Eremitorio

San Antonio Abade, fundador do movemento eremítico.

Eremitorio é o lugar ao que se retira e onde realiza as súas actividades o eremita. Unha palabra relativa á arquitectura relixiosa que proviría da palabra eremita («ermitán»), á súa vez do grego eremites (de ἔρημος, só, separado), tamén se define como o «sitio en que hai unha ou varias ermidas». Un exemplo antigo do seu uso áchase en «Do establecemento dos primeiros eremitorios, pretenden os antigos cronicones arrincar a fundación dalgunhas igrexas de Galicia...».[2][3] Pelayo Clairac sinala como os seus correspondentes en francés o de hermitage e en italiano eremo e romitaggio. Outra variante en castelán sería a de «ermitorio». O termo, intimamente relacionado co de ermida (máis empregado hoxe para facer referencia a un tipo específico de edificio), na actualidade aparece en ocasións vinculado á palabra «rupestre».

• 
  Eremitorio (Cervera de Pisuerga).
• 
  Eremitorio (Alcolea das Peñas).
• 
  Eremitorio de San Pedro (Argés).
• 
  Ermida De San Miguel (Loops).
• 
  Ermida utilizada polo místico Charles de Foucauld en Ahaggar (Alxeria).

Partes deste artigo inclúen texto de Dicionario xeral de arquitectura e enxeñaría (1877-1891), unha obra de Pelayo Clairac e Saénz (1819-1891) en dominio público.

Eremitorio visigodo de Valdecanales en Rus (Xaén)

Véxase tamén

Outros artigos

• Capela

Bibliografía

• Barros Silvelo, Ramón (1875). Antigüedades de Galicia. La Coruña. 
• Clairac y Saénz, Pelayo (1879). "Eremitorio". Diccionario general de arquitectura e ingeniería II. Madrid: Talleres de Impresión y Reproducción Zaragozano y Jayme. 
• Monreal Jimeno, Luis Alberto (1992). "Centros eremíticos y semieremíticos en el Valle de Ebro". En José Ignacio de la Iglesia Duarte (coord.). II Semana de Estudios Medievales, Nájera 5 al 9 de agosto de 1991. pp. 49–64. ISBN 84-87252-01-X. 

Ligazóns externas

• Eremitorio visigodo de Valdecanales en Rus (Xaén)