Enerxía sostible

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Muíños de vento na Curota.
Central eléctrica Andasol, provincia de Granada.

A enerxía é sostible se "cubre as necesidades do presente sen comprometer a capacidade das xeracións futuras para satisfacer as súas propias necesidades".[1][2] A maioría das definicións de enerxía sostible inclúen consideracións de aspectos ambientais como as emisións de gases de efecto invernadoiro e aspectos sociais e económicos como a pobreza enerxética. As fontes de enerxía renovables, como a eólica, a hidroeléctrica, a solar e a xeotérmica, son xeralmente moito máis sostibles que as fontes de combustibles fósiles. Non obstante, algúns proxectos de enerxías renovables, como a talla de bosques para producir biocombustibles, poden causar graves danos ambientais.

O papel das fontes de enerxía non renovables na enerxía sostible foi controvertido. A enerxía nuclear é unha fonte baixa en carbono cuxas taxas de mortalidade históricas son comparables ás da eólica e a solar, pero a súa sostibilidade foi debatida debido ás preocupacións sobre os residuos radioactivos, a proliferación nuclear e os accidentes. Cambiar do carbón ao gas natural ten beneficios ambientais, incluíndo un menor impacto climático, pero pode provocar un atraso no cambio a opcións máis sostibles. A captura e almacenamento de carbono pódese incorporar nas centrais eléctricas para eliminar as súas emisións de dióxido de carbono (CO2), pero esta tecnoloxía é cara e raramente se implementa.

Os combustibles fósiles proporcionan o 85% do consumo mundial de enerxía e o sistema enerxético é responsable do 76% das emisións mundiais de gases de efecto invernadoiro. Ao redor de 790 millóns de persoas nos países en desenvolvemento carecen de acceso á electricidade e 2.600 millóns dependen de combustibles contaminantes como a madeira ou o carbón vexetal para cociñar. Reducir as emisións de gases de efecto invernadoiro a niveis compatibles co Acordo de París de 2015 requirirá unha transformación en todo o sistema da forma en que se produce, distribúe, almacena e consome a enerxía. A queima de combustibles fósiles e biomasa é unha das principais causas da contaminación do aire, que causa uns 7 millóns de mortes cada ano. Polo tanto, a transición a un sistema enerxético baixo en carbono tería fortes co-beneficios para a saúde humana. Existen vías para proporcionar acceso universal á electricidade de xeitos compatibles cos obxectivos climáticos ao tempo que traen importantes beneficios económicos e sanitarios aos países en desenvolvemento.

Propuxéronse vías de mitigación do cambio climático para limitar o quecemento global a 2 °C. Estas vías inclúen a eliminación gradual das centrais eléctricas de carbón, a produción de máis electricidade a partir de fontes limpas como a eólica e a solar e o cambio cara ao uso de electricidade en lugar de combustibles fósiles en sectores como o transporte e a calefacción de edificios. Para algunhas tecnoloxías e procesos de uso intensivo de enerxía que son difíciles de electrificar, moitas vías describen un papel crecente para o hidróxeno verde producido a partir de fontes de enerxía de baixas emisións. Para dar cabida a maiores proporcións de enerxía renovable variable, as redes eléctricas requiren flexibilidade mediante infraestruturas como o almacenamento de enerxía. Para reducir profundamente as emisións, as infraestruturas e tecnoloxías que usan enerxía, como edificios e sistemas de transporte, deberían cambiarse para utilizar formas de enerxía limpas e tamén conservar a enerxía. Algunhas tecnoloxías críticas para eliminar as emisións de gases de efecto invernadoiro aínda non están maduras.

A enerxía eólica e solar xeraron o 8,5% da electricidade mundial en 2019. Esta participación creceu rapidamente mentres que os custos baixaron e prevese que sigan descendendo. O Grupo intergobernamental sobre o Cambio Climático (IPCC) estima que o 2,5% do produto interior bruto (PIB) mundial debería investirse no sistema enerxético cada ano entre 2016 e 2035 para limitar o quecemento global a 1,5 °C. As políticas gobernamentais ben deseñadas que promoven a transformación do sistema enerxético poden reducir as emisións de gases de efecto invernadoiro e mellorar a calidade do aire. En moitos casos, tamén aumentan a seguridade enerxética. Os enfoques políticos inclúen a taxación do carbono, os estándares das enerxías renovables, a eliminación gradual das subvencións aos combustibles fósiles e o desenvolvemento de infraestruturas para apoiar a electrificación e o transporte sostible. O financiamento da investigación, desenvolvemento e demostración de novas tecnoloxías de enerxía limpa tamén é un papel importante do goberno.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Kutscher, C.F. (2019). Principles of Sustainable Energy Systems. Mechanical and Aerospace Engineering Series. ISBN 978-0-429-93916-7. Arquivado dende o orixinal o 2020. 
  2. Zhang, Wei (2021). "A systematic bibliometric review of clean energy transition: Implications for low-carbon development". Plos One 16 (12). PMC 8641874. PMID 34860855. doi:10.1371/journal.pone.0261091.