Circuíto urbano de Phoenix

Esquema do circuíto

O Gran Premio dos Estados Unidos de Fórmula 1 dos anos 1989, 1990 e 1991 tivo lugar no circuíto de carreiras urbano de Phoenix, no estado de Arizona. Durante os tres anos que formou parte do calendario, o evento desenvolveuse no centro da cidade xunto á praza do Centro Cívico de Phoenix, pero ao final foi retirado debido principalmente á baixa asistencia de público. Phoenix foi a última cidade en albergar un evento de Fórmula 1 nos Estados Unidos ata a introdución de Indianápolis no ano 2000.

O gran premio dos Estados Unidos celebrouse en Phoenix por primeira vez o 4 de xuño de 1989. Ayrton Senna tomou a pole position no seu McLaren-Fonda pero sufriu unha falla electrónica pouco despois da metade da carreira. A calor abafadora do deserto de Phoenix tivo un forte efecto nos equipos e pilotos, de tal xeito que dos 26 autos que arrincaron a carreira, unicamente 6 terminaron. Alain Prost, compañeiro de Senna, triunfou sobre Riccardo Patrese, e o orixinario de Phoenix, Eddie Cheever segundo e terceiro lugares consecutivamente. O cuarto lugar de Christian Danner marcou os que resultarían os seus únicos puntos nunha carreira de gran premio. O seu equipo Rial nunca marcou puntos nunha carreira de Fórmula 1 fora do circuíto de Phoenix.

Nun intento por vencer á atafegante calor de Arizona, o dos Estados Unidos foi trasladado como evento abridor da tempada ao ano seguinte o 11 de marzo de 1990. Senna recuperouse do seu retiro en 1989 para gañar tanto a pole position como o Gran Premio. Jean Alesi terminou segundo, converténdose nun piloto a seguir nas carreiras posteriores logo de presionar ao lendario brasileiro nun Tyrrel, un auto que podía considerarse ao moito da media dun McLaren.

Ironicamente, o compañeiro de Alesi, Satoru Nakajima, tamén marcou un tanto nunha das poucas veces que ambos os pilotos de Ken Tyrrel cultivaron puntos na década dos '80. O evento foi tamén histórico porque marcou a primeira e única vez que un Minardi chegou a estar na fila frontal da grella de saída, cando Pierluigi Martín cualificou segundo detrás de Senna.

En 1991 Senna levou outra vitoria. Unha vez máis a confiabilidade foi un factor con só nove autos correndo ao final. Por segunda ocasión consecutiva en Phoenix, os dous autos Tyrrel-Fonda alcanzaron puntos. Stefano Modena substituíra a Alesi -agora en Ferrari- e xunto con Nakajima conseguiron o cuarto e quinto lugares consecutivamente.

No lapso en que a cidade foi cede da Fórmula 1, as autoridades locais demandaron que a administración da Fórmula 1 cumprise a súa promesa de promover a cidade a nivel local e mundial, o cal nunca realizariase a satisfacción dos locais, o pouco gusto cara ao circuíto entre os pilotos e pola súa pouca seguridade, pois na volta 59, Mika Häkkinen sufriu un grave incendio no seu auto, ao chocar a 275km/h nunha das rectas do circuíto. Todo isto resultaría como factores para retirar a carreira do calendario. Para a organización en xeral resultou desastroso, así, o 10 de marzo de 1991 sería o último Gran Premio dos Estados Unidos en Phoenix.

No ano 2007, programouse que a serie Champ Car organizase unha carreira urbana para o peche da súa tempada nun novo trazado de pouco máis de 3 quilómetros no centro de Phoenix, diferente ao que utilizase a Fórmula 1. Con todo, en agosto do mesmo ano e a poucos meses de ser anunciada, o evento foi cancelado por razóns financeiras e debido ao insuficiente apoio de patrocinadores.

Enlaces externos

Ano	Piloto	Auto	Duración	Lonxitude	Voltas	Velocidade media	Data	GP de
1989	Alain Prost	McLaren-Ford	2'01:33.1 h		75		4. Xuño	Estados Unidos
1990	Ayrton Senna	McLaren-Ford	1'52:32.829 h		72		1. Marzo
1991	Ayrton Senna	McLaren-Ford	2'00:48.1 h		81		10. Marzo