EXOS B
| EXOS B / Jikiken | |
|---|---|
| Tipo | Científico |
| Destino actual | En órbita, fóra de servizo.[1] |
| Data de lanzamento | 16 de setembro de 1978, 5:00 GMT[1][2][3][4] |
| Foguete portador | M-3H[2][5] |
| Sitio de lanzamento | Centro Espacial de Kagoshima[2] |
| Obxectivo da misión | Estudo dos fenómenos aurorais e da magnetosfera e ionosfera terrestres.[2] |
| NSSDC ID | 1978-087A |
| Masa | 92,0 kg[2][6] |
| Potencia | 30 vatios[2] |
| Datos orbitais | |
| Semieixo maior | 13410 km[1] |
| Inclinación | 31,1 graos[1] |
| Apoapse | 13.878,5 km[1] |
| Periapse | 199,6 km[1] |
EXOS B (Exospheric Satellite B), tamén denominado Jikiken, foi un satélite artificial xaponés lanzado o 16 de setembro de 1978 mediante un foguete M-3H desde o Centro Espacial de Kagoshima.[2][5]
Características[editar | editar a fonte]
EXOS B, xunto con EXOS A (Kyokko), foi unha contribución xaponesa ao Estudo Magnetosférico Internacional (IMS polas súas siglas en inglés). A súa misión foi estudar os mecanismos da interacción entre campos e partículas e a turbulencia do plasma na ionosfera e magnetosfera terrestres. O satélite tiña forma de poliedro de doce caras, con dúas antenas de tipo dipolo, de 103 e 69,6 m de lonxitude. Dispoñía tamén dun mastro de 1 m de lonxitude en cuxo extremo se aloxaba o magnetómetro. A alimentación eléctrica era proporcionada por células solares que producían ata 30 vatios de potencia, co apoio dunha batería. A nave estabilizábase mediante xiro, cunh velocidade inicial de 150 r.p.m., que baixou a 3 r.p.m. tralo despregue das antenas. O control de actitude realizábase grazas a un sensor solar cunha precisión de 0,5 graos. Os datos enviábanse en tempo real, excepto os datos de enxeñería do satélite e os datos de plasma, que se gardaban nunha memoria de 10 Kbyte.[1][2][3][6]
EXOS B deixou de operar en 1985. Entre os resultados científicos obtidos polo satélite, está a observación e descubrimento do mecanismo de produción das ondas de radio aurorais de lonxitude de onda quilométrica e a formación de ondas de plasma. Ademais contribuíu a desvelar a maneira en que ondas e partículas interaccionan na magnetosfera.[7]
Instrumentos[editar | editar a fonte]
EXOS B levaba a bordo os seguintes instrumentos:[2][5]
- Ondas de plasma estimuladas (SPW).
- Ondas de plasma naturais (NPW).
- Propagación Doppler en VLF (DPL).
- Impedancia e campo eléctrico (IEF).
- Magnetómetro de porta de fluxo (MGF).
- Espectro da enerxía das partículas (ESP).
- Emisión controladas de feixes de electróns (CBE).
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 N2YO (2011). Real Time Satellite Tracking, ed. "JIKIKEN (EXOS-B)" (en inglés). Consultado o 22 de xaneiro de 2013.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 NASA (14 de maio de 2012). "Jikiken" (en inglés). Consultado o 22 de xaneiro de 2013.
- ↑ 3,0 3,1 "Note verbale dated 20 November 1978 from the Permanent Representative of Japan to the United Nations addressed to the Secretary-General" (PDF) (78-29149). 4 de decembro de 1978: 2. Consultado o 22 de xaneiro de 2013.
- ↑ Claude Lafleur (2010). "EXOS B / Jikiken" (en inglés). Consultado o 22 de xaneiro de 2013.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Gunter Dirk Krebs (2011). Gunter's Space Page, ed. "Exos B (Jikiken)" (en inglés). Consultado o 22 de xaneiro de 2013.
- ↑ 6,0 6,1 Mark Wade (2011). "EXOS" (en inglés). Consultado o 22 de xaneiro de 2013.
- ↑ JAXA, ed. (2008). "JIKIKEN" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2012. Consultado o 22 de xaneiro de 2013.
