Ditadura militar no Brasil
 Toma de posesión de Castelo Branco como Presidente da República | |
| Contexto do acontecemento | |
|---|---|
| Influencias ideolóxicas dos impulsores | Militarismo, anticomunismo, ultradereita |
| Goberno previo | |
| Gobernante | Goberno parlamentario de João Goulart |
| Goberno resultante | |
| Gobernante | Goberno militar de Humberto de Alencar Castelo Branco |
A ditadura militar no Brasil foi instaurada o 1 de abril de 1964, após un golpe de estado das Forzas Armadas brasileiras, co apoio do goberno dos Estados Unidos contra o presidente João Goulart.
Historia[editar | editar a fonte]
_(52181323154).jpg)
Golpe[editar | editar a fonte]
O golpe militar foi liderado por José de Magalhães Pinto, Adhemar de Barros e Carlos Lacerda, entón gobernadores dos estados de Minas Xerais, São Paulo e Guanabara.
O golpe foi planeado e iniciado polos mandos do exército brasileiro e contou co apoio de case todos os membros de alto rango do exército, xunto coa Igrexa católica e os anticomunistas. Foi apoiado polo Departamento de Estado dos Estados Unidos a través da súa embaixada en Brasilia.[1] [2]
Duración e represión[editar | editar a fonte]
A ditadura brasileira durou 21 anos, até o 15 de marzo de 1985.[1] [2]
A ditadura censurou todos os medios de comunicación, e torturou e exiliou aos disidentes. João Figueiredo chegou a presidente en marzo de 1979; nese mesmo ano aprobou a Lei de Amnistía polos delitos políticos cometidos a favor e en contra do réxime.
O goberno militar do Brasil foi un modelo para outros gobernos militares en América do Sur e América Latina.[3] En 2014, case 30 anos despois da caída do réxime, o exército brasileiro recoñeceu por primeira vez a tortura e o asasinato de disidentes políticos.[4] En maio de 2018, o goberno dos Estados Unidos publicou un memorando, escrito por Henry Kissinger, no que confirmaba que o liderado do réxime militar brasileiro estaba plenamente consciente do asasinato de disidentes.[5] Dise que 434 persoas foron confirmadas mortas ou desaparecidas e 20.000 persoas foron torturadas[6] durante a ditadura militar no Brasil.
Fin da ditadura[editar | editar a fonte]
O presidente João Figueiredo finalmente impulsou o país á democracia e apoiou a transferencia do poder ao goberno civil. En 1981 o Congreso promulgou unha lei sobre a restauración das eleccións directas dos gobernadores estatais. Tancredo Neves foi elixido por un colexio electoral para substituír a Figueiredo en 1984.
| Ditadura | ||
|---|---|---|
Segue a: Presidente João Goulart |
Ditadura militar no Brasil (1 de abril de 1964-15 de marzo de 1985)
|
Precede a: Democracia parlamentaria |
| Goberno militar | ||
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 "Document No. 12. U.S. Support for the Brazilian Military Coup d’État, 1964; Secretary of State Dean Rusk, Outgoing Telegram to Ambassador Lincoln Gordon,”" (PDF). 31 de marzo de 1964. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 20 de marzo de 2020. Consultado o 17 de decembro de 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Blakeley, Ruth. State Terrorism and Neoliberalism. The North in the South. p. 94. ISBN 978-0-415-68617-4.
- ↑ "Brazil-shatters-its-wall-silence-past". ictj.org.
- ↑ "Em-documento-forças-armadas-admitem-pela-primeira-vez-tortura-mortes-durante-ditadura". Oglobo.globo.com (en portugués). Arquivado dende o orixinal o 10 de abril de 2022. Consultado o 17 de decembro de 2022.
- ↑ "Documento da CIA relata que cúpula do Governo militar brasileiro autorizou execuções". brasil.elpais.com.
- ↑ "Human Rights Watch: ditadura no Brasil torturou 20 mil pessoas; 434 foram mortas ou desapareceram". Estadão (en portugués). Consultado o 2022-12-17.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Ditadura militar no Brasil  |
