Carlos III de Nápoles
Nome orixinal | (it) Carlo III |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | 1345 Corigliano Calabro, Italia (pt) |
Morte | 24 de febreiro de 1386 (Gregoriano) (40/41 anos) Visegrado (Reino de Hungría) |
Causa da morte | homicidio |
Lugar de sepultura | Székesfehérvár |
Rei Apostólico de Hungría | |
31 de decembro de 1385 – 24 de febreiro de 1386 | |
Ban of Dalmatia and Croatia (en) | |
1376 – 1376 ← Nicholas Szécsi (en) – Nicholas Szécsi (en) → | |
Ban of Dalmatia and Croatia (en) | |
1372 – 1374 ← István Lackfi (en) – Nicholas Szécsi (en) → | |
Ban of Slavonia (en) | |
1371 – 1372 | |
Príncipe de Acaia | |
Rei de Nápoles | |
Actividade | |
Ocupación | político |
Partido político | politician before the emergence of political parties (en) |
Outro | |
Título | Conde |
Familia | Casa de Anjou-Sicilia |
Cónxuxe | Margarida de Durazzo (1369 (Gregoriano)–) |
Fillos | Joana II de Nápoles, Ladislao el Magnánimo |
Pais | Louis of Durazzo, Count of Gravina e Margaret of San Severino |
Descrito pola fonte | Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron |
Carlos II de Hungría e III de Nápoles o Breve, nado en 1345 e finado en Visegrád, Hungría, en 1386, foi conde da Provenza e rei de Nápoles e titular de Xerusalén (1381 - 1386), príncipe de Aquilea (1383 - 1386) e rei de Hungría (1385 - 1386).
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Orixes familiares
[editar | editar a fonte]Fillo de Luís Durazzo e da súa muller Margarida Sanseverino, descendía por liña paterna do rei Carlos II de Nápoles, de quen Carlos III era bisneto.
Ascensión ao trono napolitano
[editar | editar a fonte]Como neto de Carlos II de Nápoles, Carlos III era o primo segundo da raíña Xoana I de Nápoles. Esta adoptouno como fillo, xa que era o único varón da liña anxevina de Nápoles. Xoana I estivo profundamente namorada del durante toda a vida, pero este nunca lle correspondeu. Con todo, en 1369 Xoana nomeouno herdeiro do trono napolitano.
Debido ao enfrontamento entre Xoana I e o Papa Urbano VI, que consideraba Nápoles como feudo papal, Xoana I apoiou a Clemente VII durante o Cisma de Occidente e foi destronada en 1381 e cedeu o reino a Carlos III[1]. Comezou a guerra da Unión de Aix, marchando cara ao reino de Nápoles cun exército húngaro, derrotou ao rei consorte Otón IV de Brunswick e cercou a cidade, ata capturar á raíña o mesmo ano 1381[2].
Non obstante, unha complicación se interpuxo no seu camiño ao trono real. Xoana I, antes de morrer en 1382, nomeou un novo herdeiro: así adoptou o conde de Anjou, Lois I de Anjou. Este tomou posesión dos condados da Provenza e Forcalquier e marchou cara a Nápoles para demandar o reino. Á súa chegada, con todo, foi derrotado por Carlos III.
Ascenso ao trono húngaro
[editar | editar a fonte]Á morte de Lois I de Hungría, Carlos III reclamou o trono húngaro como o varón máis vello da dinastía anxevina, e expulsou do trono a María I de Hungría, filla de Lois I, en decembro de 1385. Con todo, a raíña viúva organizou unha trama para asasinar a Carlos en Visegrad o 24 de febreiro de 1386.
Matrimonio e descendentes
[editar | editar a fonte]En febreiro de 1369 casou coa súa curmá Margarida de Durazzo, filla de Carlos Durazzo e María de Nápoles. Margarida era neta por liña paterna e bisneta por liña materna de Carlos II de Nápoles. Desta unión naceron tres nenos:
- A infanta María de Nápoles (1369 - 1371).
- A infanta Xoana II de Nápoles (1373 - 1435), raíña de Nápoles.
- O infante Ladislau I de Nápoles (1377 - 1414), rei de Nápoles.
Foi enterrado en Belgrado. O seu fillo Ladislau sucedeuno no Reino de Nápoles, mentres que os rexentes de María I de Hungría a reinstauraron como raíña de Hungría.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ The Shorter Cambridge Medieval History (en anglès). p. 954.
|first1=
sen|last1=
in Authors list (Axuda) - ↑ Istoria civile del Regno di Napoli (en italià). M. Lombardi. 1865. p. 497-498.
|first1=
sen|last1=
in Authors list (Axuda)