Luis Martín-Santos

Luis Martín-Santos, nado en Larache (Marrocos) o 11 de novembro de 1924 e finado en Gasteiz o 21 de febreiro de 1964, foi un médico psiquiátrico e escritor en lingua castelá.

A súa novela máis coñecida é Tiempo de silencio (1961), obra de denuncia social cunha valente renovación estilística. A trama trancorre en Madrid no outono de 1949 e o autor amosa, con fina ironía, o panorama das clases sociais da cidade.

Postumamente publicáronse varios relatos seus en Apólogos (1970) e a súa inacabada novela Tiempo de destrucción (1975).

Como médico psiquiátrico dirixiu o Sanatorio Psiquiátrico de Donostia, cidade na que residiu a maior parte da súa vida, e publicou os ensaios Dithey, Jaspers y la comprensión del enfermo mental (1955) e Libertad, temporalidad y transferencia en el psicoanálisis existencial (1964).

Tamén tivo unha salientable actividade política, chegando a ser membro do Comité Executivo do daquela clandestino Partido Socialista Obrero Español.

Finou nun accidente de automóbil en 1964.