzo dei Congressi (Pazo de Congresos) na EUR de Roma.
Durante o período fascista, todos os arquitectos estaban legalmente obrigados a unirse ao partido; pero os de máis éxito foron máis alá e convertéronse en importantes membros do partido. Como os seus contemporáneos Giuseppe Pagano e Giuseppe Terragni, o bo fado de Libera neste período debeuse ás súas estreitas relacións co partido.
Despois da caída do réxime coa súa derrota na Segunda Guerra Mundial, Libera xunto con todos os demais pasou por un período de crise persoal e profesional, pero logo de vivir tranquilamente durante varios anos na sía cidade natal de Trento, recuperouse e empezou outra vez a traballar en numerosos proxectos, incluíndo edificios oficiais e vivendas públicas nun estilo novo que daba as costas aos modelos de expresión fascistas. Durante a posguerra estivo moi comprometido coa problemática da reconstrución masiva de vivendas para os máis necesitados. En 1954–1962 creou e construíu o edificio do Goberno Rexional da rexión do Trentino en Trento. A partires de 1953 Libera dedicaríase á ensinanza universitaria, actividade que desenrolaría ate 1963, ano do seu pasamento.
Obras principais
- Palacio de Congresos na EUR (anos trinta).
- Oficina de correos da via Marmorata en Roma (1932).
- Villa Malaparte en Capri (1938).
- Unidades de vivenda en Cagliari (1950-53).
Ligazóns externas
 |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Adalberto Libera |
- Adalberto Libera en DARC (en italiano)
- O «clima mediterráneo» de Adalberto Libera: dun problema de estilo a unha categoría de aloxamento, por F. Garofalo en Environmental Design: Journal of the Islamic Environmental Design Research Centre (1990): 10-17 (en inglés)
- Villa Olímpica de Roma (1960) por A. Libera (en inglés)